Daily news
Дали видео игрите ги прават луѓето насилни?
Повеќе од 200 академици потпишаа отворено писмо со кое ги критикуваат новото контроверзно истражување со кое се навестува врската помеѓу насилните видео игри и агресијата.
Ова откритие беше објавено од Американската асоцијацја на психолози (Апа). Тие составија работна група која истражила стотици студии и трудови објавени помеѓу 2005 и 2013 година.
Американската асоцијација на психолози заклучува дека иако не постои „ниту еден ризичен фактор“ виновен за агресијата, насилните видео игри сепак придонесуваат за тоа. „Истражувањето демонстрира постојана врска помеѓу користењето насилни видео игри и пораст во агресивното однесување, препознавањето на агресијата и агресивните ефекти, и пад во просоцијалното однесување, емпатијата и чувствителноста кон агерсијата“, стои во извештајот.
– Станува збор за збир од ризични фактори кои тежнеат да водат кон агресивно или насилно однесување. Истражувањата кои ги прегледавме покажуваат дека користењето насилни видео игри е еден од тие фактори.
Сепак, голема група академици велат дека се сомневаат дека методологијата користена во истражувањето е длабоко погрешна затоа што значаен дел од материјалите вклучени во студијата не биле предмет на преглед од специјалисти.
– Целосно се согласувам дека изложеноста на повторуваното насилство има краткорочни ефекти – глупаво е тоа да се негира – за но долгорочни последици на криминал и насилно однесување, едноставмо нема докази кое би ги поврзало видео игрите со тоа, рече за Би-Би-Си д-р Марк Кулсон, вонреден професор по психологија на Универзитетот Мидлсекс, и еден од потписниците на писмото. „Ако ја играте три часа играта Кол оф дјути, може ќе се почувствувате малку набилдан, но нема да излезете на улица и да убиете некого“.
Прашањето за тоа дали насилните видео игри инспирираат насилно однесување „во реалниот живот“ е предмет кој предизвикува силна поделеност во ставовите.
Зошто е ова толку конроверзно?
Играњето насилни видео игри често се наведува како фактор во мотивирањето за шокантниот насилен младешки криминал, како што беа големите пукања во едно средно училиште во САД. Еден од учениците кои учествуваше во масакрот во средното училиште во Колумбајн во 1999 година, користел пиштол наречен Арлин – наводно според лик од роман инспириран од компјутерската игра Дум. Сепак, повеќето луѓе кои играат сликовити насилни игри (како што се Кол оф дјути, Хитмен, Мортал комбат) не наклонуваат кон насилство – а повеќето видео игри не се насилни, вели д-р Ричард Вилсон од трговската ассоцијација Тига.
– Не би го негирал извештајот на Апа, но важно е да се гледа и пошироко од насловот, вели тој. „Исто така постојат игри за возрасни, има исто и филмови за возрасни, книги, телевизиски емисии… а содржината треба да биде, и е, регулизрана за да им се овзоможи на деца и малолетни да не си играат со несоодветен материјал“.
Дали овој труд докажува дека играњето насилни видео игри може да резултира со насилен криминал?
Од работната група велат дека се потребни повеќе истражувања за да се заклучи дали насилните видео игри водат до насилно криминално однесување. Сепак, групата од 230 академици од универзитетите низ целиот свет во своето отворено писмо до Апа напишаа дека младешкото насилтсво во САД и низ светот е во моментов „на најниско ниво во последниве 40 години“.
– Падот во социјалното насилство е во конфликт со тврдењата дека насилните видео игри и интерактивните медиуми се важна грижа за јавното здравје, напишаа тие. „Статистичките податоци едноставно не ја изнесуваат оваа загриженост и не треба да бидат игнорорани“.
Една студија која минатата година беше објавена од Оксфорд интерент инститјут истакнува дека фрустрацијата за да не може да се играат видео игри има повеќе шанси да изнесе на виделина агресивно однесување, повеќе и од самата содржина на играта.
-Се фокусиравме на мотивите на луѓето кои играат електронски игри и активните играчи имаат психолошка потреба да се воздигнат додека играат, рече еднаш д-р Ендрју Пржибилски. „Ако играчите се почуствуваат закочени од контролите или дизајнот на игрите, тие може да завршат со чувство на агресивност. Оваа потреба да се владее со играта е далеку позначајна отколку дали самата игра содржи насилен материјал“.
Но зарем рангирањето не постои за да се заштитат младите играчи?
Во Европа на игрите им се доделува рангирањата според возраста во корелација со Паневропскиот информациски систем за игри (Пеги). Постојат пет рангирања – три, седум, 12, 16 и 18.
Проблемот е што насилството тешко може да се рангира. Пеги 18 се доделува кога содржината може да има сцени на „масовно насилство“, стои на веб страната на системот.
– Најтешко е да се дефинира масовното насилство и може да биде субјективно во многу случаи, но во општи смисла тоа може да се класифицира како опис на насилство кое кај гледачот може да создаде чуство на ревулзија.
Апа повикува на дополнителни контроли во самата игра како додаток на сегашните рангирања.
– Ова е цензура од поинаков вид, вели д-р Кулсон. „Она што ме загрижува е што било кое меко цензурирање ќе биде веднаш субверзирано. Луѓетпо кои ги играат овие игри се покомпетентни од луѓето кои делуваат како чувари. Ова е еден вид истакнување на решение за проблем. за кој мислам дека и не постои“.
Како било спроведено истражувањето на Апа?
Работната група на Апа користела мета-анализи – комбинирајќи ги резултатите од многу студии со цел да се согледаат шаблоните и врските, наместо самата да спроведе ново истражување. Тие спровеле обемно прегледување на академски трудви на оваа тема, од кои некои датираат од 2005 година.
– Иако постојат варијации помеѓу одделни студии, силна и постојана општа матрица произлегува од многуте години истражувања кои ни обезбедуваат доверба за нашиот општ заклучок, вели шефот на работната група, Марк Апелбаум.
Но овој пристап беше критикуван од група експерти кои велат дека овие корелации понекогаш имаат друго објаснување. На пример, момчињата имаат повеќе шанси да играат видео игри од девојчињата, но исто така имаат повеќе шанси општо земено да бидат агресивни.
Д-р Кулсон исто предупредува во врска со трудовите кои биле користени во истражувањето и кои можеби не бил предмет на специјалистички прегледи, па затоа е критикувано од пошироката академска заедница.
– Очигледно има многу нешта кои не стигнале до специјалистички преглед, рече тој. „Ако ја погледнете сета литература од оваа област, тогаш со сигурност ќе дојдете до сензационален заклучок“.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Daily news
Прва правна конференција Tres Partes
На 26 декември година во хотелот „Континентал“, со почеток во 10 часот, ќе се одржи првата правна конференција Tres partes, во организација на „Јанаки знае“, а ќе биде поделена во три дела.
Првиот дел е со работен наслов „Дали е потребно укинување на извршителите?”, на кој ќе учествуваат Зоран Василевски, кој ќе ја застапува тезата ПРО укинување на извршителите, извршител Снежана Андреевска, која ќе ја застапува тезата КОНТРА укинување на извршителите и извршител и поранешен судија за извршување, Христо Јованов, кој ќе предава во делот на извршувањето пред да се укинат судиите извршители.
Вториот дел е со работен наслов „Дали се шаблонизира институтот надомест на нематеријална штета“, на која предавачи ќе бидат адвокатката Маруша Митровска, судијката Љубица Колиќ од Основен суд Скопје 2 и судијата Ѓорѓи Радојков од Апелациониот суд Скопје.
Третиот т.н. кривичен дел е со работен наслов „Неприменување на кривично-правните институти“, во кој предавачи ќе бидат адвокатот Јанаки Митровски, Никола Тупанчевски, редовен професор по казнено право при „Јустинијан Први“, Александра Деаноска, вонредна професорка по казнено право при „Јустинијан Први“, и Оља Ристова, судијка при Основниот суд Скопје 1.
Предвиден е и интерактивен дел со публиката преку поставување прашања и коментари од учесниците.
Daily news
Груевски оди во затвор – Апелација му ја потврди казната
Апелациониот суд Скопје, постапувајќи по кривичниот предмет познат во јавноста под името „Тенк“ по одржана јавна седница, донесе пресуда со која му ја потврди двегодишната затворска казна на премиерот Никола Груевски. „Жалбите на обвинетиот Никола Груевски изјавени лично и преку неговите бранители ги одби како неосновани, а првостепената пресуда ја потврди во целост, со што му ги потврди двете години затворска казна“, пишува во соопштението од судот.
Второстепениот суд делумно му ја уважи жалбата на Ѓоко Поповски и му ја намали казната на 4 години и 6 месеци, а во останатиот дел првостепената одлука ја потврди.
За Гордана Јанкулоска за „Тенк“ е издвоена во друга постапка и пресудата за неа, под обвинение дека ја злоупотребила службената положба и го натерала Поповски да го намести тендерот за „мерцедесот“ што го посакал Груевски, ќе биде изречена на 8 октомври.
Daily news
Бизнисменот Минчо Јорданов треба да сведочи дали бил уценет со пари во шпионската афера
Бизнисменот Минчо Јорданов утрово во кривичниот суд е повикан да сведочи во предметот што го презеде специјалното јавно обвинителство под кодно име „Шпион“.
Обвинетите Миќо Наскоски, Зоран Божиновски и Марјан Маџовски, како што рече на минатото рочиште обвинителката Елизабета Јосифовска, со цел да се стекнат со противправна имотна корист, му се заканиле на бизнисменот Минчо Јорданов дека ќе објават податоци за наводна криминална приватизација и откуп на акциите во АД „Бетон“ и на други негови фирми. Во намерата не успеале, а Јорданов не ги исплатил парите.
„Обвинетиот Александар Диневски прибавувал податоци со степен на државна тајна, а потоа ги доставувал или директно на странските разузнавачки служби или му ги давал на обвинетиот Марјан Ефремов, кој ја формирал групата за уцени, изнуди и шпионажа и ја координирал од 2009 до 2013 година, регрутирајќи нови членови во мрежата. Со обвинетиот Мирослав Зафировски од УБК прибирале податоци за луѓе од ЦИА присутни во Македонија и за штаб на ЦИА во Ирак. Тие прибирале и податоци за организациската поставеност на УБК“, рече Јосифовска за „Шпион“, кое СЈО врз база на нови прислушувани разговори го презеде од Обвинителството за гонење организиран криминал и корупција.
Ефремов, според обвинението, групата за изнуда и тргување со тајни информации од безбедносните служби на Македонија ја направил во 2009 година и, како што тврди обвинителството, тој е мозокот на целата операција. Информациите им ги продавале на Кост Н. од грчката разузнавачка служба, Петар Н. и Јуриј Н. од унгарската и на други лица од странски разузнавачки служби.
Секој од обвинетите, зависно од тоа во која институција работел, снимал службени документи, кои потоа им ги продавал на грчката, руската, унгарската и српската разузнавачка служба. Обвинети во овој случај се и тогашниот шеф на Кабинетот на претседателот на Собранието, Трајко Вељаноски, генералот Горан Стојков, Миќо Насковски, Ѓорѓи Хаџимицев, Цветан Дамјановски (заедно со други нивни колеги од МВР, УБК, АР и Военото разузнавање, кои дел се веќе осудени) и Зоран Божиновски, кој во групата имал улога ако уценуваните не дадат пари, тој да ги објавува, како што вели обвинителката, во порталот „Буревесник“ или во други медиуми во кои работел. Божиновски е обвинет за злосторничко здружување, шпионажа и уцена.
Обвинетите не се чувствуваат виновни, а тврдат и дека целиот процес е монтиран. Во предметот првично беа опфатени 19 лица, од кои неколкумина ја одлежаа затворската казна. Предметот го суди судијата Владимир Туфегџиќ. На конференциска врска треба да сведочи и Драган Даравелски, кој, според обвинението, исто така бил уценуван од обвинетите.