Деновиве заврши големата европска турнеја на престижниот лондонски Филхармонија оркестар по повод 50-годишната соработка со легендарниот диригент Лорин Мазел, а на која како солист настапуваше македонскиот пијанист од светски глас Симон Трпчески

Лорин Мазел, еден од водечките светски диригенти, на пошироката публика и’ е познат и по честото застанување зад пултот на Виенската филхармонија за новогодишните концерти. Тој е познат и како виолинист и композитор – неговата опера „1984-та” е базирана врз истоименото дело на Џорџ Орвел. Ако се има предвид дека првата лекција по диригирање ја имал на седумгодишна возраст, а дебито кога наполнил осум, тогаш навистина се работи за импресивна 70-годишна кариера исполнета со соработка со најдобрите светски оркестри и водечки инструменталисти и солисти, како и голем број реализирани снимки – прогласени за бисер-изведби на музичката литература.Настапите со Симон Трпчески беа директен повод за ексклузивното интервју што средбата живата легенда Лорин Мазел го даде за  Македонското радио.

Маестро Мазел, дозволете најнапред да Ви го честитам јубилејот 50 години соработка со лондонскиот Филхармонија оркестар. Кои се првите сеќавања за овој исклучителен период на заемност?- Првиот концерт на кој диригирав со нив всушност се случи пред 50 години. Се сеќавам дека бев обземен од убавината на звукот на оркестарот. Низ годините работеа со многу значајни имиња, како фон Карајан. Станува збор за високо професионален оркестар што има реализирано повеќе снимки од било кој друг оркестар во светот. Секако, низ годините се менуваа членовите на оркестарот, а со тоа и неговиот стил. Сепак, минаа пет децении, и само неколкумина од членовите паметам дека биле тука во последните 30 години. А Мазел е тука цели 50 години. Затоа, се чувствувам како преживеан. Се работи за тип на оркестар со кој јас сакам да соработувам, бидејќи и кај нив музиката е на прво место. Тие се одлични свирачи кои се грижат за музиката што ја свират и тоа на повеќе нивоа: тие се и техничари и уметници, а тоа прави голема разлика.

За македонската публика е особено интересен Вашиот избор за солист на славеничката турнеја да го одберете нашиот пијанист Симон Трпчески. Какво е Вашето мислење за него како музичар и соработник?- Првпат го слушнав во Њујорк пред неколку години кога дојде да свири со мене. Бев многу импресиониран од брилијантноста на неговото свирење и музикалноста. Концертите со Њујоршката филхармонија навистина беа многу добри. Во разговор со менаџерите на Филхармонија оркестарот од Лондон, кои добро го познаваат, помисливме дека би било сосема соодветно тој да биде дел од нашата турнеја и секако не зажаливме за таквата одлука. Тој е одличен, одличен музичар, исклучителен пијанист кој има одлична дарба за фантазија и прекрасен звук – нешто што го потврди на сцена деновиве.

Музичката јавност Ве препознава како еден од најдобрите диригенти на сите времиња. Колку е оптоварувачки тој момент во обидот да откриете кој е навистина маестро Мазел?Секако, јас не рамислувам на тој начин. Го работам тоа што го работам најдобро што можам. Имам голема дисциплина, но и големо количество страст за музиката што ја креирам и, што чудно изненадува, со годините уште поголема страст за музиката. Можеби токму затоа што како си минува времето се’ повеќе се чувствувам приврзан кон животот, тој ми станува се’ повеќе и повеќе важен. Со животот доаѓа и уметноста, како изведувач, доаѓаат изведбите, и колку што стареам се’ повеќе ја сакам музиката што ја изведувам и чувствата кон тоа што го работам имаат голем придонес за натамошно музицирање низ светот. Тоа ме прави исклучително среќен. Би сакал мигот кога ќе го напуштам животот на Земјава да ми биде во знакот на мислата дека сум придонесол со позитивен ефект кон развојот на класичната музика во иднина.

Во Вашиот редовно преполнет распоред, имате ли сеуште време за свирење виолина или за компонирање нешто ново? Еве веднаш по завршувањето на концертите со Филхармонија оркестарот заминувате за Валенсија каде што ќе ја диригирате „Мадам Батерфлај”. Преферирате повеќе опера или оркестарски дела?- Јас сум музички директор на Операта во Валенсија и ќе бидам и во следните година и пол, по што дефинитивно заминувам од таа функција.Но многу сум врзан за нејзиниот оркестар кој самостојно го формирав низ аудиции на секој инструменталист посебно и останувам посветен на развојот на операта таму. Се работи за неверојатно искуство. Се чувствувам многу добредојден во тој оркестар со кој имавме многу продукции за сеќавање, на кои сега ја приклучуваме и „…Батерфлај” на Пучини. Секако, ќе продолжам да диригирам со сета енергија, ентузијазам и посветеност, но во иднина повеќе како гостин-диригент низ Соединетите американски држави, Европа ,… па се’ до Далечниот Исток. Кој би било Вашиот совет до младите музичари кои се на почетокот од својата кариера, секако од аспект на Вашето огромно искуство?- За жал, иако се’ повеќе и повеќе млади луѓе, кои се исклучително талентирани, доаѓаат и има место за натпревар меѓу нив, во битката да се изборат за своето место под Сонцето, практично, нема место за сите на сцената на успехот. Се појавуваат проблеми во обидот да најдат ангажмани. Сепак, тоа во денешни услови се случува во сите сфери, без оглед дали сте банкар, пијанист или тенисер. Се’ повеќе луѓе ги прават нештата се’ потешки, но мора да имате предвид едно нешто: дека нема смисла да правите што и да е во животот ако тоа не Ви претставува задоволство и ако завршите правејќи нешто што го мразите најмногу на свет, тогаш сте си направиле себеси најголема противуслуга. Затоа, ако ја сакате музиката, без оглед дали ќе направите фантастична кариера или не, многу е важно да чувствувате задоволство додека музицирате. И ако е тоа Вашата судбина, тогаш следете ја.

Маестро Мазел, Ви благодарам за времето што го одвоивте за слушателите на Македонското радио и се надевам дека ќе можеме да Ве поздравиме и на нашата сцена.- Да, секако, би сакал еден ден да дојдам.