Украинскиот претседател Володимир Зеленски му порача на Советот за безбедност на Обединетите нации дека неговата земја ќе излезе како победник и целосно ќе ги одбие руските напаѓачи.

„Еден ден во оваа сала сигурно ќе се каже дека војната на Русија против Украина е завршена“, рече тој.

„И тоа ќе се случи не само затоа што некој се уморил од војна, не затоа што некој разменил нешто со (рускиот претседател Владимир) Путин. Војната на Русија против Украина ќе заврши затоа што Повелбата на Обединетите нации ќе функционира. Тоа мора да функционира. Нашето право на самоодбрана ќе надвладее“.

Советот се состана на маргините на Генералното собрание на ОН во Њујорк.

Vasily Nebenzya,🤡 https://t.co/w9zJc95jpM pic.twitter.com/jtWEcmOxYS

— filou (@JoelTarnawski) September 24, 2024

Додека Зеленски зборуваше, рускиот амбасадор во ОН, Василиј Небензија, демонстративно ги прелистуваше документите и гледаше во неговиот мобилен телефон.

Двајца тинејџери во областа Омск во Западен Сибир се уапсени и обвинети за тероризам поради палење хеликоптер, објави прес-службата на регионалниот суд, пишува „Москва тајмс“.

Каналот на „Телеграм“, „База“, вчера објави видео на кое еден од тинејџерите признава дека упаднал во хелиодромот и го запалил хеликоптерот.

❗️🇺🇦⚔️🇷🇺 – Two 16-year-old teenagers in Omsk broke into a Russian military base and allegedly set fire to an MI-8 helicopter, local media reported.

The Russian agents claim that they acted under instructions from a curator of the Ukrainian Armed Forces, with the promise of… pic.twitter.com/DnBoPhVdRj

— 🔥🗞The Informant (@theinformant_x) September 23, 2024

Двајцата тинејџери тврдат дека непознато лице, кое ги контактирало на „Телеграм“ и им дало инструкции, им понудило 20.000 долари.

Но, пораките наводно биле избришани, а 16-годишниците никогаш не ја добиле ветената исплата. Тие сега се соочуваат со обвиненија за тероризам и се во административен притвор од два месеца.

Ова е втор подметнат пожар на хеликоптери во Русија за еден месец.

Лилија Јапарова е истражувачки известувач за „Медуза“, независен руски медиум, со седиште во Рига, Латвија. Во написот за „Њујорк тајмс“ таа посочи на нешто со кое се занимаваат Русија и нејзиниот претседател Владимир Путин, а за кое не се зборува многу. Нејзиниот долгометражен есеј во еден познат американски весник беше со наслов: „Владимир Путин прави нешто што светот не го забележува“.

„Во ноември 2022 година уредниците ме советуваа да внимавам што јадам и да престанам да нарачувам храна. Отпрвин не обрнував внимание, но набргу ја сфатив сериозноста кога колешката Јелена Костјученко, еден месец подоцна, откри дека беше отруена во Германија, веројатно во обид за атентат од страна на руската држава“, почнува Јапарова.

Вели дека ваквите приказни станале секојдневие. Истражувачката новинарка Алесја Мароховска била малтретирана во Чешка; Рускиот дезертер Максим Кузминов е пронајден мртов во Шпанија. Се претпоставува дека Кремљ е виновникот. Опозициските лидери, дури и во егзил, остануваат цел на руската разузнавачка служба.

„Меѓутоа, тие не се единствените во ризик. Има и стотици илјади Руси што ја напуштија својата татковина затоа што не сакаа ништо да имаат со војната на Владимир Путин или беа обвинети дека не го поддржуваат доволно. Овие дисиденти од низок профил се исто така предмет на следење и киднапирања, но нивната репресија се одвива во тишина – далеку од центарот на вниманието и често со премолчена согласност или недоволна превенција на земјите во кои побегнале“, пишува Јапарова.

„Страшно е: Кремљ лови обични луѓе во светот и се чини дека никому не му е грижа“, додава таа.

Јапарова пишува дека собирала информации за руската репресија врз луѓето во егзил уште од почетокот на војната во Украина и забележува дека нејзините извори варираат од оние што преживеале киднапирања и надзор до лидерите на руската дијаспора во светот и ретките активисти за човекови права, кои им помагаат.

„Многумина разговараа со мене под услов да останат анонимни за да може да разговараат за руската репресија, без страв од одмазда. Кремљ, се разбира, негира каква било вмешаност – главно велејќи дека не може да коментираат што се случува со луѓето во другите земји. Но, доказите се трупаат“, вели Јапарова.

Примерите вклучуваат вокален тренер уапсен во Казахстан, наставник приведен во Ерменија поради критикување на Русија и активистот Лев Ѓамер, кој добива пораки испратени од мајка му веќе две години, иако таа почина пред пет години.

Оние што не се враќаат во Русија, забележува новинарот, се под надзор. На пример, вработена во LGBTQ-организација во Грузија забележала дека ја следи дрон. Земјите домаќини често соработуваат со руските служби, како во случајот со Казахстан и Киргистан, каде што локалните власти помагаат во пронаоѓањето на руските дезертери.

Еден од најновите случаи е Сергеј Подситник, новинар што ги истражувал воените врски меѓу Русија и Иран. Забележал дека го следи маж во Дуисбург. И колегата на Подситник забележал дека истиот човек ги следи, но локалната полиција не реагирала веднаш. Беа потребни две жалби за локалните власти да почнат истрага. Случајот набргу бил затворен, без да се најде сторителот, што можеби било грешка. Дуисбург е едно од местата, според центарот Dossier, истражувачка организација со седиште во Лондон, од каде што агенти на руската воена разузнавачка единица вршеле саботажа во странство.

„Подситник сега е безбеден, но не сите имаа толку среќа. Иселениците што доживеале сличен надзор понекогаш исчезнуваат без трага – без разлика дали од вратата на Амбасадата во Ерменија или од селската црква во Грузија – за подоцна да се појават во руските центри за притвор. Невозможно е да се процени колку често тоа се случува. Но, можеме да претпоставиме, според мои извори, дека има уште многу случаи како оној на Лев Скорјакин, кој беше однесен од хостелот во Киргистан минатиот октомври, турнат во автомобил и депортиран назад во Русија. Едноставно, не знаеме за нив“, пишува Јапарова.

„Многу Руси во странство се ранливи и немаат заштита“, додава таа.

Новинарката заклучува дека антивоените бегалци ги поддржуваат мал број невладини организации, а Кремљ инвестира големи ресурси во прогонот на оние што ги обвинува за предавство и тероризам.

„Овие луѓе се во постојана опасност, а уште поголем ризик е светот да ги заборави – и причините поради кои ја напуштија својата земја“, заклучува Јапарова во написот за „Њујорк тајмс“.