Забава
Златен ретривер ги „лиже" раните на Бостон
На бостонскиот Копли сквер, на комеморацијата во спомен на трагично загинатите маратонци, се собраа многу луѓе. Онаму каде што неодамна стоеја полициските барикади, сега се издигаат високи бели крстови, кај кои се собираат граѓаните. Но можеби главната „атракција” на меморијалот е златниот ретривер Бејли, полноправен член на волонтерската бригада American Humane Association.
Две експлозии во интервал од 12 секунди одекнаа во Бостон на 15-ти април на целната рамнина од прочуениот меѓународен Бостонски маратон. Притоа загинаа тројца млади луѓе, меѓу кои и осумгодишно момченце, а беа ранети 264 луѓе.
„Нејзиното име е Бејли. Има 14 години. Таа е златен ретривер”, одговара на прашањата на медиумите сопственичката на песот Ејми Мекколоу.
Бејли во меѓувреме љубопитно ги набљудува минувачите. Се вели дека животните подобро од професионалните психолози можат да помогнат да се отргнат луѓето од трауматските мисли и да го олеснат стресот. Доволно е само да се мине со раката по нивното меко крзно и да се свртат мислите кон добрите работи.
Волонтерската бригада American Humane Association, во која е вклучен и ретриверот Бејли, пристигна во Бостон од Денвер – за поддршка на жителите кои го преживеа терористичкиот напад. Речиси сите нејзини четириножни припадници припаѓаат на расата златен ретривер. Дали тие се повеќе од која и да е друга кучешка раса приврзани кон човекот или, пак, самите луѓе ги претпочитаа овие долговлакнести и „деликатни” кучиња, не е познато.
Ејми ја нашла Бејли пред 11 години, откако нејзиниот сопруг ја замолил да земат пес. Тие го нашле кучето во еден од центрите за згрижување и буквално, како што вели, „ на прв поглед се вљубиле” во златниот лабрадор. Бејли и нејзината „посестри” – три мачки, останале незгрижени поради разводот на претходните сопственици.
„Никогаш претходно во животот немав домашно милениче. Јас бев многу среќна, бидејќи ја имав Бејли, и решив тоа чувство да го споделам со другите. Така таа дојде во нашето здружение”, вели Ејми којашто го минала патот од обичен волонтер до директор на програмата.
American Humane Association е најстариот волонтерски проект, формиран пред 136 години за заштита „на помалите човекови пријатели”. Движењето одамна ги мина границите на САД. Во времето на Првата светска војна волонтерите на организацијата ги спасувале повредените коњи на фронтовите на европскиот континент, а на почетокот од Втората светска војна веќе е формирана цела дивизија. Во разорената од ураганот „Катрин” во сојузната држава Луизијана им помагаа на четириножните жртви. Волонтерите на здружението, исто така, се` уште се обидуваат да им помогнат на мачките и кучињата од јапонскиот град Фукушима кои го преживеале цунамито и земјотресот од пред две години.
Во 1939 година, American Humane Association стана пошироко позната по протестите против жртвувањето на животните во уметност по снимањето на филм во кој коњи биле принудени да скокаат од висока карпа. Иронично, во Холивуд денес, еден од најжестоките поддржувачи на ова волонтерско движење е режисерот Квентин Тарантино, познат по својата „естетизација на насилството” над луѓето.
Не е така лесно некое животно да се вклучи во тимот на четириножните исцелители. Претендентите мора да минат низ ригорозни кучешки испити, да не одговараат на „закачање”, да не ги покажуваат забите и да не ‘ржат, дури и кога се влечени за ушите, да не допираат ништо туѓо и да не се впуштаат во игра.
Бејли сите тестови ги минала чесно и достоинствено, но Ејми вели дека дури и толку примерен пес има свои слабости – понекогаш многу лае кога ќе здогледа некои од најчестите протеини.
Една од првите „терапевтски” посети на Ејми и Бејли била во денверскиот центар за згрижување на ветераните од војните во Авганистан и Ирак, со психички трауми поради кои не можат да се вратат во нормалата. „Тие отворено зборуваат пред кучињата, зашто тие не ги прашуваат за минатото и за иднината”, вели Ејми.
Лабрадорот Бејли често ги посетува и своите пријатели во домовите за стари лица, често таа е нивниот единствен посетител. Во сиропиталишта во Колорадо ја знаат по името. Дури и во болниците овој златен ретривер е секогаш добредојден.
Едно кадраво црвенокосо момченце на Копли-сквер им го покажува на Копли сквер, на Бејли и Ејми им го покажува своето кадифено кученце. „Тое е мојата омилена играчка. Ја донесов за да ја оставам на споменот, и замислив желба – сите повредени од експлозијата наскоро да заздрават”, вели тоа.
Ејми одвај го воздржува солзите, а Бејли добродушно ја оближува раката на момченцето.
Уште 40 луѓе се` уште се хоспитализирани во болниците во Бостон, 14 во експлозијата ги изгубиле едната или двете нозе./крај/мф/сн
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Забава
Руската вакцина против рак може да го промени животот на милиони пациенти

Русија го заокружи развојот на својата вакцина против рак, која успешно ги помина претклиничките испитувања и е подготвена за клиничка употреба по добивањето на лиценца, објави Вероника Скворцова, раководителка на Федералната медицинска биолошка агенција (ФМБА).
„Кон крајот на летото 2025 година поднесовме документи до Министерството за здравство за добивање лиценца за клиничка употреба. Истражувањето траеше неколку години, а последните три години беа посветени на претклинички студии. Вакцината е подготвена, чекаме лиценца“, изјави Скворцова.
Истражувањата покажале дека вакцината е безбедна за повеќекратна употреба и ефикасна во намалувањето на големината на туморите и забавувањето на нивниот раст. Дополнително, резултатите укажуваат на продолжено преживување на пациентите.
„Прво ќе ја применуваме кај пациенти со колоректален карцином. Истовремено, во последната фаза од развој се вакцини за глиобластом – малигнен мозочен тумор, и одредени видови меланом, вклучувајќи и очни мембрани. Овие болести се многу агресивни и потребни се брзи решенија“, додаде Скворцова.
Таа потсети дека во ноември 2024 година најавила дека ФМБА планира персонализиран третман со вакцина против рак за пациенти од 2025 година, во присуство на претседателот на Русија.
Забава
Две причини зошто треба да го оставите детето да оди босо

Многу родители се плашат да го пуштат своето дете да оди босо поради можни повреди или бактерии, но мало дете има многу придобивки од одењето босо – од зајакнување на стапалата и нозете до развивање чувство за рамнотежа.
Двете најчести причини зошто родителите не им дозволуваат на своите деца да трчаат боси се стравот од повреда од стапнување на остар предмет и избегнување кожни заболувања што може да ги добијат.
Сепак, мали се шансите такво нешто да се случи на површините за играње бидејќи тие се транспарентни и лесно се забележуваат опасни предмети. Исто така, оние што често одат боси развиваат зголемена свест за тоа каде стапнуваат, а нивните стапала се стврднуваат и создаваат природна заштита.
Исто е и со бактериите. Нашата кожа е во состојба да ги држи подалеку. Рацете се многу повалкани бидејќи ги користиме за да зграбиме сè и сешто, а децата редовно ги ставаат во уста.
Всушност, чевлите се соодветна средина за раст на бактерии и габи бидејќи тие создаваат темна, топла и влажна средина, каде што најлесно е бактериите да растат на детските стапала.
Кевин Гири, наставник, гуру за родители и автор на блогот „Револуционерен родител“, верува дека обувките се лоши за децата бидејќи ги уништуваат стапалата и го попречуваат природниот развој на движењето кај децата. Поради ова, вели тој, децата се поподложни на повреди на нозете и на стапалата.
Тој истакнува дека одењето боси ги зајакнува стапалата и долниот дел од нозете правејќи го детето повешто и посвесно за положбата на своето тело. Стапалата имаат повеќе од 200.000 нервни завршоци, што е најголема густина на мрежата на нерви во целото тело, токму за да бидеме побезбедни и подобро да се приспособиме на земјата под нас.
„Најлесниот начин да се развие чувство за рамнотежа кај бебињата е да им дозволите да одат боси колку што е можно повеќе“, вели педијатарот д-р Кејси Флегал.
„Друга придобивка е зајакнувањето на свеста за околината во која се движат бидејќи босите нозе испраќаат информации до мозокот, што ја подобруваат рамнотежата“, додава таа.
Децата што често се боси учат да се движат подобро. Четири милиони години нашите стапала се развивале без чевли, а нивното затворање во чевли и патики сигурно не е добар начин природните процеси на развој на одењето да се одвиваат како што е предвидено со еволуцијата.
На крајот на краиштата, не е сè ни во медицинските причини. Одењето со боси нозе значи давање задоволство на сетилата, што најдобро го чувствуваат малите деца за кои ова е секогаш радост. Помислете на тоа прекрасно чувство кога одите боси по песок или трева или во плитките води…
Фото: ЕПА
Забава
Избрана бојата за 2026 година во уредувањето: носи мир, удобност и безвременски стил

„Валспар“, еден од најпознатите и трендовски производители на бои, ја објави бојата на годината за 2026.
Инспирирана од носталгијата и природата, таа е дизајнирана да донесе мир, удобност и безвременски стил во секој простор.
Дизајнерите предвидуваат дека ќе доминира во домовите и на социјалните мрежи во следните 12 месеци.
View this post on Instagram
По анализата на тони податоци што го земаат предвид однесувањето на потрошувачите и трендовите во декорирањето, открија дека победничката е топлата боја на евкалиптус, мека зелена.
Во соопштение за медиумите брендот сподели дека топлиот евкалиптус одразува колективна желба за смирен, приземјен дизајн, што се приспособува на брзото темпо на живеење во станбениот и во комерцијалниот дизајн.
„Топлиот евкалиптус е повеќе од само прекрасна нијанса на зелена боја, тој е одраз на удобноста по која копнееме во нашите домови“, вели Су Ким, директорка за маркетинг во боја во „Валспар“, за „Рил симпл“.
„Неговите топли нијанси создаваат приземјено, пријатно расположение и црпат инспирација од природата и од познатоста на ретро дизајнот – ова е боја што поттикнува обнова и отпорност“.
„Буквално ве опкружува каде и да живеете и е релевантна и позната. Ни треба стабилност и ни треба релаксација. А носталгијата е во тренд веќе некое време – се осврнуваме наназад за да планираме за иднината. Сакавме да ги истакнеме оние работи што ги опфаќаат спомените и вашиот дел од тоа наследство што се пренесува во вашето семејство. Самата боја навистина ја слави таа носталгична нота“.