Тиранската власт на Сталин режирала бавна смрт за славниот советски автор Михаил Булгаков, не го апселе но тој не смеел да пишува, ниту да излезе од Русија

Рускиот историчар Виталиј Шенталински ги собрал писмата и транскриптите од разговорите на славниот писател и диктаторот во една книга по повод 60-годишницата од смртта на авторот на „Мајсторот и Маргарита“.„Ја молам владата на СССР да ми нареди што побрзо да ги напуштам просторите на СССР заедно со својата сопруга Љубов Јевгењевна Булгакова. Апелирам на хуманоста на Советската влада и молам мене, писателот кој веќе не може да биде полезен во својата татковина, великодушно да ме пушти на слобода“, стои во едно од писмата на еден од најголемите писатели на 20-от век, Михаил Афанасиевич Булгаков, испратено до исто така еден од најголемите тирани на минатиот век, Јосиф Васарионович Џугашвили Сталин.Цитираното писмо е датирано од 23 март 1930 г., кога Сталин веќе цврсто управува со Кремљ, а неговата бескрупулозно владеење веќе ги зема првите жртви.Шенталински ги собрал 60-те писма и транскриптите и ќе ги објави во книгата која ќе биде промовирана на 60-годинината од смртта на Булгаков на 10-ти март во Шпанија. Авторот на големите по значење романи како што се „Мајсторот и Маргарита“, „Кучешко срце“, „Бегство“, „Станот на Зоја“, … или драмата „Белата гарда (Деновите на Турбинови)“ напишал и некои писма кои ги потпишал со псевдонимот Тарзан никогаш не биле испратени а неки и не дошле до Сталин.Овие писма на две значајни фигури од советската и руската историја се документи кои сведочат за едно мрачно време, измешано со ентузијазам, надеж и страв.Според Шентилански, во материјалите се покажува и наивноста на писателот, мазохизмот, фасцинираност но и ропската сервилност. Искрените писма го покажуваат и стравичниот карактер на режимот кој целосно ја уништил човечноста.Булгаков очајно настојувал да се сретне и да разговара со Сталин, обидувајќи се да најде барем малку рационалност во однесувањето на мрачниот диктатор. Тој одел и против својата волја обидувајќи се да го задржи достоинството на нормална личност во судирот со искомплексираниот мегаломан. А Булгаков токму за тоа пишуваше во „Мајсторот и Маргарите“, дека – секоја власт е насилство над човекот!По писмото што го цитиравме на почетокот, во 18-ти април истата година, во слабоосветлениот стан на Булгакови пред самрак заѕвонил телефонот  остриот глас на сопругата на писателот и’ соопштил дека со него ќе зборува лично големиот водач.Транскриптот од тој разговор оди вака: „Здравствујте, товариш Булгагов? – Здравствујтсја Јосиф Вираионович, одвај изустил Булгаков – Го добивме вашето писмо. Го читавме со другарите. Вие, гледам, сакате во странство: Зарем толку ви одиме на нервите?, со тивок глас со силен грузиски нагласок рекол Сталин –  Знаете, во последно време многу размислува може ли руски писател да живее надвор од татковината И мене ми се чини дека не може, рекол Булгаков. – Во право сте. Јас исто така мислам. Каде сакате вие да работите? Во Уметничкиот театар?, прашува Сталин. – Да, би сакал, но секогаш ме одбиваа, одговорил Булгаков. – А вие таму испратете замолница. Имам чувство дека они ќе се согласат да ве примат, со иронија во гласот одоговорил Сталин. – Да, да, ама јас морам да се најдам со вас и да поразговарам, вели писателот. – Ќе најдеме време, задолжително ќе се најдеме, рекол Сталин и само ја спуштил слушалката.