Филм
Со 'Големиот Гетсби' започнува филмскиот фестивал во Кан

Со прикажувањето на филмот „Големиот Гетсби“ на австралискиот режисер Баз Лурмен во средата навечер започнува 66-то издание на филмскиот фестивал во Кан, кој секоја година кон средината на мај, од 15-ти до 26-ти, станува центарот на филмскиот свет собирајќи стотици филмови, актерски и режисерски ѕвезди коишто ги очекуваат престижните признанија Златните палми.
Филмот на Баз Лурмен, „Големиот Гетсби“ (The Great Gatsby) со холивудската ѕвезда Леонардо Дикаприо во главната ролја, всушност е веќе четвртата екранизација на истоимениот роман на Френсис Скот Фицџералд, а ќе биде прикажан вон конкуренција.
Тоа е сторија за порочното американско општество од 1920-те во кој ликовите на Ник Карау и неговата братучетка Дејзи Бјукенен ги толкуваат Тоби Мегваер односно Кери Малиган, а насловната ролја на самиот Гетсби – Леонардо Дикаприо. Тој во Кан не се појави од 2007 година кога го претстави својот филм посветен на еколошките проблеми „Единаесеттиот час“ (The 11th Hour). „Големиот Гетсби“ ќе биде вториот во историјата на фестивалот филм кој на отворањето ќе биде прикажан во 3Д формат. До овој филм на Лурман, во таков формат Канскиот фестивал беше отворен во 2009 година со анимацијата „Up“.
Годинешната конкуренција на еден од најценетите филмски фестивали во светот, ќе претстави дваесетина филмови, од кои само еден го режираше жена, а голем е бројот на афирмираните режисерски имиња, како браќата Коен, Роман Полански, Џим Џармуш, Паоло Сорентино, Александер Пејни и Стивен Соденберг.
Со фестивалското жиро годинава ќе претседава славниот Стивен Спилберг, кој всушност е првиот американски режисер кој ја доби оваа чест, а најавено е и доаѓањето на славните холивудски филмски ѕвезди, како Никол Кидман, Леонардо Дикаприо, Роберт Редфорд, но и на европските, како што е француската актерка Марион Котијар.
Браќата Жоел и Етан Коен во Кан годинава ќе го презентираат филмот „Inside Llewyn Davis“ со Џастин Тимберлејк и Кери Малиган, посветен на њујоршката фолк сцена од 1960-те.
Новиот филм на Џим Џармуш на негов особен начин се придружува на трендот на ткн вампирски филмови и како и претходниот зборува за музиката. Во филмот „Само љубовниците преживеаја“ (Only lovers left alive) во улогата на вампирот Адам се јавува Том Хидлстон а неговата љубена, нормално, со име Ева ја толкува Тилда Свинтон.
Стивен Спилберг ќе се претстави со „Зад канделабрите“ (Behind the Candelabra), приказна која почива на автобиографскиот роман за врската на славниот американски пијанист Валентино Либераче и неговиот многу помлад љубовник, двојката што ја глумат Мајкл Даглас и Мет Дајмон.
Роман Полански се враќа во Кан со два филма, адаптацијата на оф-Бродвеј претставата „Венера во крзно“ (La Venus a la Fourrure) со Емануела Сение и Матје Амалрик, и со документарниот филм кој ќе биде прикажан вон конкуренција „Weekend of a Champion“ посветен на возачот на Формула 1, славниот Џеки Стјуард.
Драмата „Небраска“ на оскаровецот Александар Пејни, го следи остарениот татко и оттуѓениот син на пат од американската сојузна држава Монтана до државата Небраска каде треба да ја подигнат наградата од милион долари. Уште еден американски режисер влегува во конкуренцијата со филм чие дејствие е сместено во дваесеттите години од минатиот век, Џејмс Греј „The Immigrant“ во кој настапуваат Хоакин Феникс и Марион Котијар.
Постојаниот гостин на Кан, Франсоа Озон учествува со филмот „Jeune et jolie“ во кој продолжува да се занимава со темата од претходното остварување „Во домот“ за тинејџерите, кој зборува за тинејџерка од високиот општествен слој која станува проститутка.
Во конкуренција влегуваат и криминалниот трилер „Wara no tate“ на Такаши Миике, социјалната драма „Допир на гревот“ (Tian zhu ding) на Тјан Чжанк, „Боргман“ (Borgman) на Алекс ван Вармердам, „Минатото“ (Le passe) на иранскиот оскаровец Асагар Ферхади со ѕвездите на оскаровскиот „Уметникот“ Беренис Бежо, Хели Амат Ескаланте, „Џими Пикард“ (Jimmy P:Psychotherapy of plains indian), на Арно Деплешен со Бенисио Делторо, „Животот на Адел“ (La vie d’Adele) на Абделатиф Кешиш, „Каков татко, таков син“ (Soshite chichi ni naru) на Хирокаѕу Корееда, „Grisgris“ на Махамат-Салех Харун од Џад, „Големата убавина“ (La grande bellezza) на Паоло Сорентино за кризата на високото општество, „Микалел Кохлас“ (Michael Kohlhaas) на Арно де Палера со минатогодишниот добитник на Златната палма за најдобра машка улога Мадс Микелсен, „Само бог простува“ (Only God Forgives) на Николас Виндинг Рефн со Рајан Гослинг во насловната ролја, и „Замок во Италија“ (Un chateau en Italie) на Валери Бруни-Тедески, во кој игра самата режисерка со познатиот француски актер Луј Гатрел.
Во конкуренцијата на кусите филмови годинава се натпреваруваат девет, а меѓу нив првпат е и едно палестинско остварување, додека програмата „Извесен поглед“ донесуваа 18 долгометражни филмови,. Меѓу кои се и новите дела на режисерките Клер Дени и Софи Копола.
На репертоарот на полноќните проекции ќе бидат прикажани „Monsoon Shootout“ „Blind Detective“ и „Hommage Jerry Lewis: Max Rose“, а ќе се одржат и програмите „La Quinzaine des realisateurs“ чија цел е откривање млади автори и оддавање почест на веќе признатите, како и секцијата „La Semaine de la critique“ паралелен избор на филмови кои откриваат новите таленти, прикажувајќи ги само првите и вторите долгометражни филмови.
Многумина очекуваа дека на фестивалот ќе ја претстави својата најнова работа и шпанскиот мајстор Педро Алмодовар, но неговиот филм „Јас сум многу возбуден“, не влезе во конкуренцијата и ќе го мине Кан само во селекцијата на меѓународната дистрибуција. Во селекцијата за главната конкуренција меѓу учесниците не се јавува ниту Ларс фон Трир кој пред две години во Кан беше прогласен за персона нон-грата поради провокации. Без разлика на тоа што организаторите на филмската смотра објавија дека го очекуваат режисерот, неговото дело „Нимфоманка“ не влезе во конкуренцијата, бидејќи не е финализирано./крај/мф/сн
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Култура
(Видео) Tри филма што Скорсезе ги смета за врв на кинематографијата

Мартин Скорсезе, еден од највлијателните американски режисери, со децении ги поместува границите на филмскиот израз. Неговата филмографија опфаќа широк опсег на жанрови – од насилни урбани приказни до сложени љубовни драми и духовни дилеми.
Иако неговите понови филмови, како „Ирецот“ и „Тишината“, сè уште се препознатливи по нивната визуелна раскош и длабока анализа на ликови, многумина сè уште сметаат дека неговите најголеми дела потекнуваат од поранешниот период – со насловите „Таксист“, „Добри момци“ и „Разјарениот бик“.
Во текот на својата кариера Скорсезе често ги издвојуваше режисерите што го инспирираа, меѓу кои и Акира Куросава, Ингмар Бергман и Џон Форд. Сепак, еден особено го допре – јапонскиот режисер Кенџи Мизогучи, познат по класичните филмови, кои прикажуваат емоции преку поетски ритам и внимателно изработени слики.
Како негов омилен го наведува филмот на Мизогучи, „Приказни под месечината и дождот“ (Ugetsu monogatari) од 1953 година, кој ја следи приказната за амбициите, љубовта и за војната во 16 век.
„Овој филм имаше најголемо влијание врз мене. Има моменти во тој филм што ги гледав одново и одново и кои секојпат ми го одземаат здивот“, рече Скорсезе, пренесе магазинот „Фар аут“.
Иако „Приказни под месечината и дождот“ често се смета за ремек-дело, Скорсезе ја цени целата трилогија, која ги вклучува и „Животот на Охару“ (Saikaku ichidai onna) и „Саншо судијата“ (Sanshô dayû), а за која вели дека е врвот на светската кинематографија.
Работата на Мизогучи го отелотворува она што многумина го сакаат во јапонскиот филм – суптилност, емоции и елеганција. Неговото влијание може да се види и кај современите режисери, како Хироказу Коре-еда, кој го комбинира секојдневниот живот со длабоки емотивни слоеви. Восхитувањето на Скорсезе кон Мизогучи е уште еден доказ за неговата длабока поврзаност со филмската историја – и неговата непоколеблива почит кон мајсторите на визуелното раскажување приказни.
Култура
„Македокс“: Платформата „Некстас“ го носи документарниот филм во училница

Употреба на документарниот филм како едукативна алатка во формалното образование е силна мисија на Здружението за промоција на документаристиката „МакеДокс“. Оваа децениска посветеност резултира со бројни успеси, а новитет во едукативната програма на „МакеДокс“ е „Некстас“, платформата за наставници кои се стремат да поттикнат критичко размислување кај младите луѓе и се подготвени да иновираат со нови аудиовизуелни средства во наставата.
Во насока на претставување на платформата „Некстас“ пред професори од средните училишта во Скопје, во петок, 11 април, во просториите на „Јуроп хаус Скопје“, со почеток во 11:00 часот, „МакеДокс“ ќе одржи презентација и кратка обука проследена со дискусија. Свои обраќања ќе имаат Надица Таневска Јанева, социолог и професорка во СУГС „Георги Димитров“ – Скопје, и Сашо Алушевски од „МакеДокс“.
Настанот е од отворен тип, но пријавувањето за присуство на настанот е задолжително. Линк за пријавување: https://forms.gle/cpEnERjVx4etdAsm8
Оваа образовна платформа на наставниците и учениците им нуди бесплатен пристап до динамична дигитална средина која содржи обемна колекција на документарни филмови од целиот свет, придружени со помошни материјали во насока на наставните планови на речиси секој предмет во средното образование. „Некстас“ е достапна на неколку јазици, отсега и на македонски јазик, а користењето на оваа платформа како ново аудиовизуелно средство е одобрено од Бирото за развој на образованието и Министерството за образование и наука на РСМ.
„Некстас“ е партнерски проект на „Docs Barcelona“ (Шпанија), „DOK.fest Munich“ (Германија), „Thessaloniki Film Festival“ (Грција), „Indie Lisboa“ (Португалија), „Sottodiciotto Film Festival“ (Италија) и „МакеДокс“ (С Македонија), а проектот е поддржан од програмата „Креативна Европа“ – потпрограма Медиа.
„Некстас“ веќе ја користат над 10.000 наставници и професори ширум Европа. Линк до платформата: https://nextus.global/mk
Култура
„Бруталистот“ и „Емилија Перез“ доминираа на Златните глобуси – над 10 милиони луѓе го следеа емитувањето

Овогодинешната церемонија на доделување на Златните глобуси привлече повеќе од 10 милиони гледачи на телевизиските екрани, што е благ пораст на гледаноста во споредба со претходната година, изјавија во понеделникот продуцентите на настанот, на кој доминираа филмовите Бруталист и Емилија Перез во однос на наградите.
Зголемувањето на гледаноста на неделната гала во последниве години покажува благ нагорен тренд кога станува збор за интересот за слични настани, бидејќи Холивуд се обидува да се оддалечи од влијанието на штрајковите и пандемијата, а наградите Глобус постепено се опоравуваат од сопствените контроверзи и скандали.
Просечната бројка од 10,1 милиони гледачи кои го гледале шоуто е зголемување од 7 отсто во споредба со галата во 2024 година и значителен скок од едвај шест милиони гледачи една година порано.
Златните глобуси, холивудски филмски и телевизиски награди, кое некогаш беше второ по популарност по Оскарите, беше во криза во последниве години. Во 2022 година, гала настанот не се ни емитуваше. Поранешната телевизија Ен-Би-Си ја донесе ваквата одлука затоа што нејзиното раководство беше огорчено од недостатокот на различност и етички пропусти на групата новинари кои претходно ги организираа наградите.
Церемонијата на доделување на престижните награди беше повторно лансирана минатата година под нов приватен сопственик, а беше емитувана на „Си-Би-Ес“ во неделата навечер. Исто така, вреди да се напомене дека наградите им беа доделени на холивудските ѕвезди од А-листата во блескавата сала за бал во Беверли Хилс. На овогодинешните награди доминираа мјузиклот Емилија Перез и епската имигрантска драма Бруталист.
Мексиканскиот филм Емилија Перез на францускиот режисер Жак Аудиар освои четири награди, вклучително и за најдобра комедија или мјузикл, додека „Бруталистот“ беше прогласен за најдобра драма, а наградата за најдобар актер му припадна на главниот лик на филмот Адриен Броди, кој го игра архитектот Ласло Тот, Евреин којшто го преживеал холокауст.