Македонија
Смилев: Отворањето рудници може да ја спречи миграцијата со која се соочуваме

Рударството во Македонија има многувековна традиција, почнувајќи од римскиот период, па сè до денес. Токму оваа традиција треба да продолжиме да ја негуваме и во иднина. Современото рударство почнува во 20 век и со постојано надградување денеска е високо технолошкоразвиена стопанска гранка во која се применуваат сите меѓународни стандарди и практики.
Историски гледано, првите релевантни податоци од извршени рударско-геолошки истражувања датираат од 1927-1939 година и се реализирани на локациите Плавица и сегашниот рудник за олово и цинк Злетово – Пробиштип. Врз база на тие резултати во 1940 год., рудникот Злетово бил пуштен во експлоатација. По завршувањето на втората светска војна, рудникот бил повторно реактивиран и пуштен во редовна експлоатација. Рудникот Злетово е првиот современ рудник и претставувал синоним за рударството во Источна Македонија. Севкупниот развој на Пробиштип е поврзан со рудникот Злетово, а тоа го почувствувале граѓаните на овој град преку голема вработеност, висок стандард на вработените, интензивна станбена изградба на градот, изградба на објекти за спорт и рекреација, образование, здравство и др. Јас потекнувам од околината на Пробиштип и како сите граѓани имав можност да ги почувствувам сите овие придобивки од работењето на рудникот Злетово. Тоа ме мотивираше уште на млада возраст да се определам дека моето школување ќе го насочам во областа на рударството и геологијата. По завршување на средното рударско училиште го завршив и Рударско-геолошкиот факултет во Белград (во јануари 1977 год.). Имав среќа периодот на моето дипломирање да се совпадне со интензивниот развој и отварањето на некоку нови рудници во Македонија како што се рудникот за никел Ржаново, рудникот за бакар Бучим, рудникот за јаглен Суводол и рудникот за олово и цинк Тораница.
На почетокот на мојата богата кариера во рударството бев вклучен при отварањето и раководењето на рудникот Ржаново, кој важеше за еден од најсовремените рудници во тогашна СФРЈ и кој беше во склоп на комбинатот ФЕНИ Кавадарци. Таа успешна работа ми овозможи, како директор на техничките тимови да бидам директно ангажиран во извршувањето на рударски работи во повеќе рудници: Суводол, Осломеј, Какањ (БиХ), Тораница, Жировски Врх (Словенија), Бучим. Дополнително, учевствував и во изградбата на хидро-технички и патни тунели во БиХ, патишта во Македонија, изградба на браната Злетовица итн.. При изведбата на сите овие ангажмани се водеше сериозна грижа за безбедноста на вработените, сигурноста на технолошката опрема и заштита на животната средина. Накратко, во рударството бев повеќе од 40 години стекнувајќи огромно искуство и признание од целата рударска фела. Моето професионално практично искуство го збогатив и со докторска дисертација поврзана со рударството.
Оваа моја успешна приказна сега од оваа перспектива може и заличува на една носталгична мисла, спомнувајќи го успешното време на рударството подржано од тогашните инстуциите како почитувана гранка која воедно беше и столбот на изградбата на една успешна држава во која сите ние живеевме.
За жал, проблемите на рударството започнаа веднаш со осамостојувањето на Р. Македонија. Во такви услови на пазарна економија, целото стопанство вклучувајќи го и рударството се најде во тешка состојба. Се случија многу случаи на стечаи, принудни управи и други мерки, за да на крај дојде и фазата на приватизација. После 30 години, дел од тогашните рудници денеска не се во употреба, меѓутоа, има и успешни приказни како што се рудникот Бучим, рудникот Саса, рудниците Злетово и Тораница, каде што странскиот капитал и нивните управи успеаа да ги одржат и да инвестираат во континуитет во овие рудници. Сепак, евидентно е дека во последните години отсуствува сериозна институционална посветеност. Токму таа посветеност беше пресудна во тогашната СФРЈ да се развие овој цел сектор кој и денес претставува значаен фактор во македонската економија. Напротив, во последните години сме сведоци дека неаргументирано се напаѓа целата индустрија и под таков јавен притисок се носат законски решенија кои го лимитираат развојот на рударството.
Како разумен човек можам и да ги разберам стравовите на нашето општество, меѓутоа како професионалец и научник сметам дека сите тие стравови се неоправдани. Верувам дека тоа може да го потвдат и другите профеционалци и научници кои на било каков начин се вклучени во оваа индустрија. Според мене, главното прашање во јавноста не треба да биде „забрана“ на развојот на овој сектор, туку треба да се води дебата како да се развијат подобри механизми за заштита на животната средина и како да се принудат новите рудници да ги применуваат сите прифатени меѓународни практики и стандарди кои гарантираат заштита на животната средина.
Меѓутоа во едно сум сигурен. Повикувајќи се на моето искуство каков бил животот во Пробиштип, благодарејќи на рудникот Злетово, можам да предвидам дека развојот и отварањето на идните рудници во Иловица-Штука, Плавица-Златица, Казандол, во општина Кратово и општина Пробиштип, ќе предизвикаат ист но и поголем економски благодет во регионите каде што ќе се развиваат како што тоа беше случајот со Пробиштип. Сите овие рудници, може да ја развијат источна Македонија, да отворат многу можности за работа на младите и само на тој начин може да се спречи миграцијата за која сме секојдневно сведоци.
Наспроти тоа, наративот против идните рудници продолжува за жал. Така, во последно време, поинтензивно се дебатира за проектот Иловица-Штука. При тоа, во јавноста се изнесуваат најразлични шпекулации и нејасни тврдења од потенцијалните ефекти од проектот. Верувам дека локалните жители се загрижени поради тоа, но моето долгогодишно искуство во рударството ми го говори сосема спротивното. Со строго почитување на домашната и меѓународната регулатива, и примена на меѓународни стандарди и практики, може да се постигне максимална заштита на животната средина. Во тоа сум цврсто убеден, а дополнително уверување може да се добие и доколку се види и листата на инвеститори кои се вклучени во овој проект, како што е Европската Банка за Обнова и Развој. За да се докаже тоа треба да се даде можност проектот да се развива во таа насока.
Покрај оваа дебата за ефектите од проектот Иловица-Штука, отсуствува дебатата за економските и другите придобивки од неговиот развој. Компанијата што го развива проектот за жал е осамена во оваа дискусија потенцирајќи раст од над 4% на БДП, сериозен број на нови вработувања, извоз од на 200 милиони евра, итн. Тука би додал дека со дополнителна експлоатација на бакар, кој е дефиниран како критичен минерал, нашата држава би имала уште позначајна улога во нејзиниот пат кон ЕУ, со оглед на последните одлуки на ЕУ за неопходноста од обезбедување на критичните минерали за потребната транзиција во зелена економија.
Сепак и покрај овој турбулентен период, сеуште имам верување дека ќе преовладува разумот каде што професионално ќе се говори за рударството. Така сите заедно ќе можеме да придонесеме повторно да го издигнеме рударството во почитувана стопанска гранка со која сите ние ќе се гордееме, како што беше случај во СФРЈ, во мојата младост и во почетоците на мојата професионална кариера.
Д-р Ластомир Смилев, дипломиран рударски инжинер
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Македонија
ВМРО-ДПМНЕ: Кандидатот за градоначалник на Штип покажува колку СДС е безнадежна и нереформирана партија

Кандидатот за градоначалник на Штип покажува колку СДС е безнадежна и нереформирана партија, длабоко заробена од тандемот Заев-Филипче, велат од ВМРО-ДПМНЕ.
„СДС за кандидат за градоначалник на Штип, излезе со потрчко од истата бизнис шема на Заеви и Венко Филипче, добро познатиот Павел Иванов. Павел Иванов е познат бизнис партнер и продолжена рака на Заев и Венко Филипче, а со тоа повторно се покажува колку СДС се безнадежни и нереформирани. Да не ја заборавиме неговата сторија. За време на владеењето на Заев, Павел Иванов беше поставен за раководител на подрачната единица на МЗШВ во Штип, додека пак неговата сопруга со амин од Заев, во тој период, беше наградена и истата беше поставена за директор на Меѓуопоштинскиот центар за социјална работа во Штип. Меѓутоа, тоа како да не беше доволно, па истата директорка, по одреден период, беше повторно наградена и беше избрана за советник во Општина Штип, а нејзиниот брат Иле Илиев беше носител на листата на СДС и исто така беше избран за советник во Општина Ново Село, се разбира со дозвола од Заев“, велат од партијата.
За работите да се уште потрагични, додаваат од ВМРО-ДПМНЕ, Илиев додедил на 70 години користење државно земјиште од 20.000м2 посадено со лешници на својата сопруга, а 4700м2 во Суитлак на користење на својот татко.
„Луѓе кои се огледуваат на Заев и Филипче, не може да поминат без некаков скандал. Павел Иванов е продолжена рака на Заев и Филипче. На Штип му треба чесен човек со визија, каков што имаат изминативе 4 години, а со сигурност и наредните 4 години“, се вели во соопштението.
Македонија
ВМРО-ДПМНЕ: Пуштени во употреба експресните Страцин – Крива Паланка, Градско – Фариш, започната изградба на автопатите од коридорите 8 и 10Д

„По наследениот пустош, се градат темелите во инфраструктурата, Македонија инфраструктурно се развива, модернизира и трансформира. Владата предводена од ВМРО-ДПМНЕ, за една година покажа како со интензивна, посветена и чесна работа можат да се завршат и отпочнат големи инфраструктурни проекти, со цел внатрешно и меѓународно поврзување на државата“, велат од ВМРО-ДПМНЕ.
„Тоа што владата на СДС и ДУИ не можеше да го изгради за седум години власт, ВМРО-ДПМНЕ го реализираше за само една година.
За една година Влада на ВМРО-ДПМНЕ, пуштени се во употреба делница Градско – Фариш која е од експресниот пат Градско-Прилеп во вредност од 37,4 милиони евра и должина 15,5 км, како и експресниот пат (Страцин) Ранковце – Крива Паланка во должина од 25,4 километри, вредност од околу 98 милиони евра.
Започна изградбата на автопатот Тетово – Гостивар во должина од 17,5 километри, автопат Гостивар – Кичево (Букојчани) во должина од 30,3 километри, како и автопатска делница Прилеп – Битола во должина од 39,3 километри.
Во завршна фаза е изградбата на автопатот Кичево – Охрид во должина од 40 километри, од кој за скоро време се очекува да биде пуштена во употреба делница Врбјани – Охрид.
Во однос на патната инфраструктура, отпочнати се 225 проекти во прва фаза во висина од речиси 3 милијарди денари и 615 инфраструктурни проекти во втора фаза во висина од речиси 7 милијарди денари и целосно е реконструиран регионалниот пат Охрид (Коњско) – Свети Наум, во должина од 24,5 километри и вредност 11.6 милиони евра.
Паралелно со патната инфраструктура се развива и модернизира железничкиот сообраќај, така што се пушти во употреба пругата на Коридор 8, Куманово-Бељаковце во вредност од 43 милиони евра и во должина од 31 км.
Отворена е нова железничка линија од Скопје до Куманово и од нула функционални локомотиви за само три месеци од мандатот 11 се ставија во употреба и со тоа се нормализираше железничкиот сообраќај во Македонија.
Со Договорот склучен со Обединетото Кралство ќе се гради брза двоколосечна пруга на Коридор 10, од Табановце до Гевгелија, која ја поврзува Македонија со Србија и Грција.
Воведени 11 нови авиолинии од двата аеродроми и обезбедени 360 милиони денари финансиска поддршка. Започна постапка за трет мобилен оператор, ќе се отворат нови работни места и ќе донесе конкуренција на пазарот за пониски услуги за граѓаните.
Во изминатата година се водеше особена грижа и за ранливите категории за која цел, беа доделени над 100 социјални станови во Велес, Кочани, Струмица и Гевгелија“, се наведува во соопштението на ВМРО-ДПМНЕ.
Македонија
Изет Меџити заложник на индустријата за игри на среќа, да ја запре еколошката катастрофа на Кожув, бара АА

Неприфатливото однесување на министерот за екологија, Изет Меџити, укажува на политичка и финансиска заробеност, што го прави заложник на индустријата за игри на среќа и го спречува да преземе неопходни мерки за заштита на животната средина. Упатуваме јасен повик до Меџити и надлежните институции итно да преземат конкретни чекори за запирање на еколошката катастрофа на Кожув, повика Алијанса за Албанците.
„Алијансата за Албанците најостро го осудува невиденото уништување на животната средина што се случува на планината Кожув, каде компанијата во сопственост на Ѓоко Стерјоски – сопственик на мрежата на казина и обложувалници „Спортлајф“ – уништува илјадници квадратни метри шума за тесни бизнис интереси, притоа загрозувајќи ја биодиверзитетот и сериозно ризикувајќи го еко-системот и квалитетот на живот во целиот регион“, велат од АА.
Ова не е само прашање на животна средина, додаваат од партијата, туку и национално и социјално правно прашање.
„Кожув не е приватна сопственост за бизнис интереси – тој е заедничко богатство на граѓаните и мора да се заштити од секоја закана. Алијансата за Албанците ќе продолжи одговорно и целосно ангажирано да ја следи оваа тема и ќе бара одговорност од секој службеник што ги штети интересите на граѓаните и животната средина. Во следните денови ќе објавиме нови факти за поврзаноста на претставниците на коалицијата ВЛЕН со бизнисите на казина“, велат од АА.