Култура
Бистро, матно-чакрлија!
Охридско лето 2009
Пишува: Влатко ГАЛЕВСКИНа една година пред “златниот јубилеј” на најпрестижниот и најдолговечен мултикултурен фестивал во Македонија, секако треба да погледнеме и наназад и нанапред, за да знаеме што сме направиле и што требит да напраиме за понатаму Од онаа далечна 1960 г. кога во историјата ќе биде забележано дека нашата уметница Ана Липша Тофовиќ и практично ги постави темелите на Охридско лето, во текот на пет децении во градот под Самоилови кули настапија илјадници уметници од целиот свет. Ако барем се повикам на сопственото сведоштво и помнење ќе ги спомнам: Давид Ојстрах, Андре Вотс, Алдо Чиколини, Андре Навара, Рави Шанкар… дузина атрактивни театарски претстави… ликовни претставувања… итн. Од поновите изданија секако ќе останат ако не запаметени, барем забележани, минатогодишното отворање со Хозе Карерас и годинашново со Енио Мориконе.Со веќе сериозната традиција на фестивал кој е на европската и светската мапа на значајни летни фестивали, Охридско лето со повремени осцилации главно го држи своето меѓународно реноме.Но, последниве 2-3 години се чини уметничкиот (сериозниот) рејтинг на фестивалот како полека да му отстапува место на туристичкиот (популарен) концепт. Последново издание тој концепт и особено беше нагласен, како со изборот концерт за отворањето (Мориконе), така и преку форсирање на оф-програмата. Настрана “лошата среќа” со дури три откажувања на театарски претстави, како и знакот прашалник за квалитетот на оние кои се одржаа. Да се надеваме дека преостанатите две недели ќе бидат на потребното уметничко рамниште за фестивалот.Континуираното следење главно на музичките настани годинава сепак создава слика на коректен, пристоен избор на програма и гости. Ако одиме хронолошки, тоа би изгледало вака за првата половина од фестивалот:Отворање Антички театар, Охрид. Влегување во 20 часот. Почетокот е најавен за 21. Проблеми со ненумерирани седишта, стани, премести се, па пак стани… Дами и господа со лесна гардероба, шлицеви, деколтеа, голи раменици, пак стани-седни. Заладува. Тројцата претседатели пристигнуваат на време, а сепак се доцни со почетокот 30 минути. Хорот и оркестарот се веќе на бината. Пред бината и наоколу римско-антички воини и воинки со факели. Тие се потопло облечени, со панцири и скуталиња. Го чекаме големиот (мал по раст) Мориконе… Следуваат нови 40 минути тривијални поздравни говори (Џорлев, Лилиќ) со напорен превод на англиски и непотребното предолго “отворање” на претседателот и покровител Ѓорге Иванов. Конечно, Енио Мориконе, аплауз силен, громогласен, искрен, за разлика од оној наменет на “отворачите”, млак и срамежлив. Маестро Мориконе нè удостои со неговото присуство. Концертот беше величествен, монументален и вонсериски музички настан во сосема соодветен амбиент. Доаѓањето на Мориконе во Македонија е мал подвиг на организаторите, но големите пропусти во протоколот и организацијата се мала утеха дури и за толерантна публика. Единствено што ним не може да им се припише како грев е тоа што тие никако не беа виновни за студеното време. Следуваа Просечната претстава Бура од Шекспир на театарот Константин Величков од Пазарџик, Бугарија, одиграна пред речиси празна сала.Донекаде спастрен Александар (за разлика од скопската премиера) на Љубиша Георгиевски.Со програма од Моцарт, Бетовен, Витали и Сен-Санс се претставија виолинистот Валериј Ојстрах (внук на спомнатиот Давид) од Русија и пијанистот Франческо Де Ѕан од Италија. За разлика од првиот дел кој беше на работ на здодевност, Витали и Сен-Санс прозвучија многу поатрактивно и се чини посоодветно во амбиентот на Св. Софија.За Еаст-Њест театарот од Сараево и останатите театарски претстави читајте во прилогот на колешката Лилјана Мазова во овој број на Форум.Иако најавувани како четворорачна атракција, со завидни референци во своите биографии, Шпанците Карлос Лама и Софија Кабрука како да не успеаја до крај да ја возбудат публиката во Св. Софија.Во куќата на Робевци беше отворена изложба со наслов Миг и Вечност на ликовниот уметник Стефан Хаџи-Николов. Еден од ретките хиперреалисти на нашиве простори, Хаџи-Николов се претстави со дваесетина масла на платно специјално изработени за овој простор. Одлична посета, по голема жештина.Џорџ БенсонЗа волја на вистината, или во име на реномето кое го ужива Бенсон, веројатно и немаше место за какво и да е сомневање во квалитетот на концертот. Евентуалните скепси делумно беа во однос на организацијата на настанот, но за среќа (или за “браво”), сè беше тип-топ. Почетното загревање со џезирани блуз-балади прерасна во фина фанки атмосфера, за да кулминира на крајот со вистинска фанки-рок журка, кога преполната арена последниот половина час го ислуша стоејќи, поточно го одигра во слободна групна кореографија. Навистина ретко доживување. Просто неверојатно во живо да се слушне такво бравурозно свирење на гитара, толку “расфрлање” шарм и насмевки и толку беспрекорна вокална умешност… А за да биде така како што беше, “виновни” беа и членовите на бендот, од кои секој поединечно работеле со најголемите ѕвезди од светската естрада: Бритни Спирс, Кристина Агилера, Стиви Вондер, Барбара Стрејсенд…Вистински погодок направија сите оние кои специјално за овој концерт допатуваа од разни краишта на Македонија (па и однадвор), а вистинско промашување сите оние кои веќе беа во Охрид, а пропуштија да бидат дел од музичкиот настан на годината. Веројатно ова беше единствениот концерт во оф-програмата кој во потполност ги оправда очекувањата, барем во првиот дел од фестивалот.Потоа…КФЏ Орцхестра од Франција со озвучување на филмски слики. четворица млади парижани кои по принципот “Кулешов ефект” (оттаму и името на бендот) според рускиот филммејкер Лев Кулешов – “монтираат” во живо музика врз филмски слики од стари неми филмови. Срамежливо, неубедливо, па и уплашено момчињата како да не знаеја да внесат ни минимум возбуда во интерпретацијата, па повеќе од видливо беше дека се работи за просечни и неискусни музичари кои сè уште лутаат во потрага по здрав концепт. Особено неинвентивни беа клавирските изведби чиишто хармонски склопови беа на работ на евтиниот клајдермановски манир.Разбирливо е зошто публиката не бараше бис. Браќата Клаз и Куба перкашн се претставија со својот проект Цлассиц Меет Цуба. Петорката во состав Ерменец (пијано), двајца Германци (контрабас и тапани) и двајца Кубанци (конги и перкусии), сите извонредни музичари, елегантно избегнувајќи го сквернавењето на класичната музичка литература, понудија осмислени и одлично отсвирени кубано-џез варијации на теми од Бизе, Моцарт, Брамс… Весела сериозност – тоа е идејата на ЦМЦ на што од публиката им беше возвратено со три бис барања. Финалето речиси сите го дочекаа на нозе, а некои темпераментни девојки собраа храброст да танцуваат и на сцена заедно со музичарите.А, може ли да се остане рамнодушен кога на крај ќе ве повикаат на танц со Оѕе цомо ва, ма ритмо?Македонската филхармонија под диригентство на Борјан Цанев, за жал поради дождот, наместо на отворено, со два часа поместување концертот го одржа во импровизирани услови во Домот на културата, и тоа во најмала рака го девалвираше доживувањето. Додека настапот на симпатичниот пијанист од Црна Гора Ратимир Мартиновиќ помина без поголема возбуда (Чајковски), во вториот дел се претстави младиот Аргентинец Серџо Тјемпо. Маестрална пијано интерпретација на Рахмањинов, овации и долг, долг аплауз.На први август во предворјето на Св. Софија настапи џез-оркестарот на ХГМ (Хрватска глазмена маладеж), биг-бенд составен од музичари до 30-годишна возраст под раководство на Зиги Фигл од Австрија и со Кокан Димушевски како специјален гостин. Слушавме џез-транскрипции на Битлси, музика на Миленко Прохаска и на Димушевски. Едноставна, но истовремено одлична џез-свирка на која 15 млади луѓе покажаа дека и со апостолки, бермуди и маички може да се направи топ-џез-полноќен концерт. Финалните четири џез-рок нумери на Кокан беа одлична жешка завршница на ова весело и квалитетно дружење со публиката.Кога сè ќе се собере, Охридско лето (прв дел) сепак успева да држи затегнати дизгини (и покрај конкретните проблеми со театарските претстави) и би било добро до 20 август да се почувствува и галопирање по охридската калдрма.А, тоа дали Каролина, Ламбе, Андријана можат да бидат заедно со Бенсон во оф-програмата…?
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Македонска филхармонија го слави јубилејот со концертот „80 години – љубов!“
Со концертот насловен „80 години – Љубов“, в четврток, со почеток во 20 часот, оркестарот на Македонската филхармонија ќе го прослави својот јубилеј – осумдесет години од формирањето. На програмата е светска премиера на „Куклици“ од македонската композиторка Ана Пандевска, како и Концерт за пијано и оркестар во а-мол од Едвард Григ и монументалната Симфонија бр.1 – „Титан“ од Густав МАлер. Како солист ќе настапи нашиот пијанист со блескава интернационална кариера – Симон Трпчески, а концертот ќе го води шеф-диригентот на Македонска филхармонија- маестро Јерухам Шаровски од Израел.
Македонскиот пијанист со светско реноме, Симон Трпчески, добива позитивни критики за својата моќна виртуозност и длабоко изразен пристап, како и за неговото харизматично присуство на сцената. Пред дваесет години започна на меѓународната сцена како уметник од новата генерација на „Би-би-си“, и во својата неверојатно брзорастечка кариера, без ограничувања во музиката, има соработувано со над стотина оркестри на четири континенти, меѓу кои: Лондонскиот симфониски оркестар, Оркестарот Филхармонија, Националниот оркестар на Франција, Кралскиот оркестар Концертгебау, Оркестарот Тонхале во Цирих, Германскиот симфониски оркестар во Берлин, Радио-симфонискиот оркестар Берлин и Елбфилхармонијата. Во Северна Америка, тој често настапува како солист со оркестрите во Кливленд и Филаделфија, Лос Анџелес и Њујоршката филхармонија, како и со симфониските оркестри на Чикаго, Сан Франциско, Сент Луис, Сиетл и Балтимор. Во Јужна Америка има изградено прекрасна релација со Оркестарот „Естабле дел Театро Колон“, а настапувал и со симфониите на Сеул, Хонгконг и со симфониските оркестри на Сиднеј, Мелбурн и Нов Зеланд. Трпчески има работено со голем број истакнати диригенти, меѓу кои и: Лорин Мазел, Владимир Ашкенази, Марин Алсоп, Густаво Дудамел, Кристијан Мачелару, Џанандреа Носеда, Василиј Петренко, Владимир Јуровски, Антонио Папано, Габриел Бебешелеа, Давид Цинман… Неговата долгорочна соработка со Василиј Петренко резултираше со богата дискографија; меѓу другите и заедно со Кралскиот ливерпулски филхармониски оркестар ги снимија сите пијано-концерти на Рахмањинов и пијано-концертите на Чајковски и Прокофјев… Во сезоната 2023-24, како резидентен уметник со Кралскиот шкотски национален оркестар, Трпчески го сними својот најнов албум за „Лин Рекордс“, кој ќе ги содржи концертите бр. 2 и бр. 5 на Сен-Санс под диригенство на Томас Сондергард. Во сезоната 2024-25, пак, ќе ја отвори концертната сезона на Симфонискиот оркестар на Дизелдорф, а ќе има нови бројни настапи со симфонискиот оркестар на Монтреал и Оркестра Симфоника де Сао Паоло, Симфонијата на Балтимор, со Џанандреа Носеда и Циришката филхармонија…. Бројна е и неговата рецитална програма во големи сали во градови како Њујорк, Сан Франциско, Вашингтон, Лондон, Париз, Амстердам, Милано, Минхен, Прага, Хамбург, Билбао, Истанбул, Даблин и Токио. Од своето деби во Вигмор Хол во 2001 година, тој редовно настапува во оваа престижна сала, а неговиот природен афинитет кон руските композитори од 19 и 20 век е претставен во седум албуми со рецитали. Инаку, Трпчески е посветен и на зајакнување на културниот имиџ на неговата родна Македонија. Неговиот проект за камерна музика „Македонисимо“ е посветен на запознавање на светската публика со богатите традиционални македонски фолклорни корени. Со посебна поддршка од „КултурОп“ – македонска организација за култура и уметност – Симон Трпчески редовно работи со млади музичари во својата татковина, негувајќи го талентот на идната генерација уметници. Во 2009, доби Орден за заслуги на Македонија, награда за странски и домашни заслужни личности за афирмација на Македонија во странство. Во 2011 година стана првиот што ја понесе титулата „Национален уметник на Македонија“. Роден е во Македонија во 1979 година, а дипломирал на Факултетот за музичка уметност во класата на проф. Борис Романов. Беше уметник од новата генерација на „Би-би-си“ во периодот 2001 – 2003 година, а во 2003 година ја доби Наградата за млад уметник од Кралското филхармониско друштво.
Роден во Буенос Аирес, Аргентина, маестро Јерухам Шаровски рано започнал да изучува музика, а потоа студирал флејта, контрабас, композиција и диригирање на Националниот конзерваториум за музика во неговиот град. Во раните 70-ти имигрирал во Израел, каде што дипломирал на Академијата за музика „Рубин“ во Ерусалим, под палката на проф. Менди Родан. Во 1990 година, Шаровски бил избран од страна на славниот маестро Зубин Мехта да ја прими наградата „Млад артист на годината“. Тогаш ја добил и привилегијата да диригира со Израелската филхармонија, како и со другите поголеми оркестри во Израел.
По турнејата во поранешниот Советски Сојуз (СССР), која за него била значајна во кариерата, во 1991 година станал уметнички директор и шеф диригент на Симфонискиот оркестар „Раанана“ во Израел. Под палката на Шаровски, овој оркестар прераснал во еден од најпопуларните симфониски ансамбли изведувајќи стотици дела и надвор од земјата. Од 1998 до 2004, маестро Шаровски раководел и со Бразилскиот симфониски оркестар на Рио де Жанеиро, со кој остварувал турнеи во Бразил и во Европа и снимил четири цедеа. Во тој период, Шаровски го формирал Младинскиот симфониски оркестар на Бразил, кој станал еден од најпознатите ансамбли во земјата. За време на својата кариера, маестро Шаровски диригирал со над 50 оркестри во повеќе од 20 различни земји, вклучувајќи ги и серијата концерти со маестро Лорин Мазел, диригирајќи со Минхенската филхармонија во Германија и со Симфонискиот оркестар на Ерусалим заедно со Баварскиот радио-оркестар на концерти посветени на градот Ерусалим. Во моментов, маестро Шаровски ја извршува и функцијата шеф диригент на Македонската филхармонија.
Настап на хорот „Мирче Ацев“ и изложба во фоајето на Филхармонија
Свечената церемонија по повод одбележувањето на 80-годишниот јубилеј ќе започне во 19.30 часот, во фоајето на Филхармонија со настап на академскиот хор „Мирче Ацев“ кој ќе изведе три композиции од основоположниците на оркестарот на Македонска филхармонија – Тодор Скаловски и Трајко Прокопиев. Публиката ќе има можност да ги чуе „Ленка“ од Прокопиев и „Рапсодија бр.2“ и „Македонска хумореска“ од Скаловски. Со хорот ќе диригира Јасмина Ѓорѓеска – Каро. Во фоајето ќе биде поставена и изложба на фотографии кои го следат историскиот континуитет на Македонската филхармонија и нејзините најзначајни моменти.
Култура
Промоција на книгата „Прес енд плеј“ на Ненад Георгиевски: каледиоскоп од луѓе чии дела оставиле трага во нашата и светската музичка историја
Во просториите на Аудиокултура, на 2 декември (понеделник) во 19.30 часот ќе биде промовирана книгата „Прес енд плеј“ (Press & Play) на Ненад Георгиевски. Книгата ја претставува македонската музичка сцена преку серија рецензии и текстови напишани во период од 20 години, за странски публикации, како All About Jazz и Vintage Cafe.
Таа е збирка од авторски текстови кои даваат детален увид во креативните активности на македонските музичари и нивните дела. Книгата за првпат беше објавена во јули 2020 и ова е второ, надополнето издание.
Самата книга е калеидоскоп од луѓе чии таленти, идеи и дела оставиле свој белег во Македонија и надвор од неа. Овие содржини ги испитуваат нивните амбиции и достигнувања, почнувајќи од инспирацијата со која создавале, оригиналноста, искуствата, начинот на работење, па сè до избраните решенија како илустрации, дизајн, визуелизации.
Публикацијата се состои од рецензии на албуми, на концерти и на фестивалски настапи на изведувачи, меѓу кои: Влатко Стефановски, „Леб и сол“, Кирил Џајковски, „Фолтин“, Џијан Емин, Гоце Стевковски, Националниот џез-оркестар, Џон Апелгрен, Зоран Маџиров, „Анастасија“, „Чалгија Саунд Систем“, „Проект Жлуст“, Сашо Поповски и Стринг Форсис, Љубојна и многу други, потоа на фестивали како Скопскиот џез-фестивал, „Офф-фест“ или на концерти на македонски изведувачи во држави како Србија, Хрватска, Грција, САД. Потоа, тука се критички осврти за видеоизданија, како и за книги од визуелните уметности, како „Џезтетика“ на Татјана Ранташа или „Cloud Arrangers“ на Жига Коритник.
„Press and Play“ ја прикажува македонската музичка сцена како уникатен спој од традиционални и современи елементи, културни влијанија и иновации. Преку рецензиите и текстовите, читателот добива увид во богатството и шаренилото на музичката култура во Македонија, како и во специфичните стилови и звуци кои ги прават македонските музичари препознатливи на глобално ниво. Со своите содржини, книгата претставува единствен извор на информации за македонската музичка култура, напишани на англиски јазик и платформа достапна за милиони читатели.
Книгата е дело на новинарот Ненад Георгиевски, кој е добитник на наградата за публицистика за 2023 г. „Мито Хаџивасилев Јасмин“ и е автор на уште 4 книги од областа на публицистиката („Музика и муабети“, „Уште музика и муабети“, и „Ретки птици“). Издавач на книгата е Номад-Арт Скопје, а идејното решение е на Билјана Билбилоска.
Култура
Изложба „Лузни на издржливост, гласови на надеж” на Мартина Спасовска
На 25. ноември (понеделник) во 19:30 часот во Музејот на Град Скопје ќе биде отворена изложбата ,,Лузни на издржливост, гласови на надеж” на Мартина Спасовска.
Изложбата е во рамките на настанот „Шестнаесет дена активизам против родово базирано насилство”.
Ќе бидат претставени дела кои ќе бидат глас што ја истакнува важноста на прекинување на насилството и покренувањето на клучни прашања на оваа тема.
Настанот ќе има интерактивен карактер пропратен со дискусија, прикажување на кратки видеа и документарни филмови.
Дел од рецензијата на д-р Ана Франговска: Делото на Спасовска ја нагласува нераскинливата врска помеѓу личната наративна и колективната меморија, нагласувајќи едно пошироко женско искуство обликувано од општествените притисоци и внатрешните конфликти. Елементите кои го чинат проектот ги повикуваат гледачите да ги препознаат сопствените дамки (лузни, болки) во овие „текстови“ на издржливост, концепт подвлечен од феминистичката теоретска рамка на Хелен Сиксо, која вели дека пишувањето и изразувањето мора да се движат подалеку од ограничувањето на општествените очекувања за да го истражат „телото како интегрален медиум за кажување на нечија вистина.“ Делата на Спасовска, како симболи на издржливоста, може да се гледаат како феминистички текстови сами по себе – секој од нив означуваjќи артикулација на преживување, глас што се издигнува против замолчувачкиот ефект на траумата.
Мартина Спасовска е млада визуелна уметница, дипломирана на Факултетот за ликовни уметности во Скопје (2023), насока сликарство. Нејзините дела вклучуваат длабоки наративи кои ги истражуваат емоционалните и социјалните состојби на човекот. Спасовска ги користи сликарството и инсталациите како медиуми за создавање на емотивно интерактивни простори, кои го предизвикуваат гледачот да се соочи со сопствената ранливост и моќ на заздравување. Нејзината практика е насочена кон отворање на прашања, предизвикување емпатија и промени во свеста кои водат до потенцијал за лична и општествена трансформација. Таа има учествувано на изложби во Северна Македонија, Обединетото Кралство, САД, Австрија, Грција, Косово и Туркије. Самостојно се претставила со изложбите „Гласна Тишина“ (2023) во Младинскиот културен центар во Скопје и „Прегрнати лузни“ (2024) во Центарот за современи уметности во Скопје.
Кампањата се одбележува под покровителство на семејството агенции на Обединетите нации во соработка со своите партнери Делегација на Европската Унија во Северна Македонија, Мисијата на ОБСЕ во Скопје, УСАИД – Агенција за меѓународен развој на САД и многу други. Целта на кампањата на глобално и регионално ниво е да ја подигне општествената свест во борбата за спречување на родово базираното насилство.