Дефинитивно ставање ред во подзаконските акти за трансплантација на органи и подигнување на свеста за потребата од донирање на органи. Ова е целта на меморандумот што денеска го потпишаа неколку невладини организации во областа на донирање и трансплантација на органи.

Дефинитивно ставање ред во подзаконските акти за трансплантација на органи и подигнување на свеста за потребата од донирање на органи. Ова е целта на меморандумот што денеска го потпишаа неколку невладини организации во областа на донирање и трансплантација на органи.

„Дефинитивно на хартија да се стави кои се тие подзаконски акти што мора да се донесат бидејќи во една проблематика, како што е трансплантацијата, каде има голем број на етички проблеми се’ мора да биде прецизно ставено на хартија, нема импровизација“ рече Владимир Чадиковски, претседател на Управниот одбор на Националната фондација за трансплантација.  Невладините организации укажаа на потребата од трансплантацијата.

„Тоа значи едно големо бреме на секое семејство кое се соочува со ситуацијата да треба да се изврши трансплантацијата. Од тука потребата за создавање на национален регистер е огромна во однос на самото семејство кое се соочува не само со здравствени туку и со социолошки и економски проблеми“ рече Наташа Котлар – Трајкова од Здружението за борба против ракот и леукемијата „Пеперутка“.

„Државата наместо да ги троши своите средства за други клиники надвор во странство, со многу мала сума можеби со една десетина на годишно ниво ќе овозможи здрав и квалитетен живот во нашата земја“ додаде Котлар – Трајкова.

Според Розалинда Исијановска од „Хепта“, од инфицираните од заразната жолтица  25 отсто завршуваат со цироза на црниот дроб, пет отсто со карцином на црниот дроб, а единствена терапија за нив е трансплантацијата.

Дијабетисот е здравствен, економски и социјален проблем во секоја држава, а една од потешките компликации е откажувањето на бубрези, рече Аврам Ванковски од Сојузот на здруженија на граѓани со дијабетис. Во земјава нема ниту регистар на донори, ниту е формиран центар за трансплантација.

За разлика од земјите во регионот, Хрватска и Словенија, каде што кадаверичната трансплантација е на високо ниво, кај нас работите стојат во место повеќе од 15 години. Закон има од 1995 година. Со години кај нас се прави само пресадување бубрези и тоа од живи дарители.

Според Законот за трансплантацијата, ако се предлагаат донори што не се од сродни членови на семејството, се бараат и дополнителни дозволи од Министерството за здравство. /крај/фф