Во овој период, луѓето најчесто чувствуваат пад на мотивацијата, незадоволство од себе или од насоката во која се движи нивниот живот.
Постои време во животот кога, без очигледна причина, сè изгледа потешко.
Не е младост, но не е ни старост – туку еден вид внатрешна бура. Токму оваа пресвртница, како што покажува едно големо истражување, често се случува околу 49-годишна возраст.
Според резултатите од студијата спроведена од економистот и професор Дејвид Бланчфлауер од Универзитетот Дартмут, анализирајќи ги податоците на повеќе од 14 милиони луѓе од 168 земји, оваа година беше означена како „дно на лажната животна среќа“.
Во овој период, луѓето најчесто чувствуваат пад на мотивацијата, незадоволство од себе или од насоката во која се движи нивниот живот. Овој феномен е познат како криза на средни години, но не е само прашање на животна фаза – туку и на начин на размислување.
Тоа е возраста кога многу прашања се спојуваат во едно: Дали ова е сè што сакав од животот?
Охрабрувачки е што, како што покажува истата студија, по оваа „долина“ на животно расположение, се случува пресврт. По 49-годишна возраст, среќата повторно почнува да се зголемува.
Со зрелоста доаѓа појасна слика за тоа што е навистина вредно: здравје, стабилност, внатрешен мир и блиски врски. Многу луѓе на оваа возраст престануваат да бркаат идеализирани слики за успех и конечно се прифаќаат себеси.
Наместо трка со времето, тие почнуваат да го ценат самиот факт дека сè уште имаат време.
Она што најчесто нè влече во незадоволство не се објективните околности, туку внатрешните притисоци и нереалните очекувања.
Вистинскиот пресврт често започнува кога престануваме да се мериме со другите и почнуваме да се прашуваме: Што ми носи радост лично – тука и сега?
Прифаќањето на сопствената возраст и негувањето на малите секојдневни радости често е најбрзиот пат до подлабоко чувство на исполнетост. Не станува збор само за годините – туку за начинот на кој ги живееме.
