Филм
Јулиета, последниот филм на Алмодовар, филм за љубовта и за загубата
„Јулиета“, најновиот филм на Педро Алмодовар (2016-та) е еден од оние филмови кој ги плени гледачите во текот на целото траење на проекцијата, како со начинот на прикажување на приказната, така и со помошта на човечките емоции.
Алмодовар е еден од ретките режисери кому му успева да го задржи вниманието на гледачите за сето време на траењето на филмот. Како гледач во кино салата живеете во секој момент од оваа приказна, заедно со своите херои (главно жени), но размислувате со часови откако завршила проекцијата.
Многу од претходните филмови на Алмодовар се за љубовта и за загубата, за комуникацијата со и без зборови, за смртта и страста и за кревката граница меѓу нив. Тоа што изгледа поинаку во „Јулиета“ е уште понежниот пристап на овој шпански режисер. Социјалниот пејзаж каде се одвива филмот е исто така Шпанија, Мадрид, а главниот лик во филмот е Јулиета, професор по класична филологија, и тоа добра, нејзините предавања се најпосетени.
Јулиета во изведба на две актерки, во две фази од својот живот – Адријана Угарте како млада жена и Ема Суарез како постара, врвно се сменуваат во филмот и ја раскажуваат приказната за жената која љуби, нејзините стравови, жената која губи сé, и мажот и ќерката, и која бара да поврати нешто од животот и да го пронајде компасот во животот.
Главната хероина случајно се среќава на улица во Мадрид со најдобрата пријателка на нејзината одамна отуѓена ќерка, и таа средба кај Јулија предизвикува низа болни сеќавања за загубата на нејзината ќерка .Режисерот не враќа во минатото на Јулиета, нејзината младост, кога при една случајна средба во воз го запознава својот иден маж, Ксоан, рибар кој живее во едно мало место покрај море. По љубовната ноќ во возот тие се разделуваат, секој тргнува по својот пат, Јулиета ѝ се враќа на својата работа како професор по грчка митологија, но набргу и прекинува работниот однос, и пристигнува замената, но и писмото на Ксоан. Таа заминува кај него, живеат заедно, Јулиета ја раѓа својата ќерка, и нивната интимна среќа со ништо не е поматена сé додека Јулија не дознава за неверството на сопругот. Избива караница во нивниот дом, Ксоан заминува на море, во момент кога се најавува невреме и морето е вознемирено, и завршува трагично, потопен. Ќерката Антија за тоа време се наоѓа во летен камп со деца каде развива нежно пријателство со едно девојче. Јулиета ѝ ја соопштува тажната вест, а ќерката Антија многу храбро се носи со загубата, нагло созрева и и помага на мајка си да се справи со депресијата. Дознава за околностите под кои заминал татко и на море на денот на несреќата, дознава за караницата и немо ја обвинува мајка си за смртта на татка си. На 18 години си заминува без збор, без адреса. По многу години Јулиета добива писмо од Антија, во кое ѝ пишува дека и таа како мајка ја почувствувала загубата на своето чедо и ја сфаќа мајка си како се чувствувала сиве овие години без неа. На пликот ја оставила и својата адреса на живеење, и филмот завршува оптимистично, Јулиета заедно со својот нов сопруг, одат со автомобилот на пат кон Антија.
Како во сите големи филмови, и во „Јулиета“ постојат неколку нивоа на приказната, постои приказната за односот мајка и ќерка, тема за семејните односи кои продолжуваат со генерации, за луѓето кои ги изневеруваат жените, за жените кои се обидуваат да воспостават рамнотежа во бракот, за реализацијата како мајка, за собарките кои ги крадат мажите. Смртта која демне зад аголот во многу моменти и физичката неспособност да се справи со болката, се една од тезите во филмовите на овој шпански мајстор. Елегантното лиење на приказната, на карактерите, убаво снимен, врвно, филмот ни кажува дека во животот секогаш постои надеж.
Режија: Педро Алмодовар, сценарио :Педро Алмодовар и Алис Мунро, улоги :Адријана Угарте, Роси де Палма, Мишел Женер, Ема Суарез.
Награди :International Sinesile Society Awards – ICS, Cannes awards-best film I San Diego –film fest- best international film./крај/мф/св
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Светска премиера на „Киука – Пред летото да заврши“ во Кан – филмот е копродукција помеѓу Грција и Македонија
„Киука – Пред летото да заврши“ (Kyuka Before Summer’s End) во режија и по сценарио на Костис Харамуданис, кој е реализиран како билатерална копродукција помеѓу Грција и Северна Македонија и е поддржан од Агецијата за филм на Република Северна Македонија, својата светска премиера ќе ја има на Канскиот филмски фестивал како дел од 32. издание на програмата ACID, што ќе се одржи од 15 до 24 мај оваа година. На „Куика“ му е доверена честа да ја отвори оваа програма.
„Лист продукција“ е македонски копродуцент на дебитантскиот филм на режисерот Харамуданис со Марија Димитрова и Игор Иванов како копродуценти, а Херетик од Грција е главен продуцент со Данае Спатхара, Јоргос Карнавас и Константинос Контовракиси како продуценти.
„Киука – Пред летото да заврши“ е приказна за едно трочлено семејство, кое како и секое лето, плови со својата едрилица до островот Порос, каде што таткото Бабис и децата Константинос и Елса, кои се веќе на прагот пред полнолетството, го минуваат годишниот одмор. Додека пливаат, се сончаат и создаваат нови пријателства на островот, децата случајно ја запознаваат Ана, жената што ги родила и ги напуштила уште во најраното детство, со што ќе почне едно горко-слатко патешествие на созревање под летното сонце, а долгогодишната огорченост на Бабис избива на површина.
Програмата на ACID (Association for the Distribution of Independent Cinema – Асоцијација за дистрибуција на независен филм) на Канскиот филмски фестивал е креирана во 1993 година и прикажува 9 долгометражни филма, фикција и документарци. Овие филмови се избираат од стотиците пристигнати филмови од цел свет од страна на петнаесетина филмаџии, членови на асоцијацијата.
Снимањето на филмот се одвиваше во октомври 2022 година во Атина и на островот Порос, а постпродукцијата се работеше на релација Атина – Скопје.
Главните улоги во филмот ги играат Симеон Цакирис, Елса Лекаку, Константинос Георгопулос, Афродита Капокаки и Елена Топалиду.
Македонската екипа во овој филм ја сочинуваат Михаил Димитров, Игор Поповски и студиата за постподукција „Аудио хаус“ и „Слобода филм“.
Филм
Утре се отвора четвртиот Фестивал на грчки филм
Утре, на 7 април 2024 година, во 20 часот, во Кинотеката на Северна Македонија (Никола Русински 1, Скопје 1000) ќе биде отворено четвртото издание на Фестивалот на грчки филм. На отворањето ќе биде прикажан кусометражниот филм „Тишината на рибата кога умира“ на Василис Кекатос (2019, 19′), а потоа долгометражниот филм „Не би сакал да сум непристоен, но треба сериозно да разговараме“ на Јоргос Георгопулос (2019, 99′).
Ова се две црни комедии во кои што идејата за смртта се прикажува со доза на хумор. Филмот „Тишината на рибата кога умира“ учествуваше на некои од најважните фестивали како Sundance, а Василис Кекатос е еден од најважните претставници на кусометражните филмови со многу награди, вклучително и Златна палма во Кан.
Фестивалот е во ко-организација на Амбасадата на Грција во Скопје и Меѓународниот филмски фестивал Киненова спонзориран од фирмите Armos Balkan и Mermeren.
Влезот е бесплатен.
Култура
Во февруари 50-годишен јубилеј на Кинотека: Старите вредности во нови контексти
Пред 5 децении е формирана македонската кинотека. Честитки за сето она што досега го направила оваа значајна културна установа. Една од основните дејности на филмскава институција е да го прикаже сето она што го има, и ново и старо; ова второто во нови контексти и изданија. Тоа ќе биде карактеристика на програмата на најкусиот месев во годината – февруари. Календарски, ќе трае 29 дена. Ете можност да се види сето она што кинотеката го подготвила за февруарските денови.
Ќе се стартува со премиерна проекција. Со филм кој има наслов СЛОБОДА. Тоа е краткометражен филм во омнибус формат, чијшто автор е филмскиот критичар Златко Ѓелески. Веднаш потоа враќање децении наназад. Ќе бидат проектирани неколку архивски филмски записи од 1912 до 1952. Тоа се дел од новопримените кино-материјали што кинотеката ги прибра во текот на изминатата година.
Кинотека се решила, враќајќи се децении наназад, да потсети на филмовите создадени во 40-тите, 50-тите, 60-тите, 80-тите, 90-тите и 2000-тите. Режисерите се од различни земји – Италија, Франција, Германија, Шведска, САД. Ставени се во различни контексти, во нови програми. Всушност, станува збор за циклуси на Великаните на фестивалот на филмската камера БРАЌА МАНАКИ и пократок цилкус филмови на францускиот режисер на т.н. француски нов бран Луј Мал.
Во исклучително богатата кинотечна понуда се и неколку филмови на чехословачкиот режисер, оскаровецот Јан Кадар.
Она што е многу интересно, многу потребно за да се знае и запамети, се петте документарни македонски филмови со етнолошка содржина. Во нив е забележана традицијата, обработени се народни и религиозни обичаи од средината на 20-тиот век. Во четири од нив Вера Кличкова, пионерот на етнолошкиот филм кај нас, е сценарист, режисер или консултант.
Филмофилите ќе бидат почестени да го видат сигурно еден од најозборуваните лански филмови – НАПОЛЕОН на Ридли Скот. Во различните оценки за филмот доминираат, што е сосема разбирливо, Англичаните и Французите. Едните го фалат, другите го кудат. Критиките за најновата продукција на Скот се поделени, но не смее да се изостави фактот дека, и покрај одредени пропусти, станува збор за прецизно сработен биопик. Дело кое функционира на неколку нивоа – како биографска сторија, историска рекреација, но и омаж кон еден од омилените филмови на Ридли Скот – Бари Линдон од 1975, по сценарио и режија на Стенли Кјубрик.
Уште една филмска творба којашто предизвика интерес и претежно позитивни рецензии – УБИЈЦИ НА ЦВЕТНАТА МЕСЕЧИНА на Мартин Скорсезе– ќе биде проектирана во кино салата на Кинотека месецов.
Во финалето на месецов, ќе погледнеме два филма со музичка содржина. Познатиот ТОМИ, рок операта на Кен Расел, ќе биде прикажана на оригинална 35 милиметарска лента. Новитетот е музичкиот документарец за екс ју панк легендите Панкрти. Специјален гостин на кинотеката тие денови ќе биде фронтменот на групата, Перо Ловшин.
Февруари е можеби календарски пократок месец , но затоа ќе биде исполнет со исклучително богата кино-програма.