Хронични болни, пензионери, трудници трчаат од шалтер на шалтер за да го обезбедат потребниот лек оти, како што велат самите, за ден-два ќе ги снема и онака малкуте “бесплатни” препарати што им значат живот

ТЕПАЧКА ЗА ЛЕКОВИ

Хронични болни, пензионери, трудници трчаат од шалтер на шалтер за да го обезбедат потребниот лек оти, како што велат самите, за ден-два ќе ги снема и онака малкуте “бесплатни” препарати што им значат живот

Пред и во државните аптеки во земјава веќе трет ден се случува хаос. Хронични болни, пензионери, трудници трчаат од шалтер на шалтер за да го обезбедат потребниот лек оти, како што велат самите, за ден-два ќе ги снема и онака малкуте “бесплатни” препарати што им значат живот. Нема аптека во која нема редици со по најмалку 10 пациенти, па турканиците и пцостите меѓу нив се редовна слика. Така е пет дена во месецот, додека трае периодот кога на рафтовите стасуваат лекови што се на позитивната листа и кои болните ги добиваат со рецепт и минимална партиципација.

Фондот за здравство во петокот почна со делење на бандеролите, па од завчера по јавните аптеки може да се дојде до “бесплатниот” лек што на секој осигуреник му следува по закон.

Состојбата е уште покритична во помалите градови, оти таму дистрибуцијата и снабдувањето на пациентите со лекови се одвива преку една до две јавни аптеки.

“Ќе се јавам на телефон ќе ми речат дека го добиле лекот, и тамам ќе стасам до аптеката, аптекарката ќе ми рече дека се потрошил. Срамота. Не знам што да мислам – или ги кријат лековите за свои луѓе или државава не дава пари да се купат доволно лекови за сите болни”, револтирано коментира еден 60-годишен човек, додека чека на ред во скопска аптека.

Најголема е побарувачката на лекарства за срцеви болни, антибиотици, препарати за контрола на крвниот притисок, сирупи за деца.

Ваквата состојба не е ништо ново, велат за “Вест” фармацевти од неколку аптеки, кои сакаат да останат анонимни. Работата е многу проста, објаснуваат тие, Фондот за здравство не дава толку бандероли за “бесплатни” лекови колку што болните реално имаат потреба.

И покрај укажувањата, велат фармацевтите, дека пациентите бараат лекови и оти им се неопходни, Фондот си тера по старо и не го зголемува бројот на препарати со партиципација.

Чекајќи да дојдат на ред и да го најдат препишаниот лек од својот матичен лекар, хроничните болни се жалат дека се принудени да земаат замена која не им одговара, па со тоа здравствената состојба дополнително им се влошува.

Препораката на аптекарите во вакви случаи е болните за свои пари да си го купат потребниот лек, да земат потврда од аптеката и потоа од Фондот да бараат враќање на парите. Но за да си ги повратат средствата, тие ќе треба да чекаат најмалку два месеца.