Поранешната македонска судијка во Стразбур наведе неколку случаи од европската судска пракса во кои Судот се водел исклучиво од јавниот интерес 

Продолжението на Општата седница на Врховниот суд, на којашто треба да се расправа околу последната точка од дневниот ред: дали може незаконски снимените аудиоматеријали да се користат како доказен материјал во судска постапка, се планира за  наредната седмица. Ова за Макфакс го потврди претседателот на Врховниот суд,Јово Вангеловски, кој вели дека веќе стапиле во контакт со поранешната македонска судијка во Европскиот суд за човекови права, Мирјана Трајковска Лазарова, со цел да ја поканат да присуствува на седницата за да да размени со нив искуства од судската пракса од Стразбур.

„Точниот датум ќе зависи од обврските на госпоѓата Трајковска. Очекувам да се видам со неа деновиве, а како можни термини на седниците ќе ѝ ги предложам 9,10 или 11 мај. Доколку не ѝ одговараат, ќе побарам да предложи друг термин“, вели Вангеловски.

Поранешната судијкаТрајковска Лазарова во изјава за нашата агенција вели дека ќе размисли за тоа дали да се појави пред Врховниот суд.

„Мојот став е добро познат и го кажав во неколку интервјуа. Тргнувајќи од судската пракса во Стразбур, му порачав на Врховниот суд дека не смее да си дозволи да не ги прифати ‘бомбите’ како доказ. Наведов и повеќе примери од праксата, кога Судот се произнел околу користењето на незаконски снимени материјали во судска постапка, а во кои се водел исклучиво од јавниот интерес“, вели Трајковска Лазарова.

Во интервју за „Фокус“, поранешната судијка оцени дека „таква лесно конципирана одлука во услови на масовно кршење на најмалку на правото на приватност на илјадници граѓани, Врховниот суд не би можел да си дозволи“.

Таа нагласи дека незаконското снимање и другите форми на следење на телефонската комуникација претставува сериозно вмешување во приватниот живот.

Според неа, Врховниот суд мора да се соочи со сериозноста на задачата а бидејќи тоа го налага владеењето на правото и силата на јавниот интерес.

При тоа не смее да ги запостави веќе донесените одлуки и пресуди и во граѓанските и во кривичните постапки каде македонската судска пракса покажува дека ваков тип докази биле прифатени и релевантни во тие постапки.

Судијката  јавно проговори и околу широка судска пракса на Стразбур, во чиј контекст мора да се анализира и македонската состојба.

Така, во предметот на „Биков против Русија“, Судот утврдил дека непостоењето на процедурални заштитни механизми довело до повреда при користењето направа со радиопредавач за време на полициска акција.

Во предметот „Ветер против Франција“, Судот оценил дека поставувањето уреди за прислушување во приватни простории не спаѓало во опфатот на одредбите од националното законодавство бидејки тие не се однесувале на следењето на телефонските линии и жалителот не уживал минимален степен на судска заштита поради што дошло до повреда на правото на приватност.

Трајковска Лазарова потсети и дека онаму каде што националниот закон нема доволно јасна рамка за целта и начинот на собирањето или чувањето податоци за приватниот живот на лицата и кога нема минимум заштита од можна злоупотреба, резултатот е вмешување во приватниот живот заштитен со правото на приватност.

Во тој контекст таа го спомена предметот кој го одлучувал Големиот судски совет по предметот на Роман Закхаров. Жалителот бил уредник и одговорен уредник на издавачката компанија и се жалел дека од мобилните оператори со закон се барало да инсталираат опрема која им овозможувала на државните агенции да спроведуват активности за оперативно пребарување и дека без доволно заштитни мерки на овој начин било дозволено бланко следење на комуникациите.

Тајните служби и полицијата имале директен пристап, преку технички средства, на сите мобилни телефонски комуникации, при што постоеле недостатоци во правната рамка во: околностите во кои јавните власти се овластени да се впуштат во мерки на таен надзор; времетраењето на таквите мерки; на постапки за одобрување на следење, како и за чување и уништување на пресретнати податоци; надзор на следењето.

Судот утврдил дека правото на приватност на овој жалител било повредно иако тој не достави директни докази за примена на тие мерки директно кон него токму поради ширината на законот за можна злоупотреба од страна на тајните служби и полицијата.

Во очекување  да  „пресече“ Врховниот суд околу „бомбите“, кој ја почна маратонската седница уште пред белигденските празници, се чини дека  тактизира и Апелациониот суд во Скопје, кој треба да се произнесе околу издвојувањето на доказите во случајот „Насилство во Центар“,кои беа отфрлени од судијката Татјана Михалова.Истиот второспетен суд веќе прифати незаконски снимени материјали како доказ во случајот „Шпион“.крај/мф/гд