Велат дека кога работиш за деца е најтешко, бидејќи има најголема одговорност, но и најголемо задоволство, оти треба да создадеш нешто за да ја задржиш нивната љубопитност, а нивните искрени срценца ќе ги разиграш

Велат дека кога работиш за деца е најтешко, бидејќи има најголема одговорност, но и најголемо задоволство, оти треба да создадеш нешто за да ја задржиш нивната љубопитност, а нивните искрени срценца ќе ги разиграш, развеселиш и со нежност на лебедов пердув ќе ги помилуваш, оти, впрочем, такви ни се најмладите. А тие, таа убава, мила детска публика станува дел од играта, во случајот од претставата, бидејќи преку интерактивниот однос со нив тие се внесуваат во светот на бајките и приказните.Сакам да кажам дека таква претстава, весела и певлива преку музиката и сонговите на Миодраг Нечак, преку професионалната актерска игра на актерите: Викторија Степановска, која ја игра Црвенкапа; Филип Мирчевски, кој го игра Волкот; па Валентина Грамосли, која ја игра и Мајката и Дабарчето, па Јулијана Мирчевска која го игра Лебедот, Огнен Дранговски како Ловецот и Јулијана Стефанова која ја игра Бабата, Детскиот театар „Петар Стојковски-Бабец” ги допре детските наивни душички.А во длабочината на густата шума (сценографија на Горан Спасевски), итро се сокриени големите вистини за храброста, кукавичлукот, доблестите и недостатоците. Со многу разиграност и хумор, без клише, со многу оригинално и впечатливо играње, „Црвенкапа” ја разви желбата да се биде дел или непосреден учесник во целата таа авантура.„Црвенкапа” навистина ги погали топлите детски срценца кои радосно и со онаа детска љубопитност ги гледаа актерите како ја играа претставата ја играа бајката на браќата Грим, барајќи го добриот и хармоничен однос меѓу луѓето којшто стрпливо и по правила (детската игра) се гради како во животот, така и во бајките.Верувајте, најверојатно воопшто не и’ беше лесно на целата екипа која ја создаваше претставата, да се спротистави на искушението кога станува збор за детска претстава.Тоа е така, затоа што постојано треба да се внимава на најмладата публика како ќе ја разбере претставата во нивните мали главчиња, како ќе ја пренесе и прераскаже, како ќе се соживее со неа и како малите, а големи срценца ќе ја стоплат атмосферата. И затоа е дотолку потешко да се работи врз детска претстава, затоа што не смее да се дозволи децата да не ја сфатат претставата, туку напротив, треба да се внесе силна колективна енергија, за да со радост се внесат во таа театарска игра. Што, пак, на најдобар начин ни го опишува духот на малиот гледач.Исто така, треба да се каже дека „Црвенкапа” е брза и динамична претстава, како што е и детската игра, која (се одигра во саботата на 30-ти април, годинава, на големата сцена на Центарот за култура), ја исполни салата со детското исчекување на малата Црвенката дали ќе стигне до нејзината бабичка, дали ловецот ќе ја спаси Црвенката од лошиот и итар волк, и дали сите учесници во бајката ќе живеат среќно, безгрижно и весело.Од друга страна, пак, претставата „Црвенкапа”, ни сведочи и за тоа дека поставувањето на бајките како театарски проекти за деца, добро влијаат врз развојот на детето, како единка во еден колектив, што, се разбира, е клучниот предуслов во вештината на актерите кои треба да ја одиграат таквата претстава. Затоа, слободно може да се каже дека, професионалните актери на Народниот театар од Битола, Валентина Грамосли, Викторија Степановска, Јулијана Мирчевска, Филип Мирчевски, Јулијана Стефанова и Огнен Дранговски, внесуваат една своја посебност, која преку основните правила на драматургијата за детски театар, ни дава посебна атмосфера кај најмладите, на кои им се внесува љубов кон театарот, токму преку раскажаната и одиграната бајка “Црвенкапа”.Досега не сум пишувал за детски претстави, но фактот дека на „Црвенкапа” треба да и’ се пристапи со онаа посебна, би рекол, детска драматургија, за да ја доловиш приказната што поблиску до малите гледачи, ме натера да ја погледам и да кажам дека сите анализи од драматуршки аспект, покажуваат едно нејзино достигнување, оти, како што и реков претходно, тешко е да се работи со деца и за деца, тие се најдобрите критичари, тие не умеат да мамат, оти кога нешто им се допаѓа умеат да го наградат, а кога не им се допаѓа, умеат да го казнат со напуштање на салата. Во овој случај не беше така, што пак зборува дека „Црвенкапа” е успешно направена и на 30-ти април годианва одиграна претстава.