Македонија
Дојче Веле: Нема ад-хок враќање на визите

Барањата на ЦДУ-ЦСУ за враќање на визите, од германската опозиција и експертите се толкуваат како популизам кој загрижува. Оценка е: иницијативата е против достигнувањата во ЕУ и не се решава ад-хок, туку со долга процедура!, јавува Дојче Веле на македонски јазик.
„Јас сум строго против барањата на министрите за внатрешни работи. Зголемен е бројот на Роми и Синти од Македонија и Србија кои тука доаѓаат, но во најголем број барањата за азил се одбиваат. Поради ова и малите внатрешни проблеми што ги имаме во никој случај не смее да им се одземе слободниот визен режим на граѓаните на Македонија и Србија“, категорична е Мариелуизе Бек, пратеник во Бундестагот од Сојузот 90-Зелени, која активно цел политички век се занимава со случувањата на Балканот.
„Барањата во голема мерка се популистички! Но, загрижува што иницијаторите можат бараното и да го постигнат. Долго работевме врз либерализација на визите и затоа постигнатото не смее да се прокоцка“, смета и Михаел Хартман, пратеник на СПД. Според него бројките и не се толку драматични како што некои ги претставуваат, а проблемот нема да се реши со повторно воведување на визите.
И Мареи Пелце од ПроАзил барањето за повторното воведување визи го смета за чист популизам. Според неа, договорите се такви што генерално визната слобода може да се укине, но дипломатски тоа би било сосема погрешно, зашто станува збор за кандидати за членство во ЕУ.
Др. Оливер Шварц, експерт за европската надворешна политика од Универзитетот Дуизбург-Есен потсети дека „зимскиот бран баратели на азил“ од Балканот не е нова појава и дека политичарите со него се занимаваат особено во предизборен период. За Дојче Веле тој објаснува колку е реална заканата од повторниот визен режим?
„Овојпат станува збор за заедничка иницијатива на Белгија, Холандија, Луксембург, Франција, Австрија и Германија. Овие шест држави самите фактички не можат да го сменат она што правно е договорено во Европската унија. Потреба е регуларна постапка која бара изјаснување на сите парламенти и согласност од 27-те држави. Министерскиот совет не може сам ад-хок да донесе таква одлука, што значи има долга процедура која најрано би можела да биде спроведена во една година“, смета д-р Шварц.
Мариелуизе Бек потсетувајќи на некогашното слободно движење низ светот на носителите на југословенски пасош, не го крие задоволството што со либерализацијата граѓаните од Балканот долгорочно ги гледа како дел од ЕУ, кои слободно можат да патуваат. Според неа, „неодговорно е што ова значајно достигнување на надворешната политика е доведено во опасност поради кусогледоста на внатрешната политика“.
Од Дојче Веле прашуваат: колку е сериозно активирањето на заштитната клаузула наредната седмица на средбата на министрите за внатрешни работи?
„Се надевам дека тоа нема да успее. Ако се погледнат бројките, ќе се види дека Германија како и досега има мал проблем, каков што имаат и многу други земји. Во Грција на пример барателите на азил се за 50 проценти побројни. Се надевам дека Европската Унија нема да го прифати барањето со кое повторно би се разнишала стабилноста на Балканот“, смета Бек.
„Слободниот визен режим е централен елемент на европските права и слободи, на стратегијата за проширување на Европската комисија“, дополнува д-р Шварц, кој е категоричен дека поради азилантите не смее да се стави под прашање постигнатото. Особено ако се има предвид забавениот процес на проширувањето, поради кое како стратегиски важен инструмент за доближување до луѓето, Комисијата ги даде и олеснувањата и безвизниот режим, кои од министрите за внатрешни работи целосно се превидени.
„Ако се повлече визната либерализација има опасност земјите кои имаа добиено позитивни оценки од Комисијата повторно да се вратат на старите патеки’, заклучува за Дојче Веле социјалдемократот Михаел Хартман. /крај/мф/ач
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Македонија
Мицкоски од Свети Николе: По 7 години пустош, конечно Македонија се гради

Премиерот Христијан Мицкоски денеска од Свети Николе порача дека Македонија влегува во фаза на обновување и развој, нагласувајќи дека по години на, како што рече, „пустош и понижување“, сега државата се гради.
„Денеска е посебен ден овде во Свети Николе. Освен што го предвидовме како ден за дружење со граѓаните, сакавме да поминеме и низ неколку значајни проекти што заеднички ги финансираат и локалната самоуправа и Владата“, истакна Мицкоски.
Тој најави дека вториот инвестициски повик ќе обезбеди нешто повеќе од два милиони евра за развојни проекти во општината, што, според него, ќе значи решавање на долгорочни проблеми на граѓаните.
„Македонија се гради! После 7 години пустош, понижување и организирана пљачка, конечно сме во состојба кога можеме да кажеме дека државата оди напред“, потенцираше премиерот.
Освен инфраструктурните теми, Мицкоски им го честиташе Меѓународниот ден на жената – 8 Март, како и празникот Тодорица, упатувајќи искрени желби за здравје, среќа и успех на сите граѓани.
Македонија
Филипче: Без силни жени немаме силна иднина, борбата продолжува додека рамноправноста не стане реалност

Македонија
Левица: Жени – борци се оние кои не се откажуваат пред трулоста на системот

По повод 8 Март, Антифашистичкиот фронт на жените организираше трибина посветена на вистинските хероини на денешницата – жените кои секојдневно се борат со тежините и неправдите на овој суров систем. На оваа трибина не зборуваа експерти, газдарици на фабрики или крупни бизнисменки. Гласот им беше даден на оние што навистина ја живеат реалноста – самохраните мајки, жените жртви на семејно насилство, земјоделките, работничките во фабриките, мајките на деца со потешкотии во развојот.
Присутните, заедно со пратеничката група на Левица, го слушнаа нивниот трогателен, но храбар повик за промени. Ова беа сведоштва на жени кои се борат не само за сопствениот опстанок, туку и за една поправедна иднина за сите.
Жената жртва на семејно насилство всушност проговори за причините поради кои многу жени сè уште не пријавуваат насилство – неказнивоста на насилниците, симболичните или условните казни, бирократските лавиринти кои жртвата ја ставаат во позиција на обвинета. Говореше за тоа како превентивните мерки за насилникот се всушност домашен притвор за жртвата. Таа сведочеше за системската виктимизација: за понижувањето кое жените го трпат во болниците додека со повреди и рани бараат помош во доцните часови, за незаинтересираноста на полицијата, општинските и државните институции.
Зборуваше за тоа како е приморана десетици пати да се сели со своето дете, постојано барајќи нов покрив над главата што ќе може да го плати. Зборуваше за борбата за егзистенција, за прифаќањето на најтешките работи само за да му обезбеди живот на своето дете. Таа повторно ги замоли пратениците да го прифатат предлогот на Левица за измена на Кривичниот законик, со кој насилниците ќе се гонат и без пријава од жртвата – предлог што за жал беше одбиен од владејачкото мнозинство.
Збор зеде и жена земјоделка, која ја опиша институционалната голгота, понижувањата и скапата битка што ја води за да ја нахрани земјата и ни ги наполни трпезите. Таа упати апел дека се потребни обуки и вмрежувања на жените земјоделки. Ги спомена т.н. грантови за земјоделци за кои за да се аплицира, во подготвување документација за аплицирање се трошат околу 30.000 денари, за на крај последниот документ да не може електронски да се извади, поради тоа што системот не работи додека трае повикот за грантови. Жената – земјоделка говореше и за апсурдот при кој властите распишуваат повици за грантови за „млади земјоделци до 40 години”, кои за да го земат грантот, треба прво да вложат 15.000 – 20.000 евра… Оттука и прашањето: Кој млад човек во Македонија би се осудил на ваков чекор?
Самохрана мајка на дете со потешкотии во развојот проговори за стравот со кој се соочува секој ден, особено за летниот распуст, кога детето не оди на училиште, а таа мора да оди на работа. Постави прашање: Што ќе се случи со моето дете ако ненадејно починам? Повика на итно отворање на дневни центри за децата и лицата со потешкотии во развојот, каде што ќе можат да стекнат вештини за самостоен живот. Говореше за мизерниот детски додаток од 6.000 денари, за скапите лекови и третмани, за тоа како оваа ранлива категорија граѓани е сосема заборавена, дискриминирана од власта, која се грижи само за своите посигурни потенцијални гласачи.
Работничка во фабрика, самохрана мајка, сведочеше за тоа како, и покрај стекнатото високо образование, системот не нашол место за неа. Наместо тоа, таа била приморана да работи најтешки физички работи за да го прехрани своето дете. Говореше за тоа како системот нема мерки за “утеха” на самохраните родители, туку тие по автоматизам стануваат семејства со социјален ризик – ладен дом, без струја, гладен стомак…
Говореше и за експлоатацијата во фабриките, за ноќните смени на самохраните родители, за прекувремените часови што не се исплаќаат, за немилосрдните странски газди што ја третираат домашната работна сила како евтина стока.
Се потенцираше и шокантниот податок дека 200.000 жени во Македонија немаат матичен гинеколог. Жените од руралните средини немаат пристап до основни здравствени услуги, а газдите во фабриките не им дозволуваат ниту основни превентивни прегледи за карцином.
Се истакна и проблемот со ниските алиментации, кои честопати воопшто не се плаќаат, оставајќи многу деца и мајки во беда.
Овие жени не се само статистика. Тие се насекаде околу нас. Тие сме ние. И покрај нивната бројност, тие се оставени сами да се борат со неправдите, додека системот ги игнорира.
Затоа, пратеничката група на Левица, која внимателно ги слушаше овие сведоштва, во наредниот период ќе подготви и достави конкретни законски решенија до Собранието.
Жени борци се оние што се борат против трулоста на системот. Успешни жени се оние што не се предаваат.