Свет
„Братиславската врска” последен адут на Чочоровска
Балканската „кралица на кокаинот”, Станислава Чочоровска
– Полетан, од вчера се наоѓа во истражниот затвор во Скопје.
КОКАИНСКАТА КРАЛИЦА ИСПОРАЧАНА
ВО ШУТКА
Балканската „кралица на кокаинот”, Станислава Чочоровска
– Полетан, од вчера се наоѓа во истражниот затвор во Скопје. По четиримесечен
притвор во белградскиот истражен затвор, српските власти вчера ја испорачаа
Чочоровска на граничниот премин „Табановце”. Екстрадицијата беше проследена под
силно полициско обезбедување на МВР, во кое беа вклучени и специјалните
единици.
Одлуката за екстрадиција на Чочоровска беше донесена минатиот петок, кога
српскиот министер за правда го потпиша решението со кое потврди дека се
исполнети сите правни и законски услови за испорачување на нашите власти.
Инаку, за време на притворот Чочоровска, преку својот адвокат Светозар
Павловиќ, ги искористи сите правни механизми за да го блокира и одложи
нејзиното екстрадирање. Таа се обиде да добие српско државјанство, но беше одбиена,
а во минатите четири месеци вложи десетина жалби на безмалку сите судски одлуки
за нејзиниот случај.
Во наредните денови се очекува Чочоровска да биде изведена на распит пред
истражен судија во скопскиот Основен суд 1 каде што треба да ги каже деталите
околу транспортот на половина тон кокаин од Венецуела, кои беа запленети на 7
јануари на граничниот премин „Блаце”. Од Јавното обвинителство информираат дека
почетокот на судскиот процес се очекува да почне до крајот на месецот.
Во меѓувреме, во јавноста се појавија шпекулации за тоа дека Чочоровска може да
добие статус на заштитен сведок бидејќи наводно имала информации за атентатот
врз поранешниот претседател Киро Глигоров во октомври 1995 година. Според
нејзините последни изјави, таа им дала логистичка поддршка на учесниците во
атентатот и станот во кој престојувале атентаторите од каде што бил активиран
експлозивот со помош на далечински апарат бил на нејзино име. Токму поради тоа
„кралицата на кокаинот” се претпоставува дека имала контакти со т.н. „Братиславска
врска”.
Но, полициски извори кои учествувале во истрагата за атентатот на Глигоров
тврдат дека во ниту еден момент на истрагата не дошле до името на Чочоровска
како можен учесник или организатор на атентатот. Сепак тие додаваат дека тоа не
може да биде сигурна потврда дека таа наводно учествувала или не учествувала во
подготовката на атентатот.
Познато е дека станот од кој бил активиран експлозивот бил на трети кат во
зградата број 26, која се наоѓа веднаш до хотелот „Бристол” и наспроти местото
на кое што беше паркиран автомобилот „ами – 8” полн со експлозив. Тој стан бил
изнајмен од бугарски државјанин со муслиманско потекло, наводно бизнисмен, кој
неколку пати во месецот престојувал таму.
За наводите дека Чочоровска била лицето што ја дало логистичката поддршка не
може со сигурност да се потврди.
Останува да се види што ќе каже Чочоровска пред истражните органи и дали
нејзините наводи биле само последниот адут што го чувала за да го избегне
долгогодишниот затвор, кој со сигурност ја очекува.
Чочоровска не е куќен пријател со семејството Глигорови
Кабинетот на поранешниот претседател Киро Глигоров ги демантира наводите во
медиумите дека Станислава Чочоровска била куќен пријател со поранешниот
претседател и неговата сопруга.
– Тоа не е вистина. Тие не се познаваат и не се куќни пријатели – велат од
кабинетот на претседателот.
Во македонската јавност се појави информација дека токму Станислава била блиска
со Киро Глигоров, а нејзината мајка и Нада, сопругата на Глигоров, биле блиски
пријателки што често меѓусебно се посетувале.
Што има на видеокасетата на Станислава?
Станислава Чочоровска е сопруга на Мирко Полетан, поранешен телохранител и
близок соработник на српскиот криминален бос Жељко Ражњатовиќ – Аркан. Во
времето на Слободан Милошевиќ фирмата на Чочоровска го имаше ексклузивното
право да отвори фришопови на граничните премини. Со самото тоа станува
посредник меѓу македонското и српското подземје, кои во тоа време заедно
шверцуваа цигари. Чочоровска во неколку наврати во минатото изјави дека
поседува цеде со снимки на средби на високи македонски политичари и крупни
бизнисмени со синот на Слободан Милошевиќ, Марко, на кои биле договорни
криминални зделки.
Токму затоа таа се поврзува со „Братиславската врска”, која наводно
соработувала со српското подземје во организирањето и изведувањето на
атентатот.
Истрагата за атентатот се сведе на шпекулации и афери
Почетокот на полициската истрага беше обележан со многу пропусти, намерни или
ненамерни. Најголемата грешка на полицијата беше што во првите 24 часа не беа
блокирани излезите од Скопје, така што атентаторите имаа можност да побегнат.
Полициската истрага се насочи во два правци, кои потоа станаа само афери. Прва
беше т.н „Братиславска врска” во која учествувале нарко – дилерот од скопското
село Грчец Аслан Нуиши, Петрит Аме и уште неколку македонски државјани од
албанско потекло, но не и Станислава Чочоровска тврдат полициски извори кои што
ја истражувале оваа можност. Оваа група имала блиски врски со српското подземје
во Чешка, а одлуката за ликвидација на Глигоров паднала поради бизнис-интереси.
Оваа информација беше лансирана од тогашниот висок полициски функционер
Слободан Богоевски, инаку роднина на Чочоровска.
Втора беше трагата дека организатори на атентатот е бугарската корпорација
„Мултигруп”, која имаше сомнително потекло и капитал, кој потекнуваше од
руската и бугарската тајна служба. Оваа трага беше директно посочена од
тогашниот министер за внатрешни работи Љубомир Фрчкоски.
Меѓутоа, ниту една од двете истраги не даде никакви резултати.
Единствено познато од полициската истрага беше дека автомобилот „ами – 8” бил
на име на една жителка на градот, Сузана, која потоа беше приведена и
испрашувана, но никогаш не се потврди нејзината евентуална вмешаност. Тоа
важеше и за скопјанката Марика Стојменова, „русокосата жена” што била во
околината на местото каде што беше извршен атентатот и за која беше изработен
фоторобот. Таа исто така беше приведена и испрашувана, но без конкретен резултат.
Во екот на истрагата се случија и сомнителни самоубиства на две лица за кои се
сметаше дека имаат конкретни информации околу атентаторите. Тоа е самоубиството
на Драган Гавриловски, телохранителот на Глигоров. За неговата смрт беше
утврдено дека тој, наводно во состојба на психичко растројство, сам си го одзел
животот со фрлање под воз на железничката пруга кај Ѓорче Петров, во Скопје.
Но, обдукцијата на неговото тело најде траги на насилство. Истрага никогаш не
беше поведена. Уште помистериозна беше смртта на младата полицајка Тања
Павловска, вработена во шестата управа на МВР. Таа беше најдена мртва со
прострелна рана во градите, но службениот пиштол со кој наводно било пукано
беше најден стотина метри од нејзиното тело. И покрај тоа што нејзините родители
упорно тврдеа дека таа била убиена, МВР остана на ставот дека таа сама си го
одзела животот.
Смиленски може да се извлече
и да се протне низ законите
Бизнисменот-Македонец
со австриско државјанство Методиј Смиленски може лесно да го избегне
соочувањето со македонските судови, со тоа што ќе се протне низ законите,
тврдат доброупатени извори. Според нив, ако Смиленски биде екстрадиран во
Македонија, нему може да му се пресмета времето поминато во екстрадициски
притвор во Србија (околу пет месеци). Според македонскиот Закон за кривична
постапка, пак, обвинетиот може да остане во притвор најмногу една година од
поднесувањето на обвинението.
– Ако сакаат, а многу видни функционери од државава сакаат Смиленски да молчи
за криминалот во државава, многу лесно можат да го протнат низ законите. Треба
само да поминат уште шест месеци, по што тој ќе мора да биде пуштен во
согласност со законот. Ако дотогаш не биде донесена пресудата, тој најверојатно
ќе ја напушти државата и нему ќе треба да му се суди во отсуство. На тој начин,
ќе се избегне можноста Смиленски да проговори за неговата поврзаност со сите
моќници од актуелната и од претходната власт – прогнозираат нашите извори.
Засега обвинение е покренато против Смиленски и против екс-гувернерот на
Народната банка на Македонија Љубе Трпески. Тие се товарат за проневери од
милиони евра од „Експорт-импорт” банката. Трпески е во куќен притвор, а
Смиленски веќе 11 месеци ја издржува мерката притвор во Србија.
Низата сомнителни бизниси и стечаи во сопствените фирми за кои претходно земал
кредити, Смиленски ги правел и во времето на ВМРО-ДПМНЕ и во времето на СДСМ.
Српското Министерство за внатрешни работи одби да му даде српско државјанство
на контроверзниот бизнисмен. Се чека потписот на српскиот министер за правда
пред тој да биде екстрадиран во Македонија.
М.Ј.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Свет
Белгискиот премиер: Русија нема да изгуби војна, тоа е илузија
Белгискиот премиер Барт де Вевер предизвика остри реакции со изјавата дека Русија нема да го загуби војната во Украина, нарекувајќи го таквиот исход „бајка и илузија“, пренесе РБК-Украјина врз основа на неговото интервју за „Ла Либре“.
Тој изјави дека замрзнатиот руски имот на крајот ќе мора да ѝ биде вратена на Москва и дека секој обид за конфискација е кражба.
Де Вевер нагласил дека Белгија е под огромен притисок околу прашањето за одземање руски средства, но дека тоа би било чекор без преседан.
Тој додал дека дури и поразот на Русија би бил непосакуван поради ризикот од нестабилност во нуклеарна сила.
Премиерот тврди дека Кремљ упатил директни закани до Брисел со најава за „вечна одмазда“ доколку Белгија дозволи ЕУ да ја конфискува руската имот.
Регион
Полицаец избоден во Сплит, приведен 18-годишник со психички проблеми
Полицаец е тешко повреден синоќа во Сплит, во период во којшто не бил на должност. Како што соопшти полицијата во Хрватска, нападот се случил околу 22:45 часот, а полицаецот, кој бил во цивилна облека, бил повреден од остар предмет. Околу 23:15 часот, тој бил пренесен во КБЦ Сплит, каде што му била укажана лекарска помош, пренесе „Индекс“.
Имено, тој претрпел повеќекратни убодни рани и тешки повреди на неколку органски системи, а извршена е и обемна медицинска помош. Неговиот живот е во опасност.
Како што неофицијално дознава Индекс, 18-годишен млад човек со сериозни ментални проблеми моментално е под полициски надзор. Една од теориите што ги имаат истражителите е дека тој го избрал полицаецот како жртва сосема случајно.
Полицијата испрати порака за поддршка до повредениот колега и неговото семејство.
„Се надеваме дека нашиот колега, со помош на докторите, ќе се опорави, мислиме на него, стоиме покрај него и неговото семејство во овие тешки моменти“, рекоа тие.
На местото на нападот е спроведена истрага.
Свет
Преживеан од пожарот во Хонг Конг: Срцето ми се кине кога ме нарекуваат херој
Вилијам Ли се бори со тоа што го опишуваат како „херој“ откако им помогна на своите соседи да избегаат од катастрофалниот пожар што ја проголта станбената зграда во Хонг Конг, негов дом од раѓање. Наместо гордост, го прогонува вина дека не успеал да спаси повеќе луѓе од огнената стихија во комплексот Ванг Фук Корт, во која загинаа најмалку 159 лица, пренесе Би-би-си.
„Срцето ми се кине секој пат кога некој ќе ме нарече херој“, вели 40-годишникот низ солзи. Недела дена по катастрофата, пожарникарите сѐ уште ги пребаруваат остатоците од седумте изгорени облакодери во потрага по телата на 30 соседи на Ли – луѓе кои, како и тој, имале несреќа да бидат дома кога избувнал смртоносниот пожар.
Причината за пожарот и тоа зошто повеќе луѓе не успеале да се спасат сега се предмет на истрага на независен одбор, кој го наложи административниот челник на Хонг Конг. Веќе било откриено дека околу зградата била поставена мрежа што не е отпорна на оган и дека противпожарните аларми не функционирале правилно – клучна причина зошто Ли првично не бил загрижен кога сопругата му се јавила да му каже дека нивната зграда гори.
Наместо веднаш да избега, тој поминал речиси 10 минути пакувајќи работи. Но, во моментот кога ги отворил вратите, размерите на катастрофата му станале јасни: густ чад го исполнил ходникот и го натерал да се повлече назад во станот. Додека неговата сопруга станувала сѐ похистерична на телефонот, Ли немал време за паника. Ставал мокри крпи под вратата за да спречи влегување на чадот и се обидувал да смисли што понатаму.
Тогаш слушнал гласови во ходникот. Воздухот бил толку густ од чад што не можел да види кој повикува. Покривајќи го лицето со мокра крпа, успеал да напипа двајца соседи и да ги внесе во релативната безбедност на својот стан. Во исто време, во соседниот блок, 66-годишната Бај Шуи Лин, исто така, се обидувала да им помогне на соседите. Се смета дека спасила најмалку три семејства, удирајќи им на врати за да ги предупреди на пожарот. Бај, сепак, не преживеала. Нејзините синови го идентификувале телото за време на викендот.
„Да ја замолевме да си замине минута порано, мислам дека ќе преживееше“, рекол нејзиниот син Јип Ка-Куи за Си-Би-Ес. „Но ја познаваме. Немаше да замине без да ги предупреди другите.“
Назад во станот на Ли, спасениот пар му рекол дека слушнале уште еден глас во ходникот – домашна помошничка која повикувала постара жена. Но гласот стивнал. Овој пат, Ли не можел да помогне. „Се чувствувам многу виновно“, рекол. „Некои луѓе не беа спасени, а јас не ги отворив повторно вратите за да се обидам да ги најдам.“
Минувале часови, а опциите за бегство исчезнувале. Еден противпожарен излез бил блокиран од пламенот, додека за другиот соседот на Ли верувал дека е заклучен. Решиле да не скокаат од прозорецот на вториот кат поради интензитетот на огнот и постојаните експлозии. Заробен во својот дом, Ли чекал повеќе од два часа пред да биде спасен.
„Тоа беше прв пат да почувствувам дека смртта ми е близу“, вели Ли. Почнал да се простува од пријателите преку Ватсап: „Не можам да побегнам. Ако ми се случи нешто, грижете се за моите деца. Внимавајте.“
Отприлика два и пол часа по избувнувањето на пожарот, пожарникарите конечно стигнале до нив со скали. Ли инсистирал спасувачите прво да го изнесат постариот пар. „Му рековме дека тој треба да оди прв. Тој одби и рече дека е млад и дека може да го поднесе тоа“, раскажала соседката за локалните медиуми.
Кога пожарникарите се вратиле по него, Ли тешко се одвојувал од домот исполнет со спомени. „Пожарот значеше дека ништо не можам да понесам со себе.“
Повторно се сретнал со семејството во блискиот ресторан, но вистинските размери на ужасот го погодиле дури во болницата.
„Веќе немав сила во себе и кога стигнав на итна помош, колената ми попуштија. Мирисот на изгорено ми остана во носот“, се сеќава. „Навистина сакав да го исперам тој мирис.“
Откако бил примен на оддел, конечно имал простор да плаче.
„Кога претходно сум бил во болница, сакав што побрзо да си одам дома. Но овој пат, кога сестрата ме праша дали сакам дома – не сакав да одам. Се чувствував како да избегнувам нешто со што ќе треба да се соочам.“
Сепак, решил да се соочи со траумата директно – давајќи што повеќе интервјуа.
„Се надевам дека многу луѓе ќе се јават за да помогнат да се открие вистината. Се надевам дека жителите на Ванг Фук Корт ќе добијат одговори и правда.“

