Свет
„Братиславската врска” последен адут на Чочоровска
Балканската „кралица на кокаинот”, Станислава Чочоровска
– Полетан, од вчера се наоѓа во истражниот затвор во Скопје.
КОКАИНСКАТА КРАЛИЦА ИСПОРАЧАНА
ВО ШУТКА
Балканската „кралица на кокаинот”, Станислава Чочоровска
– Полетан, од вчера се наоѓа во истражниот затвор во Скопје. По четиримесечен
притвор во белградскиот истражен затвор, српските власти вчера ја испорачаа
Чочоровска на граничниот премин „Табановце”. Екстрадицијата беше проследена под
силно полициско обезбедување на МВР, во кое беа вклучени и специјалните
единици.
Одлуката за екстрадиција на Чочоровска беше донесена минатиот петок, кога
српскиот министер за правда го потпиша решението со кое потврди дека се
исполнети сите правни и законски услови за испорачување на нашите власти.
Инаку, за време на притворот Чочоровска, преку својот адвокат Светозар
Павловиќ, ги искористи сите правни механизми за да го блокира и одложи
нејзиното екстрадирање. Таа се обиде да добие српско државјанство, но беше одбиена,
а во минатите четири месеци вложи десетина жалби на безмалку сите судски одлуки
за нејзиниот случај.
Во наредните денови се очекува Чочоровска да биде изведена на распит пред
истражен судија во скопскиот Основен суд 1 каде што треба да ги каже деталите
околу транспортот на половина тон кокаин од Венецуела, кои беа запленети на 7
јануари на граничниот премин „Блаце”. Од Јавното обвинителство информираат дека
почетокот на судскиот процес се очекува да почне до крајот на месецот.
Во меѓувреме, во јавноста се појавија шпекулации за тоа дека Чочоровска може да
добие статус на заштитен сведок бидејќи наводно имала информации за атентатот
врз поранешниот претседател Киро Глигоров во октомври 1995 година. Според
нејзините последни изјави, таа им дала логистичка поддршка на учесниците во
атентатот и станот во кој престојувале атентаторите од каде што бил активиран
експлозивот со помош на далечински апарат бил на нејзино име. Токму поради тоа
„кралицата на кокаинот” се претпоставува дека имала контакти со т.н. „Братиславска
врска”.
Но, полициски извори кои учествувале во истрагата за атентатот на Глигоров
тврдат дека во ниту еден момент на истрагата не дошле до името на Чочоровска
како можен учесник или организатор на атентатот. Сепак тие додаваат дека тоа не
може да биде сигурна потврда дека таа наводно учествувала или не учествувала во
подготовката на атентатот.
Познато е дека станот од кој бил активиран експлозивот бил на трети кат во
зградата број 26, која се наоѓа веднаш до хотелот „Бристол” и наспроти местото
на кое што беше паркиран автомобилот „ами – 8” полн со експлозив. Тој стан бил
изнајмен од бугарски државјанин со муслиманско потекло, наводно бизнисмен, кој
неколку пати во месецот престојувал таму.
За наводите дека Чочоровска била лицето што ја дало логистичката поддршка не
може со сигурност да се потврди.
Останува да се види што ќе каже Чочоровска пред истражните органи и дали
нејзините наводи биле само последниот адут што го чувала за да го избегне
долгогодишниот затвор, кој со сигурност ја очекува.
Чочоровска не е куќен пријател со семејството Глигорови
Кабинетот на поранешниот претседател Киро Глигоров ги демантира наводите во
медиумите дека Станислава Чочоровска била куќен пријател со поранешниот
претседател и неговата сопруга.
– Тоа не е вистина. Тие не се познаваат и не се куќни пријатели – велат од
кабинетот на претседателот.
Во македонската јавност се појави информација дека токму Станислава била блиска
со Киро Глигоров, а нејзината мајка и Нада, сопругата на Глигоров, биле блиски
пријателки што често меѓусебно се посетувале.
Што има на видеокасетата на Станислава?
Станислава Чочоровска е сопруга на Мирко Полетан, поранешен телохранител и
близок соработник на српскиот криминален бос Жељко Ражњатовиќ – Аркан. Во
времето на Слободан Милошевиќ фирмата на Чочоровска го имаше ексклузивното
право да отвори фришопови на граничните премини. Со самото тоа станува
посредник меѓу македонското и српското подземје, кои во тоа време заедно
шверцуваа цигари. Чочоровска во неколку наврати во минатото изјави дека
поседува цеде со снимки на средби на високи македонски политичари и крупни
бизнисмени со синот на Слободан Милошевиќ, Марко, на кои биле договорни
криминални зделки.
Токму затоа таа се поврзува со „Братиславската врска”, која наводно
соработувала со српското подземје во организирањето и изведувањето на
атентатот.
Истрагата за атентатот се сведе на шпекулации и афери
Почетокот на полициската истрага беше обележан со многу пропусти, намерни или
ненамерни. Најголемата грешка на полицијата беше што во првите 24 часа не беа
блокирани излезите од Скопје, така што атентаторите имаа можност да побегнат.
Полициската истрага се насочи во два правци, кои потоа станаа само афери. Прва
беше т.н „Братиславска врска” во која учествувале нарко – дилерот од скопското
село Грчец Аслан Нуиши, Петрит Аме и уште неколку македонски државјани од
албанско потекло, но не и Станислава Чочоровска тврдат полициски извори кои што
ја истражувале оваа можност. Оваа група имала блиски врски со српското подземје
во Чешка, а одлуката за ликвидација на Глигоров паднала поради бизнис-интереси.
Оваа информација беше лансирана од тогашниот висок полициски функционер
Слободан Богоевски, инаку роднина на Чочоровска.
Втора беше трагата дека организатори на атентатот е бугарската корпорација
„Мултигруп”, која имаше сомнително потекло и капитал, кој потекнуваше од
руската и бугарската тајна служба. Оваа трага беше директно посочена од
тогашниот министер за внатрешни работи Љубомир Фрчкоски.
Меѓутоа, ниту една од двете истраги не даде никакви резултати.
Единствено познато од полициската истрага беше дека автомобилот „ами – 8” бил
на име на една жителка на градот, Сузана, која потоа беше приведена и
испрашувана, но никогаш не се потврди нејзината евентуална вмешаност. Тоа
важеше и за скопјанката Марика Стојменова, „русокосата жена” што била во
околината на местото каде што беше извршен атентатот и за која беше изработен
фоторобот. Таа исто така беше приведена и испрашувана, но без конкретен резултат.
Во екот на истрагата се случија и сомнителни самоубиства на две лица за кои се
сметаше дека имаат конкретни информации околу атентаторите. Тоа е самоубиството
на Драган Гавриловски, телохранителот на Глигоров. За неговата смрт беше
утврдено дека тој, наводно во состојба на психичко растројство, сам си го одзел
животот со фрлање под воз на железничката пруга кај Ѓорче Петров, во Скопје.
Но, обдукцијата на неговото тело најде траги на насилство. Истрага никогаш не
беше поведена. Уште помистериозна беше смртта на младата полицајка Тања
Павловска, вработена во шестата управа на МВР. Таа беше најдена мртва со
прострелна рана во градите, но службениот пиштол со кој наводно било пукано
беше најден стотина метри од нејзиното тело. И покрај тоа што нејзините родители
упорно тврдеа дека таа била убиена, МВР остана на ставот дека таа сама си го
одзела животот.
Смиленски може да се извлече
и да се протне низ законите
Бизнисменот-Македонец
со австриско државјанство Методиј Смиленски може лесно да го избегне
соочувањето со македонските судови, со тоа што ќе се протне низ законите,
тврдат доброупатени извори. Според нив, ако Смиленски биде екстрадиран во
Македонија, нему може да му се пресмета времето поминато во екстрадициски
притвор во Србија (околу пет месеци). Според македонскиот Закон за кривична
постапка, пак, обвинетиот може да остане во притвор најмногу една година од
поднесувањето на обвинението.
– Ако сакаат, а многу видни функционери од државава сакаат Смиленски да молчи
за криминалот во државава, многу лесно можат да го протнат низ законите. Треба
само да поминат уште шест месеци, по што тој ќе мора да биде пуштен во
согласност со законот. Ако дотогаш не биде донесена пресудата, тој најверојатно
ќе ја напушти државата и нему ќе треба да му се суди во отсуство. На тој начин,
ќе се избегне можноста Смиленски да проговори за неговата поврзаност со сите
моќници од актуелната и од претходната власт – прогнозираат нашите извори.
Засега обвинение е покренато против Смиленски и против екс-гувернерот на
Народната банка на Македонија Љубе Трпески. Тие се товарат за проневери од
милиони евра од „Експорт-импорт” банката. Трпески е во куќен притвор, а
Смиленски веќе 11 месеци ја издржува мерката притвор во Србија.
Низата сомнителни бизниси и стечаи во сопствените фирми за кои претходно земал
кредити, Смиленски ги правел и во времето на ВМРО-ДПМНЕ и во времето на СДСМ.
Српското Министерство за внатрешни работи одби да му даде српско државјанство
на контроверзниот бизнисмен. Се чека потписот на српскиот министер за правда
пред тој да биде екстрадиран во Македонија.
М.Ј.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Свет
(Видео) Нерасчистениот случај од 1996 година што ја згрози јавноста – кој ja уби 6-годишната Џон Бенет Ремзи
26 декември 1996 година Џон и Петси Ремзи доживеале кошмар – нивното дете, шестгодишната Џон Бенет Ремзи, исчезнала и била оставена страшна белешка за откуп.Во текот на денот доаѓа до пресврт кога Џон го открива безживотното тело на неговата ќерка во подрумот, дознавајќи ја ужасната вистина дека таа била сексуално нападната и брутално убиена во нејзиниот дом, кој требал да биде нејзино безбедно засолниште.
Полицијата брзо почнува да се сомнева во семејството Ремзи за убиството на девојчето.
Филмскиот режисер, номиниран за Оскар, Џо Берлингер го испитува злогласното злосторство, кое останува нерешено до ден-денес, во новата документарна серија на Нетфликс – Студениот случај: Кој ја уби Џон Бенет Ремзи. Серијата има три епизоди и беше објавена на 25 ноември.
„Нема ништо пострашно од тоа да биде убиено невино дете. Но, да се комбинира тоа со лажната приказна дека нејзините родители или нејзиниот 9-годишен брат ја убиле, тоа е ужасно“, изјави режисерот за „Нетфликс“.
Серијата навлегува длабоко во она што Џон Ремзи го гледа како грешки направени од властите за време на истрагата за убиството на девојчето. Ги испитува погрешните чекори на органите за спроведување на законот и медиумите и ги истакнува релативно едноставните мерки кои потенцијално би можеле да ја решат оваа застрашувачка мистерија.
„Еве еден човек кој сега има 80 години, тој минал низ пеколот, а сепак сè уште се обидува по сите овие децении да го реши овој случај и да бара од полицискиот оддел Болдер да направи понапредно тестирање на ДНК“, вели Берлингер за Џон Ремзи и неговата потрага по вистината.
Како што напредува серијата, се поставуваат клучни прашања: дали властите конечно ќе преземат акција за да го изведат убиецот пред лицето на правдата и да му го дадат на семејството мирот што долго време го бараа? Некој нов доказ? Серијата вклучува досега невиден материјал, вклучувајќи делови од аудио дневник што му припаѓа на детективот Лу Смит од Колорадо Спрингс.
Cold Case: Who Killed JonBenet, исто така, вклучува ново интервју со поранешниот окружен обвинител Боулдер, Алекс Хантер.
„Тој е многу внимателен во интервјуата и никогаш не кажа кој мисли дека е одговорен за тоа злосторство. Сепак, најдовме видео кое Хантер мислеше дека никогаш нема да го види, а во кое ги открива своите вистински чувства“, додава режисерот.
На крајот, Берлингер се надева дека серијата ќе отфрли некои од долгогодишните теории и ќе ги поттикне органите на редот да го истражат случајот.
Истрагата беше обележана со низа грешки, вклучително и контаминација на местото на злосторството. Полицијата не ја обезбедила куќата, дозволувајќи им на роднините и пријателите да доаѓаат и си одат во првите часови од истрагата.
Поради недостиг на докази за кражбата и необичното однесување на родителите и братот на Бурк, медиумите и полицијата својата истрага ја насочија кон семејството Ремзи. Меѓутоа, во 2008 година, ДНК анализата ги ослободи сите членови на семејството од сомневањата.
Овој случај е проследен со две теории. Првата теорија сугерира дека братот на Џон Бенет, Бурк, случајно ја повредил својата сестра и дека родителите се обиделе да го прикријат случајот, додека втората теорија тврди дека некој влегол во куќата и ја убил Џон Бенет. Доказите кои ја поддржуваат оваа теорија вклучуваат неидентификувана ДНК пронајдена на нејзината облека.
Сепак, случајот се уште не е расветлен, а убиецот никогаш не е пронајден.
Гледачите кои ја гледаа документарната серија ја осудија работата на полицајците, но и медиумите.
„Се сеќавам на овој случај. Луѓето веруваа дека родителите се виновни врз основа на слаби докази и полициски претпоставки. Полицијата избрзала со заклучоци, ги игнорирала и ги чувала во тајност доказите од ДНК кои го ослободиле семејството. Семејството поминало низ пекол”, вели гледачот.
„Нашите таканаречени медиуми едноставно сакаат да ги ставаат луѓето во агол, особено кога луѓето се богати, познати и/или ги доживуваат како „контроверзни“, ако никој не биде уапсен, барем невини луѓе ќе можат да ја докажат својата невиност“, пишува друг.
„Овој документарец ја разоткрива вистината зад трагичниот случај. Додека полицијата и медиумите во Болдер шират лажни приказни за да ги обвинат нејзините родители, овој документарец покажува колку лошо била спроведена истрагата“, додава трет гледач.
Свет
Индиските авиокомпании добија речиси илјада лажни предупредувања за бомби оваа година
Годинава до авиокомпаниите во Индија биле испратени речиси 1.000 лажни закани за бомби, јавува „Анадолија“.
Индискиот министер за цивилно воздухопловство Мурлидар Мохол објави дека добиле 122 лажни закани за бомби во 2023 година, а тој број се искачи на 994 во 2024 година, објави „Хиндустан Тајмс“.
Според официјалните податоци, 680 од овогодинешните извештаи биле во септември.
Изјавувајќи дека лажните закани за бомби негативно влијаат на летовите, Мохол рече дека подготвиле итен план за да го спречат овој проблем.
Свет
Украина бара воена помош од партнерите, поважно е од регрутирање нови луѓе
Украина денеска ги повика своите партнери да ја забрзаат воената помош, велејќи дека побрзата испорака на критична опрема на бојното поле е поважна од регрутирањето повеќе луѓе.
Висок функционер на американската администрација вчера изјави дека Украина не мобилизира доволно нови војници за да ги замени изгубените на бојното поле и го повика Киев да ја намали старосната граница за мобилизација од 25 на 18 години.
„Сега сме во ситуација кога ни треба повеќе опрема за вооружување на сите луѓе кои се веќе мобилизирани и мислиме дека прв приоритет е побрзо испраќање воена помош“, изјави Хеорхиј Тихи, портпарол на украинското Министерство за надворешни работи.
Неговата изјава ги поддржа коментарите на советникот на украинскиот претседател Дмитро Литвин, кој ја критикуваше бавната воена помош.
„Не може да се очекува Украина да компензира за доцнење во логистиката или двоумење во поддршката со намалување на старосната граница за луѓето на првите борбени линии“, напиша Литвин на платформата „Икс“.
Силите на Киев се борат со наглото руско напредување долж раширената линија на фронтот, каде што московските трупи освојуваат село по село во обид на крајот да го заземат целиот индустријализиран регион Донбас.
Портпаролот на Министерството за надворешни работи додаде дека стратегијата за мобилизација на Украина редовно се разговара со партнерите заедно со други теми, како што се одбранбената стратегија и санкциите против Русија, но негираше дека има некакви несогласувања околу тоа.
„Можам да потврдам дека на преговорите се разговара за оваа тема, но можам и да негирам дека тоа е точка на тензија или дека се разговара на критичен или негативен начин“, рече тој.