Во Париз неколку места се нарекуваат по една од најпознатите битки на Наполеон Први, Аустерлиц, железничка станица, мост, метро станица, кеј покрај реката Сена.  Во последните неколку месеци името Аустерлиц добива и ново значење, камп за бегалци.

На дел од кејот Аустерлиц  стотици мигранти во главно од Судан, Еритреја имаат поставено камп шатори од двете страни на зградата која се вика Институт за мода и дизајн каде има неколку ноќни барови, доста атрактивни места за излегување. Кејот, исто така, води директно до една од најпознатите катедрали во светот, Богородичната црква.На неколку метра од шаторите се наоѓаат сплавови, кафулиња, модерни згради со канцеларии. Во овој дел на градот илјадници парижани, туристи секојдневно излегуваат, шетаат, поминуваат покрај бегалците кои живеат во страв, исчекување, неизвесност. Овде на едно исто место може да се види богатиот и пристојниот живот и бедата, мизеријата. Младите излегуваат и се забавуваат до раните утрински часови во кафулињата со прекрасен поглед на Сена, каде еден коктел чини 12 евра. Бегалците понекогаш јадат само еднаш во денот. Преживуваат благодарејќи на хуманоста на луѓето и невладините организации кои се мобилизираа за да им помогнат. Им доставуваат храна, облека, вода, секојдневно им даваат часови по француски јазик, им ги објаснуваат законските процедури за престој во Франција.Во кампот, хигиенски и санитарни услови, речиси, и нема. Пред шаторите се забележуваат распослани кебиња, обувки, облека, храна, се чувствува мирис на урина. Бегалците среќни што се спасиле од војна, исламистички режим, закани, но сите сонуваат за подобар  и нормален живот во Европа. Таков е случајот со дваесет идеветгодишниот Омар Сулејман. Дошол во Париз пред три месеци, а освен мајчиниот не зборува друг јазик. За своето патешествие  ми раскажува на лош француски јазик: „Фамилијата ми остана во Судан, родителите и моите двајца браќа, имавме пари само за јас да тргнам кон Европа. Патував на многу мал брод, беше страшно, но здрав и жив сум. Сега го учам францускиот, да најдам работа, па ќе ја донесам целата фамилија овде“, полн со надеж е Сулејман.Во кампот ретко кој го зборува францускиот јазик. Но, многумина особено помладите, се редовни на часовите што се одржуваат на лице место под отворено небо. Сите со иста надеж и желба како Сулејман. Сакаат да го научат јазикот и да останат да живеат во Франција. Професорите за нивната ситуација зборуваат со голема загриженост. Објаснуваат дека поголемиот дел од нив и немаат документи за лична идентификација. Не ги познаваат законските процедури за азил, не знаат во кои институции треба да се обратат.„Во кампот има околу 200, 300 луѓе и е нелегално поставен. Во секој момент полицијата може да интервенира, како што се случи со кампот на булеварот Шапел, каде што околу 300 бегалци беа избркани, кампот отстранет. Во исто време прифатните центри во Франција се преполни. Бегалците се додека не добијат постојана адреса на живеење не можат да поднесат барање за азил. Без регулиран статус не можат ништо и никаде да работат. Не знам кое е решението“, вели Ан Мари Дефу од Мрежата за едукација без граници.Неколку невладини организации, граѓански здруженија, политички активисти формираа колектив за поддршка на мигрантите од кејот на Аустерлиц и бараат нивно трајно сместување, како и соодветна помош за секој поединечен случај./крај/мф/нм

Извор: Макфакс