Спорт
(Видео) Потресна исповед на најдобрата ракометарка на сите времиња: Толку ме тепаше, што го молев да ме убие

Кога на љубителите на ракометот ќе им го спомнете името на најдобрата ракометарка во светот, Светлана Китиќ Магиќ, сите помислуваат на 2015 година кога Цеца ја освои таа награда, но факт е дека нејзиниот живот, како и кај сите нас, е медал со две страни.
– Ова признание ми значи многу. Тоа не е важно само за мене, туку и за цела држава, Белград и нашиот женски ракомет. Оваа награда ја посветувам на моите родители и деца, бидејќи тие ми дадоа најголема поддршка – изјави Китиќ Магиќ на доделувањето на наградата за најдобра ракометарка на светот досега, а никој тогаш не се ни сомневаше дека се соочува со сериозни семејни проблеми.
Најпочитуваната светска ракометарка на сите времиња ја откри својата тешка животна приказна откривајќи ги мрачните моменти од нејзиниот насилнички брак. Зад нејзините спортски успеси се крие болно минато, каде што често наместо на теренот беше во Брза помош, соочена со насилство од поранешниот сопруг, кој потоа исчезна од нејзиниот живот, но остави длабока трага.
Траумите од бракот не беа единствениот извор на стрес во нејзиниот живот, бидејќи Цеца Китиќ беше клучна фигура во Ракометниот клуб „Раднички“ и ја извршуваше функцијата директор. Последиците од стресот не ја заобиколија нејзината физичка здравствена состојба, а таа доби проблеми со тироидната жлезда и ѝ беше дијагностициран Хашимото синдром.
Оваа храбра жена не молчеше. Своето искуство отворено и без самосожалување го сподели, велејќи дека сè им должи на децата – ќерките Александра, Марина и синот Никола, кои биле клучен фактор за заздравување на траумите и надминување на предизвиците што и ги поставил животот.
-Молчев бидејќи се срамев да го пријавам таткото на моето дете. Ова траеше додека не дојде до тој степен што повеќе бев почесто во Брза помош отколку на спортски терен. Потоа отидов во полиција и раскажав се – изјави еднаш Цеца Китиќ во својата исповед за Глорија.
Со оглед на тоа дека се мажела четири пати, многу отворено објаснила кој сопруг бил нејзиниот насилник и како ѝ го уништил животот.
– Зборувам за Горан Богуновиќ, третиот сопруг. Тој е татко на Марина. Неколку месеци откако се разведовме, тој исчезна без трага. Жалам што не ставив крај на таа траума порано. Ме претепа од ведро небо, поради алкохол. Пиеше многу, и беше страшно љубоморен.
Како што истакна таа, единствената добра работа, ако воопшто може да се каже, е што децата не присуствувале на овие сцени.
– Никола тогаш не живееше со мене, беше со татко му, мојот втор сопруг, а Мара имаше околу три години. За среќа, малку се сеќава на тоа, го напика длабоко во себе. И ние не зборуваме за тоа. Мојата животна филозофија е дека ги простувам сите грди работи што ми се случиле, но не ги заборавам.
Без размислување заклучила:
– Секако дека траумите останаа. На пример, кога слушам некој како се расправа или гласно зборува, секогаш барам од таа личност да го намали гласот. Односно, ако само почувствувам дека ќе има гужва, целосно се вознемирувам. Нашите постари велат: „Еднаш ќе ти стави раце, пак ќе направи“, а мајка ми тоа ми го кажуваше, но јас не ја послушав. Мислев дека ќе помине, ќе се смени, па да пробаме пак за доброто на детето, срамота е. А што се однесува до стравот да не се повтори, по некое време му признав на следниот партнер каков проблем имам со бившиот сопруг и го предупредив да не случајно го крева гласот, а камоли да крене рака на мене, бидејќи Не знам што би можел да направам. Како и да е, никогаш повеќе не ми се случи такво нешто.
Поради стресот и сето она низ кое поминала, добила проблем со тироидната жлезда.
– Со години знам дека имам проблеми со тироидната жлезда, но не знам кога точно почнаа. На еден натпревар, кога бев тренер на Раднички, се онесвестив. Беше исклучително тежок натпревар, бев многу нервозен. А и пред тоа забележав дека за време на дискусии или кога сум возбуден го губам гласот, почнувам да зборувам рапаво. Тој ден, кога се онесвестив, ќерка ми ми рече веднаш да одам на лекар. Ја послушав и испадна дека имам Хашимото синдром.
Таа детално опиша што користела во борбата против овој здравствен проблем.
-Почнав со 25 милиграми од лекот, потоа отидов на 50, па на 75, па на 100 милиграми, а дозата постојано се зголемуваше, додека не отидов кај прекрасен лекар кој ми објасни дека е бескорисно да земам лекови ако не престанав да се изложувам на стресни ситуации. Ми беше јасно дека еден од изворите на стрес беше тренерската работа, па веднаш ја напуштив. Вториот поттик беше колапсот на мојот брак со четвртиот сопруг, но и тоа заврши со развод во 2014 година. И навистина, шест месеци подоцна успеав да се вратам во нормала. Сега не се чувствувам слаб како порано, иако кога навистина ќе се налутам, губам неколку килограми и се враќа засипнатоста. После се што поминав, ги советувам сите жени, особено оние над 35 години, редовно да одат на прегледи. Затоа што, некое време мислев дека сум добро – изјави Цеца.
Згора на се, таа е убедена дека емотивноста влијаела и на болеста.
– Знам дека има и други емотивни луѓе, не сум единствениот на светот, но многу интензивно ги доживувам и победите и поразите, и убавите и грдите настани, како да ме погоди земјотрес или бурен ураган.. Хормоните ми полудеа, за десет дена губам три-четири килограми, имаше и тремор. Бидејќи вообичаено имам низок крвен притисок, кога сето ова ќе се собере, навистина се разболувам.
Ракометарка пред две години на хуманитарна модна ревија организирана од Здружението на жртви на насилство зборуваше за проблемот со насилството кој е во пораст.
– Ми се чини дека секоја година има се повеќе жртви. И самиот бев жртва на насилство и знам колку сила ми требаше да го кажам и признаам тоа. Жртвите често се чувствуваат виновни што тие се виновни. Има многу осуди, недоразбирања и селски приказни – рече Цеца.
Како што истакна тогаш, и требаше долго време да собере храброст јавно да излезе и да зборува за насилството што го доживеала.
– Ми требаше долго време јавно да го кажам тоа. Траумата останува со вас до крајот на животот и никогаш не ја заборавате. Кога почнав да зборувам за тоа, почувствував големо олеснување. За тоа треба да се зборува и нема срам во тоа. На почетокот ми беше многу срам. Непишано правило е дека штом ќе се удри првиот удар, тој ќе продолжи. Ја имав лудата среќа што имав своја работа и свои пари, па не бев зависна од насилникот со кој бев – рекла Цеца.
Таа била изложена на малтретирање цели шест години, а според неа, се отишло дотаму што во еден момент го молела сопругот насилник да ја убие, за да заврши тортурата еднаш засекогаш.
– Насилниците се добро скриени, од толку голема љубов стигнуваш до тој степен да те тепаат толку многу што мислиш дека ќе те убијат. На крајот дојде до таму што му реков „убиј ме, нема да останам со тебе“. Немав решение, тоа се моментите кога целосно се повлекуваш во себе, стануваш вистинска жртва. Тоа траеше 5,6 години. Тоа е срамот да се разведам, поради детето, тоа ми беше трет брак и со сите сили се трудев да го спасам. Децата знаат, Мара еднаш ми го спаси животот. Насилството е нешто од што повеќе не се срамам и отворено разговарам со децата, тие треба да знаат дека не се сами – ја заврши својата шокантна исповед Светлана Китиќ, најдобрата ракометарка на светот на сите времиња.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Спорт
Квитова се збогува со Вимблдон

Фото/ EPA/DANIEL HAMBURY
Двократната шампионка Петра Квитова (35) загуби од Ема Наваро со 6:3 6:1 во првото коло на Вимблдон.
Тенисерката од Чешка беше ѕвезда по мечот, бидејќи се збогува со Вимблдон, има намера да посвети повеќе време на своето семејство.
„Честитки Ема. Жал ми е што не можевме да играме уште малку. На ова место се најубавите спомени што можев да ги посакам. Среќна сум што можев да играм на ова посебно место уште еднаш“, рече Квитова.
„Никогаш не сонував дека ќе го освојам Вимблдон, а го освоив двапати… Ќе ми недостига Вимблдон, ќе ми недостига тенисот. Но, подготвена сум за следното поглавје во мојот живот. Дефинитивно ќе се вратам тука како член на клубот“, заклучи Квитова.
Таа го освои Вимблдон во 2011 и 2014 година и заработи над 37 милиони долари само од тенисот.
Спорт
Зошто Ноле, зошто сега?!

Од специјалниот известувач од Вимлдон
Додека целиот Централен стадион еуфорично му аплаудираше по првата победа на турнирот и изјавата дека е подготвен да го освои Вимблдон, малата група српски новинари седнати во редот пред мене егзалтирано коментираа за начинот на кој Новак го прослави првиот триумф – со таканареченото пумпање.
Во истиот момент ми стигнува порака на Вибер од пријател од Скопје, кој ме прашува „дали коментаторот на Арена, малку го мрази Новак“. Не знам што зборувал коментаторот, но кој сега да му објаснува дека Арена е во сопственост на Телеком Србија, а Телекомот е државно претпријатије, така што е под контрола на власта, за која Новак јасно се декларира дека ѝ е противник. А, и прорежимските портали, кои известуваат од Вимблдон, до само минатата година вестите, извештаите и изјавите на Новак ги објавуваат на прв клик од нивниот портал. Сега мораш долго да скролуваш за да ги најдеш.
Доцна е во ноќта, по македонско време длабоко после полноќ, повеќе не има нас – српските известувачи и јас (кој со години се шлепам покрај нив, за да можам по некогаш нешто да го прашам Ноле – од срце им благодарам за оваа солидарност!) кои ја чекаме прес конференцијата на Новак, отколку оние странските. Една група од нив се договараат кој да го праша Новак за начинот на прослава на победата. Очигледно има страв кај оние од прорежимските портали да зборуваат за тоа. Се доближувам до другата група од српски новинари. Јасно е дека зборуваат за пумпањето, но кога ме видоа веднаш ја сменија темата – за времето како заладило. Се плашат од мене да не сум Балкански шпион, иако знаат дека не сум, но кај сите нив забележувам дека во овие моменти се крие малиот Илија Чворовиќ. Ги напуштам, бидејќи чувствувам дека не сум пожелен во овие моменти.
Што тоа се случува во Србија, со Новак, каква е оваа параноја и страв кај известувачите од Србија? Не можам да поверувам кои теми и проблеми ја одземаат нивната енергија и фокус. А, само до минатото лето сѐ беше поинаку. Оваа ноќ забележувам една токсична атмосфера на Вимблдон кај српските новинари, која ја почувствував и во април кај роднините кога бев во Белград. Се обидувам на таа тема да правам шеги со колегите, но чувствувам дека повеќе од куртоазија и почит ми се насмевнуваат отколку што им се забавни моите зезанции. Србија е сурово поделена на два дела.
Јасно е дека после ваквиот начин на прослава на победата на Новак, за која тој изјави дека ќе му биде стандарден начин на прославување во текот на целиот турнир, повторно ќе наиде на поделени реакции во Србија – едни ќе го слават, други ќе го осудуваат. Јас, како неутрален, се прашувам што му требаше ова. Не зошто внесува политика во неговиот тенис – негова работа – туку зошто тоа го прави сега, на Вимблдон. Најмногу од сѐ што му треба е мир, спокој, нирвана доколку сака да го освои 25-от гренд слем. Токму онака како го сетираше својот хабитус пред Олимписките игри во Париз. И сега кога времето во Вимблдон се погоди да е секој ден топло, и на раат да се игра тенис, тој предизвикува темни облаци од Србија да истурат олуја над Централниот кор кога тој игра. А, тоа сигурно ќе се случи.
Зошто ваков непотребен потег, зошто јавно заземање страна, кога до само пред некој месец тој за сите Срби беше не крал, туку Господ Бог. А, можеше барем нешто да научи и од тоа кралско семејство, со кое седум пати се сретнувал и ракувал на Вимблдон кога му го доделувале пехарот. Кралот никогаш не се меша во внатрешните политички збиднувања на државата. Може приватно да има свој став, но јавно секогаш е издигнат над тоа. И, овие денови, кога премиерот Ким Страмер најавува сурова реформа на социјалната политика, за која опозицијата и невладиниот сектор го обвинуваат дека повеќе од 800000 луѓе ќе страдаат од глад и сиромаштија, Кралот Чарлс се држи на страна. Можеше и Ноле, но кој сум јас да го учам и советувам.
Можеби во сево ова има и лична пизма кај Ѓоковиќ против Вучиќ, од нешто што му е ветено, но не е исполнето Во 2020. имав можност да го интервјуирам неговиот татко Срѓан, кој тогаш ми зборуваше како наскоро во Белград, на Кнез Михајлова ќе се отвори музеј на Новак Ѓоковиќ, во кој ќе бидат изложени сите негови освоени пехари, и лични работи кои го следеле додека ја испишувал историјата на најголемиот на сите времиња. Минатиот Вимблдон, повторно Новак го прашав до каде е со музејот. И повторно, после четири години, одговорот беше дека се надева дека наскоро ќе биде отворен, но не на Кнез Михајлова. После ова пумпање, тешко додека е Вучиќ на власт. А, потоа и Новак веќе ќе се пензионира, така што и музејот нема да го има хајпот кој би го имал сите овие години.
Колку и да се обидувам да го контролирам текстов да остане само на спортски терен, невозможно е. Ноле самиот си внесе политика, и сам ќе мора да се носи сега со тоа на хард кор начин. Нема веќе да може дискретно да го прави тоа со објавување фотографии од блокадите на својот Инстаграм, или да дава немушти изјави, како минатата ноќ, дека пумпањето било договор меѓу него и неговите деца и дека таа кореографија е прикладна за да ја слави секоја победа на Вимблдон.
Прво што сега ќе се очекува од него е по враќањето во Белград, и тој како Бодирога, Штимац и другите српски спортски великани да се појави на блокадите и протестира. Но, ќе мора и уште повеќе да тоне во политиката: протестите се поделени, на таканаречено прозападно крило и национално. Кој дел тој го поддржува? Дали оние кои одеа да се жалат во Стразбур и Брисел, или оние кои пред неколку денови на Видовден му се колена на верност на Цар Лазар? Познавајќи го неговиот татко, Срѓан, кој во тие неколку часови дружење ми остави впечаток дека е „Србин од дното на кацата“, прво него не ќе смее да го разочара, а потоа и другите национално ориентирани Срби.
Но, повторно ќе има разочарани, поделбата ќе се продлабочува, ореолот на „најголемиот српски син“ ќе бледнее.
Повторно се прашувам, зошто Ноле, зошто сега, кога конечно целиот свет те прифати и засака, а за Србите беше повеќе од митско суштество, ја внесуваш оваа поделба кај твоите српски навивачи за повторно да се појави омраза? Ако случајно изгубиш на Вимблдон, уште сега ги гледам злочудните коментари на твоите поранешни навивачи во Србија – така и ти треба, само продолжи да пумпаш и понатака.
Ненад Живановски-Столиќ
Спорт
Гудуриќ претставен во Милано

Фото/ EPA-EFE/RYAN LIM
По шампионската сезона со Фенербахче, Марко Гудуриќ одлучи да го напуѓти клубот. Во иднина ќе биде играч на Олимпија Милано.
Клубот го претстави Гудуриќ со објава на социјалните мрежи. Италијанскиот клуб објави фотографија на која напиша:
„Добредојде Марко.
Кошаркарскиот клуб Олимпија Милано објавува дека постигна повеќегодишен договор со Марко Гудуриќ“, се вели во објавата.
Не е познато на колку години е потпишана соработката и колкава ќе биде платата на Гудуриќ во новиот клуб.