Свет
Таинствени микроби

Одделно
Прашањето за чесноста и интелектуалноста не е генерациско, ниту блогерско прашање, туку тоа е еминетно морално прашање. Тоа што некој е шеесетгодшник, не го прави ништо помалку одговорен од дваесеттгодишникот. Не е во прашање генерациската припадност, или преферирањето блог-неблог, туку храброста да се излезе во јавноста и таму да се каже своето мислење, но и да се чуе мислењето на другите за себеПишува: Проф. д-р Љубомир ЦУЦУЛОВСКИЧитајќи го последниот број на Форум, забележав како мојот пријател, проф. Владимир Петрушевски – познат уште и како Фили – негодува околу третманот на возрасните луѓе од страна на младата генерација. Колку што можев да разберам, му пречи, меѓу другото, охолоста што дел од младите ја манифестираат кон постарите. Му смета, исто така, односот на општеството кон оние кои се пред пензионирање или веќе се пензионирале. Кон нив, забележува Фили, се однесуваат како кон готова и довршено/завршена работа. Значи, како кон нешто што е веќе отфрлено. Му пречи, исто така, игноранцијата на младите – нивната површност и нивното незнаење, затскриено под плаштот на некакво знаење. Во истиот број, во својот Воведник, Слободан Чашуле исто така е незадоволен – би можело да се рече дека е дури и лут – на еден “млад” експерт, речиси детуле, кој одлучил да пишува за сè и сешто и за уште понешто. Покрај другото, реминисцирал и за улогата на неврзаните земји. Ги прочитав реакциите на моите пријатели и имам разбрање за нивниот револт. Сепак, помислив во себе, ниту староста, исто како и зрелоста, треба да биде во право само затоа што е старост, ниту младоста треба да биде грешност само поради тоа што е младост. И како што младоста има право на своја духовна и мисловна зрелост, така и возрасноста, заедно со староста, имаат право на свои ситни мани или предрасуди, бидејќи ништо на овој свет не може однапред да го има правото да биде лудо или нелудо, да биде право или неправо. Дури повеќе, се чини дека младоста има поголемо право на неодговорност, отколку што староста има такво право. Сепак, тоа не значи дека пресудата на староста треба да биде неограничена, онака како што и младоста, во својата осуда на староста, нема право на распашана жовијалност – особено тоа право го нема онаа младост, која претендира на сериозност и која сака да биде вообличувач на јавната свест.СЛОБОДАТА НА МИСЛЕЊЕТО НЕ ПРЕТПОСТАВУВА И СЛОБОДНО ТОЛКУВАЊЕ НА ФАКТИТЕВо последно време се намножија експерти од секаков вид и од секаква можна и, најчесто, неможна возраст. Нема прашање, или проблем, чие решение не го знаат. Толку знаат, што ни самите не знаат што сè знаат. Така е, бидејќи нивните знаења се бескрајни. Она што е бескрајно ниту мисловно, ниту на било кој друг начин може да се дофати. Според тоа, бескрајното знаење не може ни самото да се знае. Затоа, овој сој луѓе не ни знае колку сè знае. Сепак, нивното незнаење за нивното знаење воопшто не ги загрижува. Напротив, полни со себе, а празни во себе, тие за сешто пелтечат, пишувајќи по блогови – еден од згодните начини за маскирање – а потоа, некои од нив, и во регуларни колумни. Една таква личност си ја зела светата задача да го глорифицира капитализмот, тој економско-политички систем кој бил толку добар што не би можел подобар да биде. Во својот занес, овој човек држи лекции од австриската економска школа, од чикашката економска школа, а богами, не му е непозната ни Марксовата мисла. Од обѕир кон читателите, меѓутоа и кон извесната личност, ред е да се спомене неговото име, бидејќи не сме во стариот и страшен социјализам, во кој фрчеа анонимки. Името на овој човек, на оваа начитана и велеучена личност е Виктор Трифуновски. Господинот Трифуновски, барем според фотографијата, е млад човек. Како млад човек – што воопшто не е грев – тој има свое мислење и за Карл Маркс, што, повторно, не е никаков греев. Единствено е чуден начинот на кој ја претставува неговата мисла – што е веќе, мора да се признае, грев. Но, што да се прави, кога Бог нè создал грешни? Или, можеби, самите сме станале грешни? Сеедно на изворот на нашата грешност, еве го мислењето на г-дин Трифуновски за мислата на Маркс. Во текстот Марксизмот бара втора шанска? (Дневник, 18.5.2009.) овој виден “познавач” на Марксовата мисла смета дека, според Маркс “… технолошкиот напредок е негативна појава која креира невработеност и сè поголема сиромаштија, која на крајот го урива и целиот систем. Значи, според Маркс, онаму каде владее технолошкиот напредок, каде технолошкиот процес на производство е континуирано развиван и модернизиран, таму би требало да има најмногу невработени и најголема сиромаштија”. Дека секој човек има право на свое мислење, вклучувајќи го и г-дин Трифуновски, е неспорен факт. Но, од тој факт не следи дека може слободно да се однесува кон фактите. Конкретно, нека наведе во кој текст Маркс технолошкиот напредок го сметал за негативна појава. Ако по нешто Маркс е препознатлив, тогаш е препознатлив по својата глорификација на развитокот на средствата за производство, бидејќи токму производството на средства за живот е она што човекот го чини човек, одвојувајќи го од животинскиот свет. Дури повеќе, според Маркс, секој напредок во средствата за производство значи напредок во историјата; секој новосоздаден производ, значи создавање нова потреба кај човекот. Секоја новосоздадена потреба кај човекот, е создавање нов и со потреби богат човек. Се разбира, друго е прашањето за карактерот на новосоздадените потреби. Но, во овој момент, тоа прашање и не е толку битно, колку што е битна фингираната теза дека Маркс бил против технолошкиот развиток. Суштината на неговиот историски материјализам е во дијалектиката меѓу средствата за производство и карактерот на општествените односи: на колку повисоко ниво се средствата за производство, на толку повисоко ниво се и општествените односи. Притоа, во ниту еден миг Маркс не го доведува во прашање значењето, како на капитализмот, така и на буржоазијата во развиток на светот. Во Манифестот на комунистичката партија, нагласува дека благодарение токму на нив прастарите “…национални индустрии се уништени и секојдневно продолжуваат да се уништуваат. Нив ги потиснуваат новите индустрии, чие воведување станува животно прашање за сите цивилизирани нации… На местото на старите потреби, задоволувани со домашни производи, стапуваат нови, за чие задоволување се бараат производи од најоддалечените земји и поднебја… Духовните производи на одделни нации стануваат општо добро. Националната едностраност и ограниченост сè повеќе и повеќе стануваат невозможни, и од многуте национални и локални литератури се создава светска литература. Со брзото усовршување на сите средства за производство, со бескрајното олеснување на комуникациите, буржоазијата вовлекува во цивилизацијата сè… Буржоазијата создаде огромни градови и избави значителен дел од населението од идиотизмот на селскиот живот. Во своето помалку од стогодишно класно владеење, буржоазијата создаде помасовни и пограндиозни производни сили одошто сите минати генерации заедно”. Тоа довело, според Маркс, до потчинување на природните сили, до примена на хемијата во земјоделството, до мелиоризацијата на цели делови од светот, до претворање на реките во пловни… Како резултат на тоа испарува “… сè што е стабилно и востановено, така што луѓето се принудени со трезвени очи да ја согледаат својата животна положба и своите меѓусебни односи”. Сепак, Трифуновски во стилот на обичен игнорант тврди дека Маркс бил против технолошкиот развиток и дека се залагал човекот да се врати во неговата природна, пештерска состојба, сеедно што Маркс, како што предмалку беше наведено, нагласува дека благодарение на буржоазијата и на развитокот на средствата за производство значителен дел од населението е избавен од идиотизмот на селскиот, локален живот, создавајќи светска, наместо национална литература и култура. Но, што вреди да се укажува, ако оној кому му се укажува, не сака да му се укажува.ГРИЦКАЊЕ ВО ТЕМНИЦАСепак, излегувањето на Виктор Трифуновски од сферата на блогерајот и неговото влегување во сферата и на печатените медиуми – конкретно, во Дневник – е за почитување, бидејќи така неговите размислувања стануваат достапни за поголем број читатели и, според тоа, за поголем број критичари. На тој начин, започнува да се развива и јавниот критички дух, покрај оној што се развива во сферата на блогирањето, каде значаен дел од учесниците остануваат анонимни, затскриени зад псевдоними и кои, токму поради тоа, можат да си дозволат сешто да изговорат и напишат, без да имаат тронка морална одговорност за изговореното/напишаното. Следејќи ги дискусиите по блоговите, “дознав” дека сум бил самољубив, вообразен, амимичен… Го “дознав” тоа, како што и “дознав” многу други нешта за мене и за мојот имот. Шкода-фабиа, на пример, била луксузна лимузина! Единствено не дознав кој го “дознал” и кој го напишал тоа што го “дознал” за мене. Според тоа, и да сакам, не можам јавно да одговорам. Лесно е, налик на микроба, да седиш во сопствениот мрак, демнеејќи ја “жртвата”, како и да делиш секакви морални, психолошки и интелектуални квалификации, а самиот да се сместиш во сферата на дефотливата анонимност, каков што е, на пример, случајот со блогерот Мара, кој себе, онака “скромно”, се нарекува Пријател на Народот, не оставајќи можност другите да оценат дали е Мара и дали навистина е Пријател на Народот. Кога говорам за овие појави, не мислам само на одредени млади луѓе, исто онака како што и не размислувам во генерациски категории, бидејќи прашањето за чесноста и интелектуалноста не е генерациско, ниту блогерско прашање, туку тоа е еминентно морално прашање. Тоа што некојси-таму Љубомир Бочваров има шеесетина години, не го прави ништо помалку одговорен од Мара, кој има, колку што знам, дваесетина години. Затоа, повторувам уште еднаш, не е во прашање генерациската припадност, или преферирањето блог-неблог, туку храброста да се излезе во јавноста и таму, пред сите, да се каже своето мислење, но и да се чуе мислењето на другите за себе. Во спротивниот случај, овој сој луѓе, присутен исклучиво во сферата на блогерајот, и натаму ќе живурка како микроб, грицкајќи ситно, пикнат во својот безбеден мрак. На тој начин, кукавичлакот е нивната битна одлика.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Свет
Париз, Лондон и Берлин повикаа да престане хуманитарната катастрофа во Газа

Хуманитарната катастрофа во Појасот Газа мора веднаш да престане, повикаа вчера во заедничко соопштение Париз, Лондон и Берлин.
„Хуманитарната катастрофа на која сме сведоци во Газа мора веднаш да престане“, нагласија трите европски земји.
Тие на овој начин одговорија на алармот објавен од ОН и невладините организации дека постои ризик од непосреден и широко распространет глад во Газа. Трите европски престолнини ја повикуваат европската влада веднаш да ги укине ограничувањата за испорака на помош.
Франција, Велика Британија и Германија, исто така, потсетуваат дека Израел мора да ги почитува своите обврски според меѓународното хуманитарно право.
„Дојде моментот да се стави крај на војната во Газа“, додадоа тие и ги повикаа сите страни да го прекинат конфликтот со склучување на договор за моментално прекин на огнот.
Регион
Топлотниот бран ги затвори Акропол и археолошките локалитети во Атина

Поради топлотниот бран и високите температури што од почетокот на седмицава ја зафатија Грција, археолошките локалитети во Атина, како и Акропол и во текот на викендов ќе бидат затворени за туристи во периодот од 12 до 17 часот.
Новиот топлотен бран што ја зафати Грција, според најавите и прогнозите се очекува да трае до недела.
Вчера беше најтоплиот ден, просечната максимална температура достигна 37,6 степени Целзиусов, на Пелопонез измерени речиси 46 степени, а во многу делови од земјата надмина 42 степени.
Свет
Русија до Западот: Тврдоглаво игнорирате додека режимот во Киев се обидува да ја спаси кожата на Зеленски

„Тврдоглаво се обидувате да игнорирате како темелно корумпираниот режим во Киев се обидува да ја спаси кожата на украинскиот претседател Володимир Зеленски, доведувајќи ја во прашање иднината на својата земја. За тоа детално ќе разговараме на посебниот состанок што го побаравме за 31 јули, каде што предлагаме фокусирање на акциите што ја поткопуваат потрагата по дипломатски пат за решавање на украинскиот конфликт – вклучително и обидите да се попречи директниот руски-украински преговарачки процес во Истанбул“, изјави заменикот на рускиот амбасадор во ОН, Дмитриј Пољански, на седницата на Советот за безбедност, обраќајќи им се на претставниците на западните земји, пренесува ТАСС.
Според него, Русија подолго време и доследно предлага решавање на украинската криза по дипломатски пат.
„Но вас тоа не ве задоволува – сè додека сте подготвени да продолжите да се борите против Русија преку рацете на Украинците. А фактот што ги има сè помалку – воопшто не ве вознемирува“, предупреди рускиот дипломат.
Русија и Украина во мај и јуни одржаа две рунди преговори, по што следуваше размена на заробеници и предавање на телата на загинатите украински војници. Двете страни исто така разменија нацрти меморандуми за решавање на конфликтот.