Аналитичарот на „Дојче веле“, Хенрик Боеме, вели дека самитот на Г-20 во Торонто, Канада, минатиот викенд донесе и разочарување и изненадувања и остави вистинската вредност на таквите средби да се оценува во некоја друга прилика.

Аналитичарот на „Дојче веле“, Хенрик Боеме, вели дека самитот на Г-20 во Торонто, Канада, минатиот викенд донесе и разочарување и изненадувања и остави вистинската вредност на таквите средби да се оценува во некоја друга прилика

Можете многу да сторите со една милијарда долари (810 милиони евра). На пример, можете да обезбедите пристап до чиста вода за пиење за 50 милиони луѓе. Или да ги спасите животите на 800.000 деца.

Или можете да ги потрошите тие пари на гигантска средба на врвот, како онаа во Канада во текот наминатиот викенд. Лидерите на осумте водечки индустријализирани нации, а подоцна и на 20 најбитни економии, се сретнаа во Торонто. Со оглед на цената на средбата, резултатите се многу слаби.

Но, постои и друг аспект на целата работа: со оглед на тоа колку пари се потрошија неодамна за да се спасат одредени банки, па и цели држави , една милијарда долари и не е многу. На глобалните финансиски пазари им е потребно преструктуирање: тоа на сите им е јасно. Но, кога се работи за тоа како политичарите треба да ги изведат тие промени, тогаш се сведува на детаљите.

Светот на финансиите има цела легија на лобисти, кои се постојано на терен и се борат против претераната регулација.     Економиите не можат да функционираат без пари и, секако, регулациите не смеат да бидат толку строги што ќе ги истиснат животните сокови од банките. Една економија не може да функционира без ликвидност . Но, банките треба да си ја повратат нивната основна улога: онаа на обезбедувачи на услуги за стопанството, а не да се однесуваат како коцкари кои не си ги знаат границите. Исто така, кога банките пропаѓаат, не смеат со себе во пропаст да го повлекуваат и целиот финансиски систем.

На масата е ставен планот за новата архитектура на нашиот финансиски систем, гордо откри американскиот претседател Барак Обама во Торонто. Се очекува неделава законот од оваа област да мине во конгресот на САД. Европјаните беа импресионирани и сфатија дека треба да побрзаат со носењето на нивниот план.

На самитот му претходеше цела грмотевица од несогласувања: Америка против Германија, потрошувачката против штедењето. Но, на крајот разумот превладеа и беше претставена една многу амбициозна формула: раст преку интелигентно штедење.

Овој вид на конфликти е битен. Во завршните анализи, играчите се наоѓаат на девствена политичка почва. Никој не може да го даде крајното решение, затоа што секоја земја се соочува со различни услови.     Оттаму, дебатата нема ни победници, ниту, пак, поразени – и тоа беше големото изненадување во Торонто.

Но, финансиската криза ги истурка другите интересни теми, како што се климатските промени, или борбата со сиромаштијата и гладта, надвор од агендата. Во овој момент, дури и богатите држави признаваат дека не ги исполниле своите ветувања кон сиромашните. Можеби затоа поскорешните ветувања, како тоа за борба против смртта на мајките и доенчињата, предложена туку, во Торонто, се некако поскромни.

Мизерно е чувството кога ќе се сфати колку пари  богатите држави се подготвени да расфрлаат наоколу, само за да си ги сочуваат сопствените глави над површината на водата. А тоа е големото разочарување кое дојде од Торонто.

Какви и да се, земјите од Г-20 мора да се здружат. Во одреден момент, кризата која ги присили да се здружат, ќе заврши. А воведувањето на реформи на финансискиот пазар би можело да ја подели оваа група. Г-20 се разликува од Г – 8 со самото тоа што сите земји – членки не го делат истиот вредносен систем. Звучи позитивно кога Кина не само што ја олабавува својата монетарна политика во очи на средбата, туку во текот на самитот и самата се залага за одржлив развој.

Во секој случај, вистинскиот латмус-тест за Г – 20 допрва доаѓа, бидејќи повеќето значајни одлуки во врска со новиот светски финансиски поредок беа турнати „под чергиче“ за наредниот самит во Јужна Кореја. Големата криза не беше толку одамна. И само во Сеул ќе можеме да погледнеме наназад и да го оцениме успехот – или недостигот од успех – на самитот во Торонто.