Дваесет и пет години по падот на Берлинскиот ѕид, моќта во Европа е сега во рацете на Германија, а не во Брисел, Париз или Лондон, оценуваат аналитичарите, пренесува AFP.

Според нив, моменталната криза во еврозоната само го зацврстува таквиот став.

„Два пати ги победивме Германицте и ете ги – повторно доаѓаат“, изјавила британската премиерка Маргарет Тачер по падот на Берлинскиот ѕид во 1989-та година, стравувајќи дека обединувањето на Германија ќе доведе до превласт на оваа држава во Европа.

Нејзиното стравување се оствари кога во 2012-та година во Атина, за време на најлошата криза во еврозоната, германската канцеларка Ангела Меркел од страна на грчкиот народ беше пречекана непријателски, со нацистички слики, сметајќи дека нејзиниот предлог за строги мерки за штедење бил директно „нареден“ од Берлин.

„Пред падот на Берлинскиот ѕид, Германија некако беше во сенка на Европа, а сега е центар на Европа, во географска, економска и политичка смисла“, изјавил директорот на Центарот за европски политички студии во Брисел, Карел Лано, додавајќи дека Германија е „јадрото и движечката сила“ на Европа.

„За време на финансиската криза, Берлин беше најважното место во Европа, а не Брисел“, изјавил Лано за AFP.

Обединета Германија стана „гигант на Европската унија“, со повеќе од 27 проценти од производството во еврозоната. Во економска смисла, Германија често е најповикуваната земја, многу повеќе од сите останати европски партнери, кога треба да се спаси некоја земја која е во огромни долгови.

Стравувајќи дека нејзините гласачи нема да бидат задоволни, канцеларката Ангела Меркел на почетокот незадоволно ги користеше парите на даночните обврзници за фонд, наменет за спасување на европската валута, а поради ова го доби и прекарот „Госпоѓата Не“.

На крајот Меркел сепак попушти и вети поддршка на Германија за воспоставување на „финансиски ѕид“ кој ќе ги штети земјите со кревка економија. Меркел истовремено го презеде водството над мала групата на земји, воглавно во северна Европа, од кои таа бараше строг фискален надзор и непопуларни мерки за штедење.

Аналитичарите истакнуваат дека во моментов силата на Германија произлегува од нејзиниот неодамнешен успех, додека на почетокот на овој век таа дури беше сметана и за „болна точка“ на Европа.

„Моќта на Берлин веројатно е само привремена“, изјавил Лано, наведувајќи ги долгорочните економски проблеми во Германија и особено падот на стапката на наталитетот.

Според него, и покрај економските слабости на Франција, „француско-германскиот пар“ повторно станал традиционалниот „мотор на Европа“, иако таквиот пар нема рамнотежа.

Додека економската криза ја засили улогата на Германија, некои ја осудуваат желбата на Берлин да ја преземе и водечката улога на меѓународната сцена.

Германија во надворешната политика се смета како доминантна сила во Европа, а Меркел неколку пати од почетокот на украинската криза разговараше со рускиот претседател Владимир Путин, повеќе од кој и да е друг европски лидер.

Меѓутоа, внатре во ЕУ, Германија е критикувана поради својот „срамежлив“ став. Франција беше една од првите земји која се вклучи во борбата против екстремистите од Исламската држава во Ирак и Сирија, додека Германија својот ангажман го ограничи на обука на курдските борци.

„Германија сака да ја има водечката улога на светската цена, но на тој начин Европа е спречена да го постигне ова, бидејќи Германија е водечка сила во Европа и може да му се спротивстави на ова“, заклучил Карел Лано./крај/мф/бс