Анализи
Ариел Шарон – сакан и презиран
Ариел Шарон, поранешниот израелски премиер и силна политичка личност на тамошната десница, почина по осумгодишна кома, а оцените за неговото дејствување се движат од пофалби за смелоста кога ги повлече доселениците и војниците од Појасот Газа до оцените дека ѝ побегнал на меѓународната правда поради маскарите во палестинските либански логори Сабра и Шатила.
Погребот на Шарон се одржa во понеделникот на семејната фарма „Шикма“ (Платан), во јужниот дел на Израел во пустината Негев во близина на градот Здерот близу границата со појасот Газа, до гробот на неговата сопруга Лили, што беше неговата последна желба.
Шарон пред осум години кога беше на врвот од силата и моќта претрпе мозочен удар по кој падна во кома. Во февруари ќе наполнеше 86 години, а во израелскиот воен и политички врв мина децении и стана една од најценетите и најконтроверзните фигура во Израел и на Блискиот исток воопшто,
Веројатно, како ниеден израелски државник пред него, Ариел Шарон во еднаква мера беше и обожуван и презиран. Неговата животна цел беше да осигури безбедност за израелската држава без оглед на политичката цена. Долг период беше заговорник на ширењето на еврејските населби на окупираните територии, но една од неговите политички одлуки беше да повлече 8.000 еврејски доселеници и сите единици на израелската армија од Појасот Газа, што ги шокираше и разгневи многу од неговите приврзаници, а особено противниците. Израелската јавности и многу сонародници сепак го сметаа за храбар и непобедлив јунак. Палестинците, пак, никогаш не му простија за масакрот во бегалските логори Сабра и Шатила во Либан.
„Човекот за победи“ знаеше својот имиџ од војник да го замени со претставата за дедо, односно татко на нацијата кој благодарејќи на возраста и искуството знае да ги реши прашањата на Втората палестинска интифада (востание). За тоа секако придонесе безусловната поддршка на тогашниот американски претседател Џорџ В. Буш кој во една прилика го нарече Шарон „човек на мирот“, но му порача кога станува збор за САД, ретки критики поради изградбата на безбедносниот ѕид на западниот брег со кој Израел официјално сакаше да ги спречи нападите на палестинските самоубијци бомбаши.
Меѓутоа, човекот кого го нарекуваа „Булдожер“, и поради ставата и поради политичките методи, со ненадејното и историско повлекување на Евреите од Газа, за во рамките на блискоисточниот мировен процес со Палестинците обезбеди простор за држава, си создаде силен отпор во својата партија Ликуд, којашто ја напушти и ја формираше Кадима. Анкетите тогаш во 2005-та покажуваа дека Шарон без проблеми ќе освои уште еден мандат, но во декември 2005 го спречи првиот помал а на 4-ти јануари 2006 вториот масивен мозочен удар кој го остави во трајна вегетативна состојба сѐ до смртта во саботата.
Ариел Шарон (Шејнерман) роден на 26-ти февруари 1928 година во Палестина под Британска управа, во селото Кфар Малјал во семејство на емигранти од руската империја, на 14-годишна возраст стапил во редовите на тајната милитантна организација „Хагана“. Во 1948 година, по прогласувањето на Државата Израел, Шарон ги прекинува студиите и учествува во битката за Ерусалим каде е тешко ранет. Во Латрун, меѓу Ерусалим и Тел Авив, инаку, сега се наоѓаат остатоци од старото британско утврдување кај коешто Ариел Шарон првпат бил ранет за време на првата арапско-израелска војна од 1948/1949 година. На почетокот од првата арапско-израелска војна тој како доброволец заминува на фронтот. На 20-годишна возраст веќе командува со пешадиска бригада. Во 1953 година Шрарон ја формира и води 101-та специјална антитерористичка единица.
Подоцна во 1953 година ја формира и ја раководи специјалната единица којашто извршува низа операции на териториите на арапските земји. Во текот на Суецката криза во 1956 година, Шарон командува со падобранско-десантна бригада на Синајскиот полуостров. Во 1962 година, без да ја напушти воената служба го завршува павниот факултет на универзитетот во Ерусалим. Во 1967 година, во време на ткн Шестдневна војна, командува со оклопна дивизија.
Во периодот од 1969 до 1973 година, Шарон командува со Јужниот воен округ на Израел. Во 1973 година се повлекува од активната воена служба со чин генерал-мајор, но се враќа во армијата во октомври истата 1973 година, кога Египет и Сирија започнуваат војна против Израел, ткн Војна на Судниот ден. Се истакнува при нападот врз Суецкиот канала. Брилијантното раководење на воените единици во време на таа војна го направи Ариел Шарон една од најпопуларните личности во Израел. Во ткн Јомкупурската војна неговото минување преку Суецкиот канал и отсекувањето на египетската Трета армија беше еден од клучните моменти коишшто го пресвртија воените настани и му помогнаа на Израел да извојува уште една победа. Шарон во израелската армија отслужи активно повеќе од 25 години и се повлече со чинот генерал-мајор.
Во меѓувреме, кога во 1972 година заминува во резервниот состав на израелската армија, Шарон се приклучува на Либералната партија во десничарската фракција Ликуд, но една година подоцна го напушта Кнесетот (парламентот) за да го заземе местото советник за безбедност на премиерот Јицак Рабин, должност што ја извршува во 1975 и 1976 година. Повторно е избран за член на Кнесетот во 1977 година, меѓутоа влегува набрзо во првата влада на Менахем Бегин, како министер за земјоделство и претседателот на Комисијата за изградба на еврејските населби на Западниот брег (на реката Јордан) и Источен Ерусалим, територии коишто меѓународната заедница ги смета за палестински области окупирани од Израел.
Во 1981 година Шарон беше именуван за министер за одбрана. Тој одигра голема улога во објавениот во ноември 1981 година Меморандум за разбирање во областа на стратешката соработка меѓу Израел и САД. Беше, исто така, и еден од иницијаторите и стратезите на ткн Либанска кампања во 1982 година, во која израелските војски извршија масовни напади и напредуваа се до либанската престолнина Бејрут, и ги поддржуваа одмазничките масакри на христијанските милиции во палестинските бегалски логори Сабра и Шатила. Како резултат на истрагата на специјалната комисија на Врховниот суд на Израел, Шарон беше обвинет за „неправилна процена на ситуацијата“ и „неизвршување на своите должности“.
По изборите во 1984 и во 1988 година, Шарон стана министер за трговија и индустрија во владите на националното единство коишто ги сочинуваа Ликуд и Партијата на трудот. На позицијата министер за станбено градежништво беше во периодот од 1990 до 1992 година, кога организираше масовни преселби на имигранти од поранешните советски републики и Русија во Израел, вклучително и изградба на 144 илјади станбени единици за нив.
Во 1996 година стана министер за национална инфраструктура, а во 1998 година стана министер за надворешни работи, со што го дополни своето портфолио. По поразот на Бенјамин Нетанјаху на општите избори за премиер во 1999 година, Ариел Шарон застана на чело партијата Ликуд и стана лидер на парламентарната опозиција.
Во февруари 2001 година, Шарон стана и премиер на Израел, однесувајќи убедлива победа на предвремените избори пред тогашниот премиер Ехуд Барак. Според резултатите од последните парламентарни избори на коишто учествуваше во 2003 година, Ликуд освои 40 од вкупно 120 места во Кнесетот. Шарон повторно ја доби довербата да ја води владата на Израел. Во јануари 2005 година, по оставките на министрите од партиите Шинуји и МАФДАЛ, формираше нова владина коалиција со Лабуристичката партија (Партија на трудот) и „Еврејството на Тората“. Во ноември 2005 година ја напушти партијата Ликуд, неможејќи да се справи со внатрешната опозиција и создаде своја партија Кадима.
На 18-ти ноември 2005 година, Ариел Шарон беше пренесен во болницата „Хадасса“ во Ерусалим, каде што му беше дијагностициран помал мозочен удар. Два дена подоцна Шарон беше отпуштен од болница и се врати на работа. На 5-ти јануари 2006 година му беше закажана операција за бајпас на срцевите садов, меѓутоа на 4-ти јануари повторно беше примен во болницата „Хадасса“, овојпат со масивен мозочен удар. По седумчасовна операција, Шарон беше сместен на одделот за интензивна нега и падна во кома.
Ариел Шарон имаше два брака. Неговата прва сопруга загинала во средината на 10690-те во сообраќајна несреќа. Потоа тој се жени за нејзината сестра Лили, којашто почина во 2000 година на 63-годишна возраст. Зад себе остави два сина, Гилад и Омр, додека најстариот син Гур трагично загинал на 11-годишна возраст во 1967 година.
Шарон, е автор на шест книги и многубројни статии за израелските и странски медиуми./крај/мф/сн
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Анализи
Силјановска vs Пендаровски: Кој добива, а кој губи во битката на социјалните мрежи и медиумите?
Претседателските кандидати Стево Пендаровски и Гордана Силјановска-Давкова најмногу се спомнуваат во медиумите, а најмалку се популарни меѓу твитерџиите. Во негативен контекст почесто е споменувана Силјановска на социјалните мрежи „Феjсбук“ и „Твитер“, но и во медиумите.
Ова го покажа првата сентимент-анализа на истражувачкиот центар на „Макфакс“, која се изработуваше во периодот од 1 до 9 април годинава. Процесот на изработка на анализата е базиран на компјутерски алгоритми и има задача да одреди во каков контекст (многу негативен, негативен, неутрален, позитивен или многу позитивен) е напишан одреден текст или дел од текстот.
Преку системот беа анализирани 220 медиуми, како и објавите и коментарите на над еден милион корисници на „Фејсбук“ и твитовите од 300 илјади профили. Тестирањата на платформата покажaа дека користените технологии даваат резултат со точност поголема од 80 проценти.
Според анализата, имињата на Силјановска-Давкова и на Пендаровски почесто се споменуваат во медиумите отколку на социјалните мрежи „Твитер“ и „Фејсбук“. Во првите девет дена од месецот тие биле споменати вкупно 3.515 пати. На „Фејсбук“ биле споменати речиси двојно помалку, а најмалку биле споменувани на „Твитер“.
Силјановска, според оваа анализа, најмногу била спомената на веб-порталите „Република“, „Курир“, „Инфомакс“ и на „Прес 24“, а Пендаровски на „Прес 24“, „Макпрес“, „24 инфо“ и на „Вечер“. Од инфографикот може да се види комплетната слика за тоа во кој медиум биле најмногу застапени двајцата претседателски кандидати.
Во однос на контекстот на споменување во медиумите може да се заклучи дека постои тесна разлика меѓу Силјановска и Пендаровски, иако кандидатката зад која стои опозициската ВМРО-ДПМНЕ предничи со негативните коментари.
Па, така, во многу негативен контекст Силјановска била спомената 201 пат, а Пендаровски 136 пати. Ако таа била спомната 914 пати во негативен контекст, Пендаровски во истиот контекст бил спомнат 778 пати. Тој предничи и во однос на неутралните спомнувања во медиумите, а Силјановска предничи во однос на позитивните споменувања. Тесна е разликата меѓу многу позитивните конотации, во кои биле ставени двајцата претседателски кандидати на кои се однесува анализата, во која за 8 споменувања предност има Пендаровски.
Според податоците од аналитичкиот центар на „Макфакс“, претседателскиот кандидат Пендаровски е попопуларен од Силјановска во однос на бројот на споменувања. Во многу позитивен или позитивен контекст меѓу твитерџиите тој е споменат 231 пат, а Силјановска 201. Во однос на тоа дали кандидатите се споменати во негативен или многу негативен контекст за нијанса води Силјановска, која е спомената 401 пат, а Пендаровски 389.
Слична ситуација може да се види и на „Фејсбук“, каде што Пендаровски има предност во однос на бројот на споменувања. Ако Силјановска била спомената 481 пат во многу негативен или во негативен контекст, Пендаровски е споменат 429 пати. Кај претседателскиот кандидат зад кој стои СДСМ поголем е бројот на позитивни или многу позитивни споменувања на социјалната мрежа „Фејсбук“.
Според сето ова, Силјановска има поголема вредност на вкупниот сентимент во негативен контекст на социјалните мрежи и во медиумите од Пендаровски. Важно е да се потенцира дека не станува збор за анкета што ги мери гласовите за кандидатите, туку за начинот на кој тие се прикажани и коментирани во интернет-просторот. Истражувачкиот центар на „Макфакс“ на почетокот на кампањата за претседателските кандидати спроведе анкета.
Целосната методологија за начинот на изработката на сентимент-анализите на истражувачкиот центар на „Макфакс“ е достапна на следниот линк.
Анализи
СЈО со детали: Како Камчев и Мијалков ги переле парите градејќи империја
Злосторничко здружение, кое функционирало повеќе од 8 години, од 2009 година, кога биле отворани и затворани фирми, перени милиони и милиони евра, биле менувани сопственици, бил купуван огромен имот, отворани фирми на офшор-дестинации за еднократна употреба, префрлувани пари преку кипарски банки, а потоа овие испрани пари влегуваат како основачки влогови за да формираат македонски фирми.
Вака накусо може да се опише случајот „Империја“ на специјалното јавно обвинителство (СЈО), каде што, меѓу другите, осомничени се едни од највлијателните луѓе во земјата, бизнисменот Орце Камчев и поранешниот директор на УБК, Сашо Мијалков.
Три месеци по почнувањето на истрагата, обвинителството излезе со детали за еден од најобемните предмети за кој засега е утврдено дека се испрани речиси 11 милиони евра.
Истрагата е проширена за „Графички центар“ и за „Медија принт Македонија“ (МПМ), извршени се претреси во фирмите, осомничените се испрашани и собрани се докази.
Соработката меѓу Македонија и Кипар е воспоставена, па сега, конечно, на виделина излегуваат и имињата на оние што се криеле зад офшор-фирмите преку кои се переле пари.
Од крајот на јуни до крајот на октомври 2018 година некои од осомничените од „Империја“ биле под посебни истражни мерки.
„Мијалков не беше под посебни истражни мерки, Камчев многу внимателно зборуваше по телефон, но не и другите осомничени“, велат од СЈО.
Без разлика како ќе се одвива понатаму истрагата за „Империја“, со оглед на тоа што статусот и истрагите на СЈО сè уште се неизвесни, оттаму велат дека собрани се речиси 90 отсто од доказите за случајот да може да продолжи понатаму.
Злосторничкото здружение се распаѓа кон крајот на 2017 и почетокот на 2018 година кога осомничените почнуваат да земаат кредити за да се раздолжат, но тоа не значи дека тука завршуваат и нивните поединечни активности.
Под лупа на СЈО е и фирмата поврзана со семејството Мијалкови, „Бест веј инвестмент“, формирана веднаш по обеледонувањето на таканаречените бомби во 2015 година, чиј сопственик е синот на Сашо Мијалков, Јордан. СЈО истражува како се ширел бизнисот и како оваа фирма успева да заработи огромни суми и да стекне голем имот само за три години работа. „Бест веј инвестмент“, ако во 2016 година имала приходи од 816 илјади евра, во 2017 година веќе приходите ѝ растат на 9,6 милиони евра, што само покажува дека независно кој е на власт, бизнисите на Мијалков работат со полна пареа.
Краен сопственик на мистериозната „Ексико“ бил Камчев
Центарот на истрагата за „Империја“ се познатата офшор-фирма „Ексико“ и бизнисменот Орце Камчев.
Истрагата утврдила дека зад првата фирма-мајка на „Ексико“, „Делта инвестмент“ од Белизе, всушност се крие таткото на Орце Камчев, Илија. Од оваа фирма, која поседуваше акции во големи акционерски друштва, а се јавуваше и како еден од сопствениците на атрактивните плацови на Водно, досега сите креваа раце и демантираа дека стојат зад неа.
Истрагата на СЈО утврдила дека по Илија Камчев, набргу како краен сопственик фигурирал и поранешниот директор на македонски „Телеком“, Жарко Луковски, а кога сопствеништвото на фирмата се сели во Америка, односно сопственик станува извесна „Калвус ЛЛЦ“ (Calvus LLC) од САД, крајниот сопственик е всушност Орце Камчев.
Од оваа американска фирма кон „Ексико“ се влеваат 1,6 милион евра како прилив, а дел од овие пари завршува на личната сметка на Камчев, додека со дел се купувани имот и земјиште во Гевгелија, на кое понатаму е предвидено да се градат казина.
Подоцна, а и до ден-денеска, сопственик на „Ексико“ е фирмата со швајцарски капитал „Т&МЈ инвестмент“ од Лугано, Швајцарија, фирма зад која оперативните сознанија покажале дека краен сопственик е член на семејството Мијалкови. Од швајцарската фирма кон македонската „Ексико“ немало никаков прилив или одлив на пари.
„Ексико“ не е единствената фирма преку која функционирало ова злосторничко здружение. Колку за пример, во истатата 2009 година офшор-компанијата „Хоспитал менаџмент груп ЛЛЦ’ од Кипар ја основа клиничката болница „Систина“. Понатаму, оваа компанија го продава имотот на друга офшор-компанија од Панама. „Орка холдинг“ го купува уделот од панамската, па повторно ѝ го продава на „Систина“, со што фактички Камчев внесува удел од „Хоспитал менаџмент“ од Кипар во Македонија.
Сомнежи за перење пари преку кипарски банки
Значаен дел од истрагата на СЈО за „Империја“ има и фирмата „Финзи“ – истата фирма за која во таканаречените бомби можеше да се слушне дека одела набавката за опрема за следење интернет-комуникации за МВР. Министерството, додека на чело на УБК беше Мијалков, наместо директно да ја набави изреалската опрема за прислушување, тоа го правела преку „Финзи“. Во текот на истрагата за случајот самоубиство изврши директорот на „Финзи“, Коста Крпач, во април 2016 година.
Сега истрагата за „Империја“ повторно допира до „Финзи“, фирма основана од „Финзи ЛЛЦ“ во САД. Краен сопственик на оваа компанија, според СЈО, повторно е Орце Камчев.
Во неколку наврати од „Финзи ЛЛЦ“ преку кипарска банка кон македонската „Финзи“ биле исплатувани 650.000 евра. Во тоа време, односно во 2009 година, директор на „Финзи“ во Македонија е Владислав Стајковиќ, брат на Небојша Стајковиќ, поранешен помошник-министер за информатичка технологија во МВР.
Овие пари понатаму влегуваат како основачки влог во „Систина кардиологија“, фирма што подоцна е преименувана во „Си-Фи-Кар“ („Систина“, „Финзи“, “Кара“). Во 2012 година, според СЈО, кога парите веќе се испрани, американската мајка-фирма се затвора и се отвора нова фирма, во која Крпач влегува како директор, а на истата сметка легнуваат парите од израелската донација за опрема за прислушување.
„Не купуваат компании за да работат со нив, туку за да извлечат што можат“
Многу компании, офшор, стотици папки со документи и изјави од сведоци содржи еден од најобемните предмети на СЈО – „Империја“. Од она што беше претставено пред новинарските екипи, неизбежен е заклучокот дека од досегашната истрага и собраните докази станува збор за класични примери за сомнежи за перење пари пред кои надлежните институции со години молчеле или се откажувале од гонење поради немање докази.
Дел од истрагата е отстапен и на купувањето на „Бетон Штип“ од страна на ТИМ ДОО, „Орка холдинг“, „Езимит“ ДООЕЛ и „Ексико“.
„Кога тие купуваат компанија, не ја купуваат за да ја работат, туку да извлечат што може од имотот на компанијата“, велат од СЈО.
Па, така, и овој пат сознанијата говорат дека од „Бетон Штип“ се извлечени 4 милиони евра, односно газдите ги тераат акционерите со парите да купуваат имот, а понатаму како што се извлекуваат парите, така се инвестираат во други зделки за што патем говорат и последните информации дека речиси 250 работници веќе ги напуштаат работните места од „Бетон Штип“ и истовремено преку суд си ги бараат неисплатените плати за последните четири месеци.
Дел од истрагата го опфаќа и „Фершпед“, односно од моментот кога Кираца Трајковска, која беше еден од мнозинските акционери во “Фершпед“, поради долг во Еуростандард банка, преку посредник побарала кредит од Стопанска банка АД Битола. Камчев, кој е дел од Управниот одбор на банката, наместо кредит, според СЈО, на Трајковска ѝ понудил преку физички лица да ѝ бидат префрлени парите по што биле ослободени нејзините акции од „Фершпед“.
За да им ги продаде акциите на странски инвеститори, таа го ангажирала брокерот Јованче Тасковски. Но, за нејзината намера дознал Штерјо Наков, кој побарал помош од Мијалков, со цел тој да ги купи акциите. Мијалков се договора со Камчев да ја изиграат, па без нејзино знаење, според СЈО, Ненад Јосифовиќ ги продава акциите на физички и правни лица поврзани со Наков за 4 милиони евра повисока цена од реалната. Парите од зделката завршуваат во фирма чии сопственици се „Ексико“, „Орка холдинг“ и „Тимох“.
Во делот од истрагата за „Империја“ влегуваат и стари случаи, кои претходно во обвинителствата завршувале со откажување од гонење поради немање доволно докази. Таков пример е истрагата за „пропаѓањето“ на „Орка спорт“, „Орка текстил“ и други фирми во сопственост на сега покојниот Илија Камчев. Данокот се избегнувал да се плаќа преку лажни стечаи, обезвреднување на имотот и формирање офшор-компании, а потоа парите „чисти“ биле внесувани во земјата, односно целиот имот бил пренесуван на новоформирани компании.
На овој начин, впрочем, и се градела целата империја – преку лојални соработници, изигрување на законитe и формирање компании за еднократна употреба.
Како ќе заврши истрагата и дали случајот ќе добие епилог останува неизвесно. Засега Орце Камчев и Сашо Мијалков се во домашен притвор, а конечниот збор ќе го каже Врховниот суд.
Освен Камчев и Мијалков, осомничени во случајот „Империја“ се и Ратка Куноска-Камчева, мајка на Камчев и неизвршен член на Одборот на директори на „Орка ходинг“, Кристина Камчева-Стојческа, сестра на Камчев и неизвршен член на Одборот на директори на „Жито полог Тетово“, Лилјана Гајдоска, правник во фирмите на Камчев, неизвршен член на Одборот на директори на ЗК „Пелагонија“, Тодор Мирчевски, директор на „Ексико“, Владислав Стајковиќ, сопственик на НВСП, доскорешен директор на „Мобико“ и поранешен директор на „Финзи“, Ванче Мијалчев, извршен директор на „Бетон Штип“, Јованче Тасковски, брокер, и Дејан Јанев од „О.Т.Е. инвест“.
Анализи
Политиката го подели СЈО на табори
„Чарлиевите ангели“ ги нема. Катица Јанева, Ленче Ристоска и Фатиме Фетаи речиси една година не се појавуваат на заеднички прес-конференции. Во јавноста и на социјалните мрежи сè погласни се критиките за работата на специјалното јавно обвинителство и ослабената доверба во оваа институција.
Три и пол години по формирањето, целосен судски епилог има само за два случаја а сè погласни се шпекулациите дека во СЈО владее поделеност на обвинителите на табори, кои меѓусебно не се согласуваат за дејствувањето на ова обвинителство, па тие разлики во мислењата лесно се забележливи и во јавноста.
Трите жени, кои беа симбол за СЈО, ретко може се видат заедно во јавноста, а речиси една година Ленче Ристоска и Фатиме Фетаи не даваат заеднички изјави. Според нашите извори, со слични ставови на една страна биле обвинителките Катица Јанева и Лиле Стефанова, а на друга Ленче Ристоска и Фатиме Фетаи.
Од друга страна, сè поприсутна во јавноста е главната специјална обвинителка Катица Јанева, која, според најавите, во вторник ќе се појави на „1ТВ“, каде што заедно со обвинителите Лиле Стефанова и Трајче Пеливанов треба да одговараат и на прашања од гледачите. Токму во фирмата сопственик на „1ТВ“, „БМЈ медиа груп“, работи синот на Јанева, младиот гевгеличанец Лазар Јанев, за кого веќе беше објавено дека пред вработените бил претставен како директор на правна служба. Пред точно два месеца Јанева беше гостинка на „1ТВ“ и се фотографира со сопственикот на телевизијата, Бојан Јовановски, со назнака дека станува збор за работен состанок.
Во СЈО во последната година во целост се смени практиката на комуникација со јавноста. Последната прес-конференција СЈО ја одржа на 21 март минатата година.
Повеќе нема брифинзи со новинари, а на обвинителките Ристоска и Фетаи не им е дозволено да даваат интервјуа и изјави. Целосна затвореност владее и во однос на истрагите. Случајот „Империја“, во кој, меѓу другите, се осомничени и бизнисменот Јордан Камчев и ексдиректорот на УБК, Сашо Мијалков, беше отворен пред повеќе од 2 месеца, а од СЈО нема дополнителни информации, освен дека истрагата е сложена.
Сите обиди на „Макфакс“ да обезбедат брифинг за случајот беа залудни. Новинарите меѓу себе коментираат дека ова обвинителство, кое наметна транспарентно работење, последнава година се затворило, иако обвинителите поминале серија обуки за комуникација со јавноста. Тоа остава простор за шпекулации во постапувањето по предметите на обвинителството. Од друга страна, во редовното Обвинителство се спроведува тренинг за односи со јавноста на обвинителите.
Според нашите информации, во специјалното јавно обвинителство меѓу некои од вработените владее незадоволство од начинот на работа, особено по последните политички случувања, амнестии и повици за помирување, кои во голем дел влијаат и врз актуелните предмети што се во судска постапка, но и на оние што се во истрага и предистрага, а во кои, меѓу другите, се вклучени и Сашо Мијалков, Елизабета Канческа-Милевска, Али Ахмети, Бујар Османи.
Ексминистерката за култура, КанческаМилевска, е инволвирана во предистрагата за предметот „Скопје 2014“, кој е еден од најобемните предмети на СЈО, за Мијалков се водат повеќе судски постапки, а предметот за агенцијата за обезбедување СГС е во предистрага.
Во процесот на помирувањето наголемо се споменуваа и измените во Кривичниот законик, односно член 353, став 5, кој ја регулира злоупотребата на службената положба преку јавните набавки. Доколку дојде до промена на овој член, како што беше најавувано, помали казни или ослободување од одговорност ќе добијат голем број обвинети во случаите на СЈО, меѓу кои и Мијалков.
Уставниот суд сè уште не расправал по иницијативата на адвокатот Еленко Миланов, кој бара судиите да се произнесат за овој член од Кривичниот законик.
Сите овие политички инволвирања, кои допираат и до СЈО, според нашите извори, довеле до голем раздор во работата на институцијата, која има годишен буџет од 3,7 милиони евра. Некои од обвинителите се разочарани од фактот што нивните предмети и нивната работа зависат исклучително од тековната политичка ситуација, па токму затоа во последниот период и не се работи на нови предистраги бидејќи се чека исходот од тоа што ќе се случува со институцијата и дали евентуално одредени функционери од претходната, но и од актуелната власт, ќе избегнат одговорност.