Штотуку завршеното Европско првенство во ракомет, кое на Македонија и донесе толку многу причини за здоволство и радост, отвори неколку прашања, на кои веројатно нема да се добијат одговори.

Штотуку завршеното Европско првенство во ракомет, кое на Македонија и донесе толку многу причини за здоволство и радост, отвори неколку прашања, на кои веројатно нема да се добијат одговори. Прашањата не се околу ракометната игра, но факт е дека ова беше најизрамнетото континетално првенство досега, кое понуди многу натпревари, кои се решаваа во последните минути, или секунди. Добрите познавачи на овој спорт можеби ќе дополнат, дека, доколку првенството се играше во друга земја, тогаш тешко дека Србија ќе стигнеше до медал. Евидентно беше дека Србија игра ракомет од некои минати времиња, со безидеен напад, кој судиите толку многу го толерираа, и со гранитна 6-0 зона, предводена од голманот на првенството Дарко Станиќ. Но она што загрижува се критериумите на Европската ракометна федерација (ЕХФ), односно начинот на кој се избираат најдобрите. Тука македонските навивачи и јавноста се најмногу погодени, жално е Кире Лазаров, кој заврши како најдобар стрелец на првенството да не се најде во идеалната постава на шампионатот. Местото десен бек му е доделено на Марко Копљар, за кого ниту медиумите во Хрватска не се сигурни дека го заслужил тоа. Вистина е дека Копљар на две средби одигра на високо ниво, во победата на Хрватска над Франција и поразот на „коцкестите“ од Србија. Но, господа од ЕХФ, Кире Лазаров, со просек од 8,7 гола по натпревар, ја носеше Македонија до петтото место. Ракометните вљубеници дури се надеваа дека Кире може да ја понесе титулата МВП на Еуро 2012. Слична неправда на нашиот капитен му беше нанесена и на СП во 2009, тогаш стана рекордер на Мундијалите со 92 постигнати гола, но тоа не беше доволно да биде прогласен за најкорисен играч. Дека во ЕХФ имаат двојни стандарди зборува и фактот дека Чехот, Филип Јиха, во Австрија 2010 година, ја освои оваа престижна награда иако Чешка беше само осма на првенството. Чудна е и одлуката на ЕХФ, играчот кој ја понесе титулата МВП, Србинот Момир Илиќ, да не се најде во идеалниот тим.Логично е прашањето, ако најдобриот стрелец и најдобриот играч немаат место во идеалниот тим, може ли воопшто да се зборува за такво нешто. Дискутабилен е и изборот на Гудјор Валур (Исланд), за најдобро лево крило, како и изборот на Рене Тофт Хансен (Данска) за најдобар пивот.Имаат ли бирократите од ЕХФ двојни стандарди или не, тоа тие нема никогаш да го откријат, но треба да им биде јасна една работа, со нивните награди или не Кире Лазаров, како рекордер според бројот на постигнати голови на едно европско и едно светско првенство, го запиша своето име меѓу великаните на овој спорт, како еден од најдобрите десни бекови на сите времиња. крај/мф/нц